پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک)

پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک) در 42 صفحه ورد (word) قابل ویرایش با فرمت docx

ویژگی های منحصر به فرد این فایل:

• شامل 6 جلسه درمانی
• 42 صفحه ورد (41 صفحه متن و توضیحات و 1 صفحه منابع پایانی)
• نوع تایپ متن: کاملا استاندارد و قابل ویرایش
• دارای منبع درون متنی و پایانی معتبر و به شیوه  APA
• قابل اجرا به صورت آموزش گروهی و فردی و دارای توضیحات و اقدامات کامل هر جلسه
• آماده سازی توسط دکتری روان شناسی
• اندازه فونت 14 از نوع b lotus و فاصله خط 1 و نیم
• ویژه دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری روان شناسی، علوم تربیتی و سایر رشته های مرتبط و همچنین قابل استفاده برای مشاورین و درمانگران   
• پشتیبانی تخصصی (هرگونه سوال تخصصی شما در زمینه این فایل جواب داده می شود)

این فایل کامل ترین پکیج (پروتکل) درمان شناختی رفتاری برای اختلال وحشت زدگی (پانیک) می باشد.

فهرست مطالب و جلسات درمانی:

جلسه اول - ارزیابی و آموزش بیمار

جلسه دوم - آرام سازی و باز آموزی تنفسی

جلسه سوم - شناسایی افکار ناکارآمد و مقابله با آن

جلسه چهارم - مواجهه

جلسه پنجم - مواجهه و بازسازی شناختی

جلسه ششم - پی گیری

پیوست ها

پرسشنامه اضطراب بک

برگه اطلاعات تحریف های شناختی

کار برگ یادداشت روزانه افکار منفی

کار برگ مقابله با افکار منفی

برگه دستورالعمل آرام سازی

برگه دستورالعمل باز آموزی تنفس

کار برگ سلسه مراتب موقعیت های آغازگر پانیک

کار برگ تمرین مواجهه

منابع

خلاصه ای از جلسات درمانی پکیج مورد نظر:

جلسه اول - ارزیابی و آموزش بیمار

اهداف جلسه:

1. برقراری ارتباط درمانی

٢. اخذ شرح حال از بیمار و ارزیابی شدت اختلال

٣. آموزش بیمار

۴. تعیین اهداف

وسایل مورد نیاز:

۱. راهنمای مداخله مختصر در اختلال پانیک

۲. پرسشنامه اضطراب بک

مروری بر جلسه

جلسه اول به تعبیری مهمترین جلسه درمان است چرا که بیشتر بیماران بعد از این جلسه است که تصمیم می گیرند درمان را ادامه دهند یا آن را قطع کنند. بنابراین، شما باید بتوانید رابطه درمانی خوبی با بیمار برقرار کرده و او را نسبت به درمان امیدوار سازید. همچنین، در این جلسه باید یک سری اطلاعات را در مورد حمله پانیک، و علل و درمان آن در اختیار بیمار بگذارید و در نهایت، با همکاری بیمار اهداف درمان را تعیین کنید.

1. برقراری ارتباط درمانی

بیمار وقتی نزد درمانگر می آید در انتظار از او دارد: اول این که درمانگر اضطراب و درماندگی او را درک کند و دوم این که برای مشکل وی راه حلی داشته باشد. در یک ارتباط درمانی موفق، باید بتوانید به بیمار نشان دهید که می توانید به این انتظارات بیمار پاسخ دهید.

بنابراین، برای ایجاد یک ارتباط درمانی خوب، سعی کنید وقتی بیمار درباره ترس و وحشتش حرف می زند، احساس او را بفهمید. برای این کار به دقت به حرف های بیمار گوش کنید، سر خود را به علامت گوش دادن تکان دهید، در حالت نشسته بر روی صندلی کمی به جلو خم شوید تا نشان دهید موضوع برایتان مهم است و در نهایت با احساس بیمار همدلی کنید. برای مثال بگویید "این حمله ها باید خیلی آزاردهنده باشند ".

علاوه بر این، امیدواری خود را نسبت به بهبود بیمار نشان دهید. مثلا به بیمار بگویید "میدونم این بیماری تاب و توانت را گرفته، اما خوشبختانه درمان های خوب و موثری برای آن وجود دارد ".

نکته مهم آن است که بهیچوجه بیمار را نصیحت نکنید چون این کار به رابطه درمانی صدمه می زند. مثلا به بیمار نگویید " حل این مشکل فقط به سعی و پشتکار تو بستگی دارد. تو باید سخت تلاش کنی، اون موقع مقابله با حمله پانیک سخت نخواهد بود. اگر چه این حرف اشتباه نیست اما لحن نصیحت گرانه دارد.

٢. اخذ شرح حال از بیمار

بیماران به درمانگران باتجربه، اعتماد می کنند. بنابر این، دانش بالینی و تجربه درمانی خود را با سوالات دقیق نشان دهید. حتی وقتی بیمار از طرف همکاران به شما ارجاع شده و در نامه ارجاعی و یا پرونده وی، تشخیص او ذکر شده است، باز هم گرفتن شرح حال مناسب ضروری است. این کار هم به بهبود رابطه درمانی کمک می نماید و هم اطلاعات لازم را برای مراحل بعدی مداخله آماده می کند.

در اخذ شرح حال، موضوعات زیر را روشن کنید:

• بیمار به خاطر چه مشکلی مراجعه کرده است؟ و علائم آن کدامند؟

• مشکل از کی شروع شد؟ و چرا؟

• بیمار درباره این مشکل چطور فکر می کند؟

• بیمار برای از برطرف کردن مشکل تا حالا چه کارهایی کرده است؟ و نتیجه آن چه بوده است؟

• مشکل فعلی چه تأثیری بر زندگی و روابط بیمار داشته است؟

۳. ارزیابی شدت اضطراب

مشکل اصلی بیمار، اضطراب شديد (وحشت زدگی) است. برای ارزیابی شدت این اضطراب از دو شیوه می توان استفاده کرد. اول اینکه از خود بیمار سوال کنید که سطح اضطرابش چقدر است و دوم از یک پرسشنامه معتبر اضطراب استفاده کنید.

برای بیمار توضیح دهید که ارزیابی شدت اضطراب کمک می کند تا در انتهای کار متوجه شویم درمان چقدر موفق بوده است. سپس از بیمار بخواهید پرسشنامه اضطراب بک (پیوست را ملاحظه کنید) را تکمیل کند