مبانی نظری اسباب و ابزار ابتلاء، تکالیف عمومی، روزه، جهاد، حج

مبانی نظری اسباب و ابزار ابتلاء، تکالیف عمومی، روزه، جهاد، حج

توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از متن مبانی نظری

خلاصه ای از کار:

-  اسباب و ابزار ابتلاء 

خداوند در سنّت ابتلاء و امتحان ابزار و وسایلی را به کار می‌گیرد تا این سنّت الهی به اجراء درآید او انسان را با وسایلی گوناگون در مدرسه حیات به امتحان می‌کشاند، جمع امور و وسایلی که به نحوی با آدمی در ارتباط اند و در حیات و زندگی وی مؤثرند، از ابزار ابتلاء محسوب می‌گردند.

در یک تقسیم بندی کلی، می‌توان ابتلاء را به دو گونه تقسیم کرد: 1- دینی و شرعی 2- طبیعی و انسانی، و خود طبیعی و انسانی یا خیر و نیکی است و یا شر و بدی:

«وَ بلَوناهُم بِالحَسَناتِ وَ السَّیئاتِ...» [1]

«وَ نَبلوَکُم بِالشَّر وَ الخَیرِ فِتنَةً...»[2]

این تقسیم براساس ظاهر است یعنی آن‌چه که ظاهرا مردم آن را خوب و بد می‌دانند، مانند مال که مردم آن را نیک پنداشته و فقر را بد می‌انگارند، در حالی‌که اگر از این ابتلائات با سربلندی بیرون بیایند، در هر صورت حسنه است و اگر شکست بخورد شکستی بزرگ است.

در قرآن و سنّت از وسایل و ابزار مختلفی به منظور ابتلاء انسان نام برده شده که ما در این‌جا به اهمّ آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

- دینی و شرعی 

به عنوان نمونه به بعضی از تکالیف شرعی که ابزار آزمایش الهی هستند اشاره می‌شود:

- تکالیف عمومی 

یکسری از تکالیف شرعی برای همه و در همه زمان‌ها و مکان‌ها است و اعتقاد و عمل به آن‌ها در همه زمان‌ها و مکان‌ها لازم است.

-نماز

مهم‌ترین وسیله‌ای که باعث نزدیکی انسان به خدا می‌شود و باعث تکامل روح و تزکیه نفس می‌شود نماز است.[3]. «إِنَّ الصَّلَوهَ تَنهَی عَنِ الفَحشَاءِ وَ المُنکَر»[4]، یقیناً نماز از کارهای زشت و ناپسند باز می‌دارد. «وَاستَعِینُوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلوَهِ وَ إِنَّهَا لَکَبِیرَهٌ إِلَّا عَلَی الخاشِعِین»[5]، از صبر و نماز یاری بخواهید و یقیناً این کار جز بر فروتنان، گران و دشوار است.

...................

-  روزه

..................

-  جهاد

...............

- حج

...............

-  فرستادن انبیاء و ولایت امامان

..................

- آیات الهی و معجزات انبیاء 

...................

-  ابتلاء خاص مؤمنان، غیبت امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)

...................

- تکالیف ویژه

.....................

-  صید در حال احرام

....................

-  تغییر قبله

...................

- طبیعی و انسانی

....................

- نعمت‌ها و خوشی‌ها

..................

- مال

.....................

- جان

..................

- فرزند

...................

- زینت‌های دنیایی

......................

-  زیبایی چهره

....................

-  ویژگی‌های ممتاز افراد و ملت‌های مختلف

.....................

-  مقامات و برتری‌ها‌ی اجتماعی

.................

-  قدرت

....................

-  غلبه بر دشمن و پیروزی

....................

-  نعمت‌های حلال

...................

-  شهرت

.......................

- کل آفرینش

..................

- گرفتاری و سختی‌ها

..................

-  فقر

..................

-  ترس

.................

-  امور طبیعی

................

-  از حاکم ستمگر

.................

-  دشمنی‌ها

................

- بیماری

.................

-   ناکامی و مشقت‌ها

................

- مرگ

................

- القائات و وسوسه‌های شیاطین

..................

- آزارهای دیگران

...............

- منافقان

...............

- مومنان

....................

- خویشان

رسول الله (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ما کان و لا یکون و لا هو کائن نبی و لا مومن الا و له قرابة یؤذیه»[6] هیچ پیامبر یا مومنی نبوده و نیست و هیچ گاه نخواهد بود مگر این که خویشاوندی دارد که او را آزار می‌دهد.

