دانلود تحقیق در مورد یادگیری خودتنظیمی و مدل های آن  docx

هدف از این تحقیق بررسی یادگیری خودتنظیمی و مدل های آن با فرمت docx در قالب 56 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

یادگیری خودتنظیمی (خود نظم داده شده)

2-2-2- انواع خودتنظیمی

2-2-2-1- نظم دهی بیرونی

2-2-2-2- نظم دهی درون فکنی شده

2-2-3- فرایندهای خودتنظیمی

2-2-4- مدلهای یادگیری خودتنظیمی

2-2-4-1- مدل پينتریج (1990)

2-2-4-2- مدل زیمرمن (1986)

2-2-4-3- مدل وین و هدوین (1998)

2-2-4-4- مدل بوکارتز

2-2-4-5- مقایسه مدلها

2-2-5- راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

2-2-6- نظریه های یادگیری خودتنظیم

2-2-6-1- نظریه کنشگر

2-2-6-2- نظریه پدیدار شناختی

2-2-6-3- نظریه شناختی -  اجتماعی زیمرمن

2-2-6-4- نظریه بندورا

2-2-6-5-نظریه ویگوتسکی

2-2-6-6- نظریه پردازش اطلاعات(ساختارگرایی)

2-2-6-7- نظریه کارون و شیر

منابع

 خودتنظیمی سازه­ای است که در دهه­ی 1967 از سوی بندورا مطرح شد. یکی از مفاهیم مورد تاکید نظریه شناختی- اجتماعی­ بندورا، مفهوم خودسامانی یا خودنظم دهی است. منظور از خودسامانی «تولید و هدایت اندیشه­ها، هیجانات و رفتارها توسط خود فرد به منظور رسیدن به هدف است» (سانتروک، 2004)  بندورا، یادگیری خودتنظیمی را این گونه تعریف می­کند: «توانایی شروع کردن و دست کشیدن از فعالیت­های مطابق يا مقتضیات موقعیت­های اجتماعی، آموزشی و توانایی به تعویق انداختن کارها با هدف دلخواه» خودتنظیمی، نقطه ثقل کارکرد موثر در زمینه­های کنترل تکانه، مدیریت زمان و مقابله با فشار روانی است. (زیبازاده، 1386).

بنا بر عقیده زیمرمن(1995) یکی از مهارت­های خودتنظیمی مهارت مدیریت و برنامه­ریزی زمان است. مدیریت زمان، به معنی مديريتي است. هم چنین به معنی اختیار گرفتن زمان و کار خویش و اجازه ندادن به اینکه امور و حوادث شما را هدایت کند. (همان منبع). گرین و آزودو (2007) می­گویند: «اگرچه بر سر تعریف نظریه خودسامانی در میان صاحب­نظران اختلاف وجود دارد، اما همه­ی آنان بر این باورند که یادگیرندگان خود سامانگر فعالند و به کمک نظارت و راهبرد، یادگیری خود را به طور موثر سامان می­دهند» (سیف،1388)

 پینتریج (1999) یادگیری خود نظم داده شده را به عنوان راهبردهایی که دانش­آموزان استفاده می­کنند تا شناخت خود را تنظیم کند، تعریف می­کند.  یادگیری خود نظم داده شده یک فرایند فعال و سازنده است که طی آن یادگیرنده برای خود هدف تعیین می­کند و با توجه به اهداف و شرایط موجود در محیط سعی در ارزیابی، تنظیم و کنترل فرایندهای شناختی، انگیزه­ای و رفتاری­اش می­کند.