مبانی نظری رفتار پرخطر

رفتار پرخطر 

رفتارپرخطر[1]،رفتاری است که فرد را در معرض عواقب بد یا ناخوشایند قرارمیدهد. همچنین عدم استفاده ازوسایل حفاظت فردی در حین کار که میتواند منجر به آسیبهای شغلی شود.رفتار ناایمن عملی است که خارج از حدود استاندارد وتعریف شده در سیستم قرار داشته و میتواند سطح ایمنی وسلامت سیستم را تحت تأثیرقرار دهد (مولن ،2004؛ به نقل از سوری و همکاران،1392).

امروزه،رفتارهای پر خطر به رفتارهایی گفته میشود که سلامت وبهزیستی نوجوانان،جوانان وسایرافرادجامعه رابه خطرمی اندازد(ماهر ، 2004).

رفتارهای پرخطر مهمترین عامل به خطرافتادن سلامت جامعه اند.امروزه شیوع رفتارهای پرخطربخصوص درنوجوانان وجوانان به یکی ازمهمترین وگسترده ترین دلنگرانی­های جوامع بشری تبدیل شده وعلیرغم فعالیت های سه دهه گذشته رفتارهای مخاطره آمیزدرسطح جهان دارای رشد تصاعدی بوده است. علت رشد شایداین باشدکه هنوز جهان وکشورهای درحال توسعه بهای ننتیجه نرسیده اند که باید انرژی بی پایان وجاه طلبی جوانان رادرك نمایند. وبه خلق فرصت های واقعی برای جوانان بپردازند (سوری و همکاران،1392).

برطبق آمارهای مرکزکنترل پیشگیری بیماری­ها شیوع رفتارهایی که سلامتی رابه خطرمی­اندازند درجامعه جوانان وسالمندان روبه افزایش است.مصرف سیگار،مصرف تنباکو،غذاهای پرچرپ ومصرف ک مفیبر،عد مفعالیت فیزیکی،مصرف الکل، رفتارهای پرخطرجنسی،سوءمصرف موادو..... رفتارپرخطرمحسوب میشوند. مصرف الکل دربین جوانان ازجمله رفتارپرخطری است که علاوه برایجاد دردسربرایفا علآن، هزینه های بسیارزیادی را نیز برجامعه تحمیلکرده وموجب مرگ میلیون­ها جوان وتحمیل میلیاردها دلار هزینه برجوامع انسانی می­شود. درکشورهای اروپایی وامریکایی نوشیدن الکل بطورهفتگی درپسران15 ساله بیشتر ازدختران است(بلوسک و روم[2]، 2004).