دانلود چارچوب و مبانی نظری در مورد صندوق های سرمایه گذاری مشترک با فرمت word

خرید و دانلود فصل دوم پایان نامه و ادبیات نظری درباره صندوق های سرمایه گذاری مشترک با فرمت docx در قالب 41 صفحه ورد بصورت کامل و جامع با قابلیت ویرایش

صندوق های شاخصی به صورت منفعل  اداره می شوند، بدین معنا که مدیریت این صندوق ها با انتخاب یک شاخص مثل اس اند پی  و تشکیل سبدی از سهام موجود در این شاخص عملکردی نزدیک به این شاخص خواهند داشت. بنابراین میتوان گفت این صندوق ها پرتفویی همچون پرتفوی بازار دارند. در این صندوق ها عملاً سرمایه گذار روی شاخص سرمایه گذاری می کند. در حال حاضر فقط یک صندوق شاخصی ( صندوق شاخصی کارآفرین ) در ایران در حال فعالیت می باشد.

فهرست مطالب

2-1-1. صندوق های سرمایه گذاری مشترک

2-1-1-1. تعریف صندوق های سرمایه گذاری مشترک

2-1-1-2. صندوق های سرمایه گذاری مشترك در ایران

2-1-1-3. انواع صندوق های سرمایه گذاری

2-1-1-3-1. انواع صندوق های سرمایه گذاری موجود در دنیا

2-1-1-3-2. انواع صندوق های سرمایه گذاری موجود در ایران

2-1-1-4. انواع استراتژی های صندوق های سرمایه گذاری

2-1-1-5. ریسک سرمایه گذاری در صندوق های سرمایه گذاری

2-1-2. عملکرد صندوق های سرمایه گذاری

2-1-2-1. مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای CAPM

2-1-2-2. مدل سه عاملی فاما و فرنچ

2-1-2-3.  مدل چهار عاملی کارهارت

2-2.  مطالعات تجربی

2-2-1.  مطالعات انجام شده خارجی

2-2-2.  مطالعات انجام شده داخلی

منابع

ارزیابی عملکرد پرتفوی از آن جا اهمیت پیدا می­کند که شاخصی است برای اینکه تا چه حد عملکرد واقعی پرتفوی مبتنی بر رفع نیاز سرمایه­گذاران بوده است. یکی از مشکلات اصلی در ارزیابی عملکرد، تمایل انسانی به تمرکز بر بازده پرتفوی و عدم توجه کامل بر ریسک محتمل شده برای کسب بازده مورد نظر است. لذا ارزیابی عملکرد باید شامل شناسایی همزمان بازده و ریسک سرمایه­گذاری باشد(جباری و همکاران، 1391). هدف اولیه صندوق­های سرمایه­گذاری مشترك، بیشینه كردن بازده دارایی­های تحت مدیریتشان در طول زمان است. در طی دهه 1950 و 1960 مناظرات علمی پیرامون معیار اندازه­گیری ریسك منجر به معرفی اولین شاخص­های عددی شد. این شاخص­ها مبتنی بر تئوری سبد ماركویتز یا تئوری مدرن پرتفوی بود. او روش محاسبه نرخ بازده مورد انتظار و ریسك مورد انتظار را برای یك سبد سرمایه­گذاری در سهام معرفی كرد(سعیدی و مقدسیان،1389). پیدایش این تئوری به سال 1952 بر می­گردد؛ یعنی زمانی كه هری ماركویتز مقاله خود را با عنوان انتخاب پرتفوی منتشر نمود. ماركویتز در واقع مدلی برای تخصیص بهینه ثروت یك فرد بین دارایی های ریسكی ابداع نمود. این مدل، تنها بر دو عامل بازده مورد انتظار و واریانس تمركز داشت و بر پایه این فرض بود كه سرمایه­گذاران ریسك­گریز هستند(برین و فرگوسن،1994).