پیشینه و مبانی نظری سرمایه اجتماعی

پیشینه و مبانی نظری سرمایه اجتماعی

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع :    انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)

نوع فایل:     WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از متن مبانی نظری و پیشینه

    امروزه، در كنار سرمایه های انسانی، مالی و اقتصادی، سرمایه دیگری به نام سرمایه اجتماعی(SOCIAL CAPITAL) مورد بهره برداری قرار گرفته است. این مفهوم به پیوندها، ارتباطات میان اعضای یك شبكه به عنوان منبع باارزش اشاره دارد كه با خلق هنجارها و اعتماد متقابل موجب تحقق اهداف اعضا می شود. سرمایه اجتماعی كه صبغه ای جامعه شناسانه دارد، به عنوان یك اهرم توفیق آفرین مطرح و مورداقبال فراوان نیز واقع شده است. ســرمایه اجتماعی، بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و فیزیكی و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد می شود. مدیران وكسانی كه بتوانند در سازمان، سرمایه اجتماعی ایجاد كنند، راه كامیابی شغلی و سازمانی خود را هموار می سازند. از سوی دیگر، سرمایه اجتماعی به زنــــــدگی فرد، معنی و مفهوم می بخشد و زندگی را ساده تر و لذت بخش تر می سازد.  
    امروزه سرمایه اجتماعی، نقشی بسیار مهمتر از سرمایه فیزیكی و انسانی در سازمانها و جوامع ایفا می كند و شبكه های روابط جمعی و گروهی، انسجام بخش میان انسانها، سازمانها و انسانها و سازمانها با سازمانها می باشد. در غیاب سرمایه اجتماعی، سایر سرمایه ها اثربخشی خود را از دست می دهند و بدون سرمایه اجتماعی، پیمودن راههای توسعه و تكامل فرهنگی و اقتصادی، ناهموار و دشوارمی شوند.  
در دیدگاههای سنتی مدیریت توسعه سرمایه های اقتصادی، فیزیكی و نیروی انسانی مهمترین نقش را ایفا می كردند اما در عصر حاضر برای توسعه بیشتر از آنچه به سرمایه اقتصادی، فیزیكی و انسانی نیازمند باشیم به «سرمایه اجتماعی نیازمندیم، زیرا بدون این سرمایه استفاده از دیگر سرمایه ها به طور بهینه انجام نخواهدشد. در جامعه ای كه فاقد سرمایه اجتماعی كافـــی است. سایر سرمایه ها ابتر می مانند و تلف می شوند. از این رو موضوع سرمایه اجتماعی به عنوان یك اصل محوری برای دستیابی به توسعه محسوب شده و مدیرانی موفق قلمداد می گردند كه بتوانند در ارتباط با جامعه به تولید و توسعه سرمایه اجتماعی بیشتر نایل گردند.

2-2-2- تاریخچه سرمایه اجتماعی

   واژه و مفهوم سرمایه اجتماعی سابقه طولانی در علوم اجتماعی دارد،ولی سابقه این اصطلاح به معنایی که امروزه بکار می رود به 80 سال پیش و نوشته های لیدا جی هانیفان[1]،سرپرست وقت مدارس ایالت ویرجینیای غربی در آمریکا بر می گردد. او در توضیح اهمیت مشارکت در تقویت حاصل کار مدرسه، مفهوم سرمایه اجتماعی را مطرح کرد و در وصف آن چنین می گوید :"چیز ملموس که بیشترین آثار را در زندگی روزمره مردم دارد، حسن نیت،رفاقت، همدلی و معاشرت اجتماعی است.دربین خانواده ها و افراد که سازنده واحد اجتماعی اند،اگر کسی با همسایه اش و همسایه اش با دیگر همسایگانش  تماس داشته باشد، حجمی از سرمایه اجتماعی انباشته خواهد شد که ممکن است بلافاصله نیازهای اجتماعی را برطرف سازد و شاید حاصل ظرفیت بالقوه ای باشد که برای بهبود اساسی شرایط زندگی کل اجتماع کفایت کند(Putnam,1999:138).

    بعد از هانی فان اندیشه سرمایه اجتماعی تا چندین دهه ناپدید شد، ولی در دهه 1950میلادی، سیلی،سیم، لوزلی( گروهی از جامعه شناسان شهری کانادایی)، در دهه 1960میلادی، هومانسن (یکی نظریه پردازان در موضوع مبادله) و جین جاکوب (یک استاد مسائل شهری) و در دهه 1970میلادی، اقتصاددانی به نام لوری آن را دوباره احیا و در مباحث خود مطرح کردند.شایان توجه است که هیچ یک از این موضوع بنویسندگان از آثار قبلی که درباره این موضوع به رشته تحریر درآمده بود،ذکری به میان نیاورده اند، ولی همگی همان اصطلاح سرمایه اجتماعی را به کار برده و بدینوسیله اهمیت پیوندهای اجتماعی را در آن خلاصه کنند. با این حال مطالعات دانشمندانی مانند پوتنام، کلمن، فوکویاما و بوردیو و... الهام بخش اکثر کارهای جاری شده است.

    رابرت پوتنام دانشمند علوم سیاسی ، نفر بعدی بود که بحثی قویی را در مورد سرمایه اجتماعی و جامعه مدنی هم در ایتالیا ،هم در ایالات متحده آغاز کرد(Fukuyama,1990:10) . به هر حال کاربرد این مفهوم به تدریج از دهه 1990 به این سو در پایان نامه ها و مقالات دانشگاهی به ویژه در رشته های جامعه شناسی، اقتصاد، سیاست و آموزش – با کارهای افرادی همچون جیمز کلمن، پیر بوردیو، رابرت پوتنام، فرانسیس فوکویاما افزایش یافته است.(Wall, 1998:259).

[1] Lyda Judson Hanifan