پرسش نامه خودکارآمدی عمومی شرر وهمکاران( 1982)

پرسش نامه خودکارآمدی عمومی شرر وهمکاران( 1982)

به منظور ارزیابی خودکارآمدی عمومی از پرسش نامه خودکارآمدی عمومی شرر وهمکاران( 1982) استفاده شده است. شرر و مادوکس(1982) معتقدند که نظریه ی خودکارآمدی،الگویی از فرایندهای شناختی برای سازش یافتگی است.آن ها برای اولین بار مقیاسی جهت اندازه گیری این باور عمومی تحت عنوان مقیاس خودکارآمدی شرر ساختند که اختصاص به موقعیت خاصی ندارد. این مقیاس 3 جنبه از رفتار شامل میل به آغازگری عمل ، میل به گسترش تلاش برای تکمیل تکلیف و مقاومت در رویارویی با موانع را اندازه گیری می کند (شرر و مادوکس ،1982).این مقیاس دارای 17 ماده است. برای برای هر ماده این مقیاس 5 پاسخ پیشنهاد شده است که به هر ماده 1 تا 5 امتیاز تعلق می گیرد. این 5 پاسخ در یک طیف لیکرتی از "کاملا موافقم" تا "کاملا مخالفم" را در بر می گیرد.نمرات بالاتر بیانگر خودکارآمدی قوی تر و نمرات پایین تر بیانگر خودکارآمدی ضعیف تر است. شرر(1982) اعتبار محاسبه شده از طریق آلفای کرونباخ برای مقیاس خود کارآمدی عمومی را 76صدم ذکر می کند.روایی این مقیاس از طریق روایی سازه به دست آمده است. در پژوهشی که به منظور بررسی روایی و اعتبار این مقیاس توسط براتی (1376) انجام گرفت، این مقیاس بر روی 100 آزمودنی (دانش آموزان سوم دبیرستان) اجرا شد و همبستگی 61صدم با پرسش نامه های عزت نفس و خود ارزیابی  به دست آمد که این در جهت روایی سازه این مقیاس بود(اعرابیان، خداپناهی، حیدری و صدق پور، 1383) و همچنین ضریب اعتبار در پژوهش براتی (1376) 79صدم ، عبدی نیا 85صدم و در پژوهش اعرابیان، خداپناهی، حیدری و صدق پور(1383) 91صدم به دست آمده بود.