مقاله درمان اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی 3

درمان اختلال دو قطبی

جان آر گدس، دیوید جی میکلوویدز

ما پیشرفت های اخیر در درمان حاد و درازمدت اختلال دوقطبی را بررسی می کنیم و مسیرهای بعدی نویدبخش در زمینه ی نوآوری های درمانی را شناسایی می کنیم. به طور کلی، پیشرفت ها در درمان مواد مخدر کاملا کم است. مواد روانگردان در درمان حاد مانیا موثر است، تاثیر آن ها در درمان افسردگی با روشن ