مقاله راهبردهای جلوگیری از اسکار؛آنچه می توان از پوست جنین آموخت

راهبردهای  جلوگیری از اسکار؛آنچه می توان از پوست جنین آموخت

محمدرضا نمازی,دکترای داروسازی, محمد کاظم فلاح زاده,دکترای داروسازی,رابرت آ شوارتز داروساز و MPH

مرکز تحقیقات تکنولوژی سلول های بنیادی و تراریخت ایران, دانشگاه علوم پزشکی شیراز,ایران, گروه درماتولوژی,دانشکده ی داروسازی شیراز,ایران, گروه درماتولوژی وپاتولوژی,دانشکده ی داروسازی نیوجرسی,نوارک,نیوجرسی, ایالات متحدۀ آمریکا

چکیده:

بهبود زخم های جنینی و بدون تشکیل اسکار در همان اوایل دوران بارداری رخ میدهد. مطالعۀ مکانیسم های ترمیم آسکارلس(بدون اسكار) می تواند منجر به شیوه های نوین جلوگیری از آسکار شود. کلاژن در زخم های جنینی در همان ابتدا نهشت میكند و به صورت مشبک، نازک و ظریف است و دارای اتصالات عرضی کمتر میباشد.چند تفاوت مهم بین پاسخ بهبود زخم جنینی و پاسخ بعد از بارداری مشخص شده است که عبارت است از وجود التهاب کمتر،غلظت زیاد اسید هیالورونیک و نسبت زیاد کلاژن نوع 3 به نوع 1.

علاوه بر این، در مقایسه با زخم های تیپیک، نسبت مولکول های نشانه دهی دستخوش تغییر شده است مثلا نسبت زیاد عامل رشد تغییر دهنده (TGF)- b3 به TGF-b1 و -b2 ، و متالوپروتئین های ماتریکس به بازدارنده های بافتی متالوپروتئین ها.علاوه بر این فیبروبلاست های جنینی در مقایسه با همتاهای بالغ خود، تولید کلاژن توسط   TGF-b1 را نشان نمیدهند.

ژن های الگوسازی شده( ژن های homebox) که در تشکیل اندام ها نقش دارند در دوران جنینی فعال تر هستند. اعتقاد بر این است  که این اولین دومینو در درمان نتنظیم روند ریزش زخم های پوستی در دوران بارداری است.

ژن های الگوساز (ژن های homeobox) که در اندام زایی نقش دارند در دوران جنینی فعال تر هستند و تصور می شود که "اولین دومینو" در کاسکاد تنظیمی ترمیم زخم پوستی جنینی می باشند.

عوامل توصیه شدۀ بازدارندۀ اسکار مانند  محافظ زخم MD, ورقه و ژل سیلیکون, Seprafilm Bioresorbable Membrane،هیالورونان توپیکال, عصاره ی پیاز , تموکسیفن خوراکی و لیزر رنگینه ایی با پالس 585nm  نیز در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرند. با وجود اینکه شواهد کافی مستدل در مورد ارتباط سرعت درمان از طریق عوامل تجاری بازدارندۀ اسکار با کاهش تشکیل آسکار وجود ندارد، اما این فرضیۀ غلط همچنان رایج است.انسان ها سهوا و از روی نا آگاهی به سمتی سوق داده می شوند که ارتباط منفی بین سرعت درمان و میزان تشکیل آسکار ایجاد میکنند؛  در صورتی که چنین ارتباطی در واقعیت وجود ندارد. با وجود اهمیت جلوگیری از اسکار، FAD  در قرن 21 هیچ درمانی برای این منظور تایید نکرد. و این امر نشانگر چالش های مهمی چون وجود راههای  تکراری است که این شیوه ها با آن روبه رو هستند.