ویژگی ها و تعیین کننده های خودکارآمدی و مراحل رشد آن

خودکارآمدی   یکی از ویژگی های شخصیتی و باور درونی می باشد که بر طرز تفکر و چگونگی رویارویی با مشکلات سلامت هیجانی و در تصمیم گیری و مقابله با فشار روانی و افسردگی تأثیر می گذارد (بندورا و همکاران،2003).در واقع کارآمدی شخصی عبارت است از اعتقاد فرد مبنی برآنکه می تواند جریانی از رفتار مورد انتظار در یک موقعیت را به طور موفقیت آمیزی انجام دهد و بنابراین کارآمدی شخصی به عنوان برآورد شخص از نتایج پیامدهای رفتاری تلقی می شود (محمدی،1383).

مراحل رشد خودکارآمدی:

کارآیی شخصی به تدریج رشد می کند. زمانی که انسان ها می-کوشند بر محیط فیزیکی و اجتماعیشان اعمال نفوذ کنند، پرورش کارایی شخصی را آغاز می نمایند. آنها آموختن توانایی هایشان مثل مهارت جسمانی، مهارت اجتماعی و توانایی زبان را آغاز می کنند. این  توانایی ها تقریباً به طور مستمر به کار برده می شوند و عمدتاً از طریق تأثیرشان بر والدین، بر محیط عمل می کنند. که به صورت ایده آل، والدین به فعالیت ها و تلاش های کودک خود برا  برقرار کردن رابطه پاسخ می دهند و محیط تحریک کنندهای را فراه  می آورند و اجازه آزادی رشد و کاوش را به کودک می دهند (پاچاریز ، 2002).

تجربیات اولیه کارایی سازی بر والدین متمرکز است.  ولی رفتارهای مربوط به والدین که می تواند به کارایی شخصی زیاد در کودکان منجر می شوند، برای پسرها و دخترها فرق می کند، بررسی-ها نشان داده اند که مردان دارای کارایی شخصی زیاد، به هنگام کودکی روابط گرمی با پدران خود داشته اند. مادران آنها پرتوقع تر از پدرانشان بوده و سطوح بالای عملکرد و موفقیت را انتظار داشته اند. در مقابل زنان دارای کارایی شخصی بالا، در کودکی برای سطوح بالا موفقیت، از جانب پدر تحت فشار بوده اند (پروچسکا  و همکاران،1385).تحول باورهای خودکارآمدی تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله خانواده، دوستان، مدرسه، همسالان، بزرگسالان و دوره گذر به نوجوانی می باشد. 

فهرست مطالب
 خودکارآمدی تحصیلی    
تعاریف و ویژگی های خودکارآمدی    
تعیین کننده های خودکارآمدی   
مراحل رشد خودکارآمدی    
خودکارآمدی و اضطراب    
بخش دوم ادبیات پژوهش  
تحقیقات انجام شده در خارج از کشور   
تحقیقات انجام شده در داخل کشور    
جمع بندی ادبیات پژوهش     
منابع