مبانی نظری درمان ، نوریفیدبک

درمان  

روشهای درمانگری کلی ،بخصوص روی­آوردهای روان­پویشی و انسان­نگری – هستی­نگری، شناخت­نگری به طور گسترده در قلمرو اضطراب اجتماعی به کار رفته­اند و به نتایجی درخور توجه، دست یافته­اند. در این پژوهش پژوهشگر به دنبال بررسی اثر بخشی روش­های نوروفیدبک و حضور ذهن به عنوان روش­های نوین در حوزه­ی روانشناسی می­باشد. 

نوروفیدبک  

استفاده از بیوفیدبک، تاریخچه‌ای طولانی‌تر از نوروفیدبک دارد. بیوفیدبک،وسیله­ای الکترونیکی است که به افراد کمک می­کند که بر روی جسم و ذهن خود کنترل و آگاهی داشته باشند. بیوفیدبک، ابزاری است که درجه حرارت پوست، فعالیت جریان خون مغز، فشار خون، ضربان قلب و تنفس را ارزیابی می­کند. تحقیقات نشان می­دهد که بکار بردن بیوفیدبک در ترکیب با درمان­های رفتاری دیگر برای اختلالات روان پزشکی مؤثرتر می­باشد. بیوفیدبک توسط پزشک‌ها، روانشناس­ها و مشاوران استفاده می­شود (دموس، 2005).

درمان بیوفیدبک برای کنترل بدن و سلامتی ذهنی توسط افراد استفاده می­شود حتی دستگاه زنگ و تشکچه ساده‌ای که از قدیم برای درمان شب‌ ادراری‌های کودکان به‌کار می‌رود، بیوفیدبک است. اما نوروفیدبک به معنای امروزیش مدیون تحقیق‌های دکتر باری استرمان محقق دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس در دهه 60 میلادی است او می‌خواست بفهمد که وقتی ما خوابیده‌ایم، در مغزمان چه می‌گذرد. او طبق روال همه تحقیق‌های عصب‌شناختی، از حیوانات شروع کرد. گربه‌های آزمایشگاه دکتر استرمان، هم وقتی که خواب بودند و هم مواقعی از بیداری­شان، EEGهای پایین‌تری را نشان می‌دادند (دموس، 2005؛ ایگنر، گریزلیر، 2004؛ مان و همکاران[1]،1992).