بررسی تاثیر حسابداری مدیریت بر کیفیت سود

چکیده

    در این تحقیق تاثیر حسابداری بر مدیریت کیفیت سود در شرکت های منطقه و بین اللملی مورد بررسی قرار داده شده است. این مطالعه­ی بر اساس طرح تحقیق نیمه تجربی انجام شده است و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از شاخص های آماری مدل رگرسیون لجستیک، ضریب همبستگی، کای دو و همچنین مقایسه­ی میانگین ها استفاده شده است.

    بر اساس نتایج تحقیق در سطح معناداری پنج درصد، عواملی مانند تغییر در عملکرد شرکت و پیش بینی رشد سود های آینده­ی شرکت با مدیریت سود رابطه­ی مستقیم دارد. اما، بین مدیریت سود و پارامترهایی نظیر اندازه­ی شرکت و ساختار مالکیت آن، رابطه­ی معنی داری وجود ندارد.

واژه های کلیدی:

 مدیریت سود، اندازه­ی شرکت، ساختار مالکیت، عملکرد شرکت، پیش بینی رشد سودهای آینده.

مقدمه

      به اعتقاد اسچیپر( 1989) مدیریت سود مداخله­ی هدفمند در فرآیند گزارشگری مالی برون سازمان شرکت به قصد کسب منافع شخصی است. بلکویی( 2004)  معتقد است مدیریت سود بخشی از حسابداری طراحی شده است. یعنی ایجاد هدف و تصویر از پیش ساخته برای انتقال اطلاعات با به کارگیری اطلاعات حسابداری است. هموار سازی سود، مدیریت سود، حسابداری ساختگی و قصورهای سیستم حسابداری جنبه های مختلف حسابداری طراحی شده هستند.

      طبق تحقیقات دیجورج و دیگران( 1999) سرمایه گذاران و مدیران شرکت ها به دقت به گزارشگری سود شرکت توجه می­کنند. مدیریت از اهمیت سود برای ذی نفعان شرکت آگاهی دارد و پاداش خود را پیامد طبیعی سود حسابداری می­داند. نتایج تحقیق بال و براون (1968) نشان داد که تغییرات سود حسابداری و قیمت سهام هم جهت و مرتبط هستند. یعنی اطلاعات سود حسابداری دربرگیرنده­ی عواملی است که بر قیمت سهام موثر بوده و می­تواند سودمند واقع شود.

     تحقیقات متعدد (داروق و دیگران، 1998؛ دچو و اسکینز، 2000؛ اسچیپر، 1998؛ فیلدز و دیگران، 2001؛ نلسون و دیگران، 2002) نشان داده است دریافت پاداش، قراردادهای وام، بازار سرمایه، هموار سازی سود و پارامترهای سیاسی از مهم ترین انگیزه های مدیریت سود هستند.

    هیلی و واهلن (1999) معتقدند مدیریت سود زمانی انجام می­شود که مدیران، قضاوت و سلیقه­ی خود را در گزارشگری مالی با هدف گمراه کردن کاربران اطلاعات مالی به کار ببرند. در این حالت، مدیران روش هایی در سیستم حسابداری و گزارشگری سود انتخاب می­کنند که منعکس کننده­ی اوضاع واقعی اقتصادی شرکت نیستند.

   از دیدگاه دیجورج و دیگران (1999) مدیریت سود هم در دامنه­ی گزارشگری مالی و حسابداری تعهدی و هم در سایر فعالیت ها و اقدام های مدیریت صورت می گیرد. اما، بیشتر محققانی نظیر هیلی ( 1985) ، اسچیپر (1989) و بلکویی ( 2004) مدیریت سود را بیشتر در محدوده­ی گزارشگری مالی و حسابداری تعهدی امکان پذیر می­دانند. فاما و جنسن (1983) و بیتی و دیگران ( 2002) معتقدند شرکت های سهامی عام به دلیل تئوری نمایندگی در مقایسه با شرکت های سهامی خاص انگیزه های بیشتری برای اجرای مدیریت سود دارند.

     نتایج تحقیق هاکرمن و زمیجوسکی (1979) نشان داد مدیران شرکت هایی که پاداش خود را بر مبنای سود حسابداری دریافت می­کنند، برای بیشتر نشان دادن سود از روش های حسابداری افزایش دهنده­ی سود استفاده می­کنند.