تحقیق کاربرد عکس های هوایی در برنامه ریزی شهری

مقدمه
عکسبرداری هوایی ، تفکیکی نسبتاً جدید است که تاریخ آن کم و بیش مقارن با پیدایش هنر و علم عکاسیو همچنین صنعت هوانوردی است. اولین گزارش کتبی اختراع فن عکاسی به آکادمی علوم و هنرهای فرانسه به سال 1839 باز می‌گردد. برای اولین بار فردی فرانسوی به نام لوئیس داگور (Luis Daguevre) روش استفاده از فن عکاس را اختراع کرد. اولین عکس‌ هوایی که در دنیا گرفته شد از طریق بالون و بوسیله شخصی به نام نادار Nadar در سال 1858 میلادی صورت گرفت. با اختراع هواپیما و جنگنده‌های نظامی و پیشرفت‌های هوایی در طول جنگهای اول و دوم جهانی و نیاز به تهیه نقشه‌های دقیق به منظور هدفهای نظامی ، عکسبرداری هوایی رو به توسعه گذاشت. گفتنی است که استفاده عظیم از عکسهای هوایی در امور نظامی در طول جنگ اول بوده در حالیکه برای مصارف غیر نظامی در جنگ جهانی دوم بطور وسیع آغاز شد.
انواع عکسهای هوایی
بطور کلی عکسهای هوایی بر اساس این که محور دوربین عکسبردارینسبت به سطح زمین عمود یا مایل باشد به چند دسته تقسیم می‌شوند:
1.    عکسهای هوایی قائم: محور دوربین از این نوع از عکس‌ها عمود بر سطح زمین است.
2.    عکسهای هوایی کمی مایل: از این نوع عکسها ، محور دوربین عکسبرداری با خط قائم بر سطح زمین تشکیل زاویه داده ولی افق در این عکسها دیده نمی‌شود و محدود است.
3.    عکسهای هوایی بسیار مایل: در این عکسها ، تمایل محور دوربین عکسبرداری زیاد بوده ، بطوری که افق در اینگونه عکسها دیده می‌شود.