تحقیق درباره ارزش و اهمیت شیر در تغذیه انسان

توضیحات :

فایل تحقیق ارزش و اهمیت شیر در تغذیه انسان در قالب Word در 59 صفحه.

بخشی از متن:

ارزش و اهمیت شیر در تغذیه انسان

شیر به عنوان یكی از كامل‌ترین غذاهای طبیعت شناخته شده است و غذای منحصر به فرد بچه‌های تازه متولد شده پستانداران است و تنها منبع غذایی در 3-2 ماه اول زندگی است.

اهمیت تولید شیر تنها از نظر غذایی و تغذیه نمی‌باشد. گوساله یا بره‌ی تازه متولد شده برای این‌كه خوب رشد كند و در مقابل امراض مقاومت داشته و صاحب بنیه خوبی شود و در آینده تولید خوبی داشته باشد، بستگی به مقدار و كیفیت شیری كه در دوره‌ی شیرخوارگی می‌خورد، دارد.

شیر به خاطر داشتن سه جزء تركیب دهنده‌اش یعنی كلسیم، پروتئین و ویتامین، در جیره غذایی دارای اهمیت ویژه‌ای است. پروتئین شیر مركب از آلبومین و گازئین و گلبولین است كه از پروتئین‌های با كیفیت و بسیار خوب بوده و در ساختمان ماهیچه‌ها و ترمیم بافت‌های بدن بكار می‌رود. قند شیر یا لاكتور یك منبع انرژی خوبی بوده و به آرامی جذب بدن می‌شود و در جذب كلسیم و فسفر نقش عمده‌ای دارد.

چرب شیر یكی از مواد غذایی بسیار زود هضم بوده و علاوه بر تولید انرژی زیاد، محتوی ویتامین‌های E, D, A است و همچنین شیر محتوی انواع ویتامین‌های B است. مواد معدنی بخصوص كلسیم موجود در شیر از مواد معدنی است كه اسكلت انسان احتیاج مبرمی به آن دارد. یك لیتر شیر در روز تمام احتیاجات ریبوفلاوین بچه‌های در حال رشد و افراد بالغ را تامین می‌كند.

ارزش ظاهری گاوهای شیری:

در حدود نیم قرن است كه دامداران با استفاده از روش بازرسی كمی و كیفی شیر كه در هر یك از ماده گاوهای بطور انفرادی به عمل می‌آورند، به قدرت شیردهی هر یك از آنها پی برده و آنها را در كتاب انسان شجره نامه یاد كرده‌اند. در ضمن با توجه به كتاب مذكور و با استفاده از روش انتخابریال به اصلاح نژاد گاوهای خود پرداخته‌اند.

در كشورها و یا مناطقی كه تا كنون سازمان مجهزی برای اجراء این عمل در یك مقیاس قابل توجهی بوجود نیامده باشد، در چنین مواقعی برای پی بردن به ارزش حیوان از لحاظ شیر و چربی محتوی آن، ناچار باید به علائم گوناگونی متوسل شد.

برای اولین بار در سال 1834 در جزیره جرسی، دامداران روش نمره‌گذاری را برای گاوهای شیری تعیین نمودند و مورد استفاده قرار دادند. در حال حاضر هر یك از اتحادیه‌های دامداری برای نژادهای مورد علاقه‌ی خودشان استاندارد خاصی معین كرده و روش تعیین ارزش حیوان را بوسیله‌ی نمره دادن به اندام‌های خارجی دام معمول ساخته‌اند.

مجموع نمراتی كه برای بهترین فرد یك نژاد قائل شد، 100 می‌باشد. در نتیجه نمره‌ی افراد مختلف همیشه از این كمتر است. نبودن یك اساس علمی برای تعیین نمرات جهت اندام‌های خارجی، باعث شده است كه همیشه رضایت كامل از این طرز قضاوت حاصل نشود.

دامداران هلندی كه در اوایل قرن هفدهم، نژاد هلشتاین را به آمریكا صادر می‌كردند، روش شماره‌گذاری نواحی را انتشار دادند. در آمریكا در سال 1885 برای نژاد جرسی و در سال 1889 برای نژاد هلشتاین – فریژن یك روش نمره‌گذاری كه با روش دیگران متفاوت بود، قبول كردند.

علائم گاوهای شیری

شكل عمومی – منظره حیوان:

از روی منظره‌ی عمومی دام، می‌توان تا حد زیادی به صفات شیردهی حیون پی برد. ماده گاوهای پرشیر به حد اعلاء دارای صفات مادینگی باشند و بخصوص باید كه رشد اعضاء متناسب با جنس در آنها كامل و واضع باشد. فرم مستطیلی كه مشخص‌كننده‌ی گاوهای گوشتی می‌باشد و فرم ذوذنقه كه تیپ گاوهای شیری را مشخص می‌كند، خط پشت و كمر مستقیم و خط قسمت تحتای بدن از جلو به عقب و از بالا به پایین مورب می‌باشد.

اندام‌های متناسب با جنس:

هر گاه یا اسب اخته را در نظر بگیریم، مشاهده می‌كنیم كه بین اعضاء گوناگون حیوان تعادلی برقرار می‌باشد، اما این تعادل در اسب و مادیان، در گاو نر و ماده از بین می‌رود.

به عبارت دیگر، اندام‌های مختلفی كه در حیوان بر حسب جنس بیشتر رشد و نمو می‌كند، متناسب با جنس و صفتشان را صفات ثانویه می‌خوانند. بنابراین در گاو ماده باید كه هر دو دهانش از یكدیگر باز، شكم فراخ، رشد لگن خوب و برعكس سر كوچك، گردن طویل و باریك و سینه نیز باریك باشد.

بطوری كه از روی شكل عمومی می‌توان تا حد قابل توجهی به خاصیت شیردهی ماده گاو پی برد. تیپ گاوهای پرشیر باید دارای یك هیكل استخوانی باشد، رشد عضلات بدن زیاد نباشد و در عین حال سرحال باشد. موهایش نرم و سالم، پوستش نرم و بسیار قابل انعطاف است. چشمهایش درخشان و با حالت، شكمش فراخ است و من‌حیث‌المجموع یك حالت اعتدال و آرامش خاصی در حیوان مشاهده می‌شود كه كه از سلامتی او حكایت می‌كند.

طبیعت حیوان

طبیعی است كه هر حیوانی باید در آخر دوره‌ی شیردهی و در موقعی كه خشك می‌كند، تا حدی چاق و سرحال باشد. این چربی ذخیره در سه یا چهار هفته‌ی اول دوره‌ی شیر از بین می‌رود و حیوان لاغر می‌شود. می توان گفت كه هیچگاه در بهترین زمان دوره شیردهی، یك حیوان ممتاز و پرشیر، چاق نخواهد شد. حتی اگر مقدار جیره‌ی آن را بطور قابل توجهی اضافه كنند و یا به عبارت دیگر با هیچ نوع جیره‌ای نمی‌توان حیوان را به حالت قبل از زایش از لحاظ چاقی رساند. چنین طبیعیت مخصوص گاوهای پرشیر می‌باشد و می‌توان گفت كه چنین حیوان پرشیر در موقع شیر دادن همیشه لاغر و استخوانی می‌باشد. جدوگاه آن برنده، مهره‌های پشت قوی و برجسته و ناحیه‌هایش و ران عاری از گوشت زائد است.

رشد و نمو دستگاه گوارش:

یك گاو پرشیر باید جهاز گوارش بسیار پر رشد باشد تا بتواند مقدار زیادی غذا را هضم، جذب و تبدیل به شیر كند. رشد این دستگاه باعث می‌شود كه قسمت شكم یعنی قسمت دستگاه گوارش و سایر اندام‌های منضم به آ را در خود جای دهد. هرگاه ظرفیت شكم به قدر كفایت نباشد، نمی‌تواند به قدر لازم از غذا استفاده كند، بدیهی است كه سن حیوان در روی حجم شكم از لحاظ عمق و ابعاد دیگر، تا حدی موثر است و عمق شكم با افزایش سن زیاد می‌شود. دنده‌ها باید پهن و كاملاً كمانی و از یكدیگر فاصله داشته باشند. گفته شده است كه فاصله سه انگشت باز بین دنده‌ها علامت خوبی حیوان از لحاظ شیر بشمار می‌رود.

دستگاه گوارش خون:

پس از هضم و جذب غذا، باید تمام اندام‌ها بتوانند به نحو شایسته‌ای بوسیله‌ی دستگاه گردش خون تغذیه شود. بدیهی است كه هر اندازه جریان خون بخصوص در پستان بهتر و شایسته‌تر انجام یابد، به همان اندازه ترشح شیر زیادتر خواهد بود. بنابراین، فعالیت شدید دستگاه گردش خون دارای اهمیت فراوانی در دام‌های پرشیر می‌باشد.

در مورد جهاز گردش خون، ظرفیت قلب، شش‌ها و سرخرگ‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد. معمولاً یك قلب بزرگ نشانه زیاد بودن ظرفیت قلب و شش‌ها می‌باشد. گفته شده است كه نسبتی بین ابعاد بدن و تولید شیر موجود است.

نسبتی بین وزن زنده، طول بدن، پهنای بدن و محیط بدن با تولید شیر موجود می‌باشد. پوست نرم و قابل انعطاف، علامت خوبی گردش خون می‌باشد. چشم‌های صاف و درخشان نیز نشانه‌ی خوبی جریان گردش خون است. خرفتی و یا تنبلی حیوان به طور طبیعی یا در اثر بیماری، نشانه ضعف و یا بدی جریان خون می‌باشد. در این حالت، پوست سفت و خشك می‌شود، موهاسیخ می‌گردد و چشم درخشندگی خود را از دست می‌دهد.

و...