تحقیق عوامل خانوادگی موثر بر فرار دختران

مقدمه 

امروزه فرار كودكان از خانه به صورت یك بحران در زندگی بسیاری از خانواده ها درآمده است چرا كه در صد بالایی از این افراد گرفتار مشكلاتی چون دزدی ؛ انحرافات جنسی و .... می شوند. گر چه این نوجوانان به دلایل مختلفی از خانه می گریزند اما نتایج و پیامدهای كم و بیش یكسانی در انتظار آنهاست. پدیده فرار دختران به عنوان یكی از چالش های اجتماعی نیاز به مدیریت قوی اجتماعی در زمینه آسیب های اجتماعی دارد. به طور متوسط روزانه 49 مورد فرار از منزل به مركز ساماندهی كودكان و نوجوانان فراری وابسته به شهر داری تهران گزارش می شود( برزگر1383؛49).پلیس روزانه 90 نفر از جوانان فراری را كه قربانی تجاوز و غیره شده دستگیر می كند كه اكثر آنان در ترمینال ها ایستگاه های راه آهن؛ پارك ها و.... به سرمی برند( رسول زاده طباطبایی وهمكاران 1384:15) فرار دختران از منزل یك پدیده چند علتی است كه ریشه های آن را میتوان در فقر اقتصادی و فرهنگی؛ از هم پاشیدگی خانوادگی، طلاق یا جدایی عاطفه والدین؛وجود ناپدری یا نامادری؛ اعتیاد؛رفاه و آزادی بیش ازحد، دوستان ناباب، تعرض جنسی توسط نزدیكان، مشكل اخلاقی درخانواده، ازدواج تحمیلی، وجود شكاف بین نسلها و اختلافات بین والد و فرزند و تغییر ارزشها و الگوها در فرزندان و...جستجو كرد( همان: 19)فرار دختران از خانه نه تنها خود ایشان را در معرض آسیب های جدی روانی و جسمی قرار میدهد بلكه در صورت عدم انجام اقدامات موثر برای حل آن؛ بخشی از نیروی كار و مادران فردای جامعه از دست خواهند رفت. از آنجا كه بقاء جامعه در گرو بقای خانواده و موفقیت و شكست جامعه در سلامت و یا گسستگی نهاد خانواده است؛ لذا خانواده از اهمیت خاصی برخوردار است.شخصیت كودك از طریق تعاملات خانوادگی رنگ می پذیرد و والدین، اولین كسانی هستند كه با رفتار و گفتار خود شخصیت كودك را پایه گذاری می كنند. تعاملات خانواده موجب احساس آرامش، پذیرش و تامین سلامت روانی و یا بالعكس موجب تنفر و نارسایی در رفتار كودك می شود. نوجوانانی كه در خانواده هایی بزرگ می شوند كه فاقد پذیرش شان می باشند و مشكلات عدیده ای رو به رو بوده و اغلب از محیط خانه و خانواده فراری اند.


 چكیده

مطالعه حاضر در پی یافتن عوامل خانوادگی موثر بر فرار دختران است. این مسئله نه تنها مشكل فردی و خانوادگی بلكه معضل اجتماعی است چرا كه زمینه ساز انواع جرایم و انحرافات اجتماعی نظیر فحشاء -اعتیاد- قاچاق مواد مخدر- سرقت – شیوع بیماری های مقاربتی و...این درحالی مطرح است كه براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت سالانه بیش از 1 میلیون نوجوان 13 تا 19 ساله از خانه فرار میكنند( محمدخانی 1386 : 20).در ایران نیز تعداد كودكان فراری به گونه ای نگران كننده در حال افزایش است به طوری كه آمار آن در سال 1378 نسبت به سال 1365 حدودا 2 برابر شده است. فرار كودكان از منزل به عنوان مكانیسمی دفاعی با خود به خیابان پناه می برد كه ( كارل هورنای ) آن را نوعی تضاد درون فردی می داند. ( سو) نیز بر شانه خالی كردن از زیر بار مسئولیت یافتن اوقات فراغت بیشتر تاكید دارد. ( هاروكس ) رشد انحراف را در سختگیری های بیجا و غیر منطقی بزگسالان و (ونلاكول) میل به رهایی از قیود خانواده و (زائدوشسترم) هم تمایل به فرار را زیر فشارهای خانوادگی و اجتماعی جستجو میكنند( همان:25) پژوش های مرتبط با موضوع نیز بر اثر سوء رفتار والدین، نوع رابطه پدر ،اختلاف شدید و درگیری بین اعضاء، طلاق، متاركه، وجود ناپدری و نامادری ،فقر فرهنگی، بیسوادی و اعتیاد به عنوان عوامل برانگیزاننده نیل به فرار تاكید داشته اند. در این پژوهش به عوامل مختلف خانوادگی نظیر سرپرستی والدین، آزار جسمانی و جنسی ،تبعیض دختر و پسر ،وضعیت اقتصادی و اجتماعی و.... اشاره شده است.