مقاله معیارهای روانگرایی خاکهای رسی

معیارهای روانگرایی خاکهای رسی

دسموند سی.ای. اندروز، و جفری آر مارتین

چکیده

این مقاله معیارهای ساده ای بر مبنای پارامترهای «کلیدی» خاک، که در جداکردن خاکهای رسی قابل روانگرایی و غیرقابل روانگرایی سهیم هستند، را در نظر می گیرد. در ابتدا، یک بررسی مختصر از مشخصات فیزیکی سیلت ها و رس ها داده شده است تا بعضی فرضیات اشتباه در مورد خاکهای سیلتی را شفاف سازی کنیم. سپس مقدار رس موجود و حد روانی به عنوان دو پارامتر کلیدی که خاکهای رسی روانگرا و غیر روانگرا را از هم جدا می کند، در نظر گرفته شده است. چندین مورد تاریخی ارائه شده اند که کارآمدی استفاده از  رس موجود به عنوان یک پارامتر کلیدی را نشان می دهد. سپس توجه به یک قیاس بین حد روانی و مقاومت برشی  خاک معطوف شده است. این مقایسه انجام شده است تا نشان داده شود که حد روانی می تواند به عنوان یک پارامتر کلیدی که یک مقیاس نسبی از استعداد روانگرایی را ارائه می دهد، استفاده شود. ناکافی بودن استفاده از فقط یک پارامتر کلیدی به عنوان معیار روانگرایی، در نهایت، بحث شده است، که منجر به استفاده از معیارهای ساده برای خاکهای سیلتی شده است، یعنی استفاده از هر دو پارامتر رس موجود و حد روانی خاک.

مقدمه

غالب مطالعات روانگرایی تا این تاریخ، بر ماسه های نسبتا تمیز متمرکز شده است. تحقیقات نسبتا کمتری بر روی خاکهای با دامنه ی دانه بندی ماسه ی خیلی سیلتی تا سیلت با یا بدون مقداری رس انجام شده است. این خاکهای سیلتی اغلب در کارهای مهندسی دیده می شوند، و شواهد معتنابهی وجود دارد که نشان بدهد آن خاکها مستعد روانگرایی هستند. از آنجا که طراحان زیرساختهای مقاوم در برابر زلزله، اغلب در محیط های خاکهای سیلتی هستند، مهندسان باید بدانند که چه خاکهای سیلتی ای مستعد روانگرایی هستند. این مقاله معیارهای ساده ای بر مبنای پارامترهای «کلیدی» خاک، که در جداکردن خاکهای رسی قابل روانگرایی و غیرقابل روانگرایی سهیم هستند، را در نظر می گیرد.

در متن این مقاله، روانگرایی به پدیده ای اشاره می کند که فشار منفذی اضافه ی بالا در اثر بارگذاری زلزله ای چرخه ای پدیدار می شود( و به حد فشارهای محصور کننده ی موثر عمودی می رسد)، و منجر به از دست دادن شدید مقاومت و سختی می شود.

استعداد روانگرایی خاکهای سیلتی