مبانی نظری تعارضات زناشویی

تعارضات زناشویی 

 تعارض عبارت است از عدم توافق و مخالفت دو فرد با یكدیگر، ناسازگاری و نظرات و اهداف و رفتاری كه در جهت مخالفت با دیگری صورت می‌گیرد و همچنین ستیزه‌ای بین افراد در اثر منافع ناهمسو و اختلاف اهداف و ادراكات مختلف به وجود می آید (رابینز[1]، 1998، كبیری، 1384). کنش و واکنش دو فرد که قادر نیستند منظورخود را تفهیم نمایند، تعارض یا تنازع نامیده می‏شود (وایل[2]، 2004).  وجود تعارض زناشویی ناشی از واکنش نسبت به تفاوت های فردی است و گاهی اوقات، آن قدر شدت می یابد که احساس خشم، خشونت، کینه، نفرت، حسادت و سوء رفتار کلامی و فیزیکی در روابط زوجین حاکم می شود و به شکل حالات تخریب گر و ویران گر بروز می کند (یونگ و لانگ، 1998).

از دیدگاه كاهن[3] (1996) و به نقل از ماركمن[4] (1998) هرجا عدم توافق، تفاوت یا ناسازگاری بین همسران وجود داشته باشد تعارض به وجود می‌آید. فاورز و السون[5] (1997) نیز زوجین متعارض را ناراضی از عادات و شخصیت همسر و دارای مشكل ارتباطی در حوزه‌های گوناگون می‌دانند .از نظر گلاسر[6] (2000؛ به نقل از قربانی، 1384) تعارض زناشویی ناشی از ناهماهنگی زن و شوهر در نوع نیازها و روش ارضای آن، خود محوری، اختلاف در خواسته ها، طرحواره های رفتاری و رفتار غیر مسؤولانه نسبت به ارتباطات زناشویی و ازدواج است (شارف[7]، 1996، گلاسر، 2000، فرحبخش، 1383).