- همسایه

امام رضا (علیه السلام) از پدرانش از رسول الله (صلی الله علیه و آله) نقل کردند: «ما کان و لا یکون الی یوم القیامة مومن الا له جار یؤذیه.»[7] هیچ وقت نبوده و تا قیامت هم نخواهد بود مومن مگر این که همسایه‌ای دارد که او را می‌آزارد.

- همسر

سکونی از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده: «قال امیرالمومنین (علیه السلام) ایاکم و تزویج الحمقاء فإن صحبتها بلاء و ولدها ضیاع» [8] برحذر باشید از ازدواج با همسر سبک سر، براستی که همراهی با او بلا و فرزند او تباه است.

- غم و اندوه

قال الصادق (علیه السلام): «إن العبد إذا کثرت ذنوبه و لم یجد ما یکفرها به ابتلاه الله عز وجل بالحزن فی الدنیا لیکفرها به فإن فعل ذلک به و إلا فعذبه فی قبره لیلقاه الله عزو جل یوم یلقاه و لیس شی یشهد علی بشی من ذنوبه»[9] براستی که اگر گناهان بنده..............

...............

- هوای نفس

...................

- اختلاف درجات و مراتب

...................

- آفات ابتلا

آفات در ابتلائات خوشی و ناخوشی، مختلف است، این آفات در ذیل از نظرتان می‌گذرد:

- آفات ابتلاء به نعمت‌ها و خوشی‌ها

- عجب

این آفت بیشتر در ابتلای به نعمت ظهور می‌کند. چه بسا افرادی که در ابتلای به نقمت صبوری و حتی شکر می‌کنند ولی بعداً از صبر خود گرفتار عجب می‌شوند. انسان چون خودش را دوست دارد ممکن است به عجب و خودبینی دچار شود به این صورت که در امتحانات حسنه‌ی الهی اکرام و انعام او را به شایستگی خود مربوط سازد و آزمون‌های دشوار و پر محنت و زحمت برای خود تحقیر و ناشایست پندارد.

«اِذا خَوَّلناهُ نِعمةً قالَ او تِیتُهُ عَلی عِلمٍ بَل هِی فِتنَة وَ لکِنّ اَکثَرَ هُم لایعلمُون» وقتی از جانب خود نعمتی به او (انسان) عطا کنیم می‌گوید: آن را با دانش خود بدست آوردم، چنین نیست، بلکه آن آزمونی است ولی بیشتر آن‌ها نمی‌دانند.[10]

..................

- دل بستن به نعمت

.......................

- غفلت

.................

- آفات ابتلاء به سختی وناخوشی‌ها

..................

- تحقیر

.................

- ناخوشنودی از خداوند

..................

- بی‌تابی و بی‌قراری

.................

- ناامیدی

....................

- حسد

..................

- غفلت

..................

فهرست منابع

* قرآن كریم، مترجم: حسین انصاریان، قم، اسوه، 1383ش.

* قرآن كریم، مترجم: محمد مهدی فولاد وند، تهران، دارالقرآن الكریم،1415ه.ق.

* قرآن كریم، مترجم: مهدی الهی قمشه ای، قم، دانش، 1384ش.

منابع فارسی

1-آقا جمال خوانساری، محمد بن حسین، شرح آقا جمال خوانساری برغرر الحكم ودرر الكلم، تهران: دانشگاه تهران، 1366 ش.

2-آموزگار، محمد حسن، اسلام و تزکیه نفس، تهران: انتشارات انجمن اولیاء و مربیان جمهوری اسلامی، 1375 هـ. ش، چاپ اول.

................

....................

...............

[1]. اعراف،168.

[2]. انبیا، 35.

[3]. محمد تقی مصباح یزدی، عروج تا بی‌نهایت، قم، مؤسسةآموزشی وپژوهشی امام خمینی،1386 ش، ص 150 و 153.

[4]. عنکبوت، 45.

[5]. بقره، 45.

[6]. علی ابن حسن طبرسی، همان، ص283.

[7]. همان، ص214.

[8]. محمد ابن یعقوب کلینی، همان، ج5، ص354.

[9]. محمد باقر بن محمد تقی مجلسی، همان، ج5، ص315.

[10]. زمر، 49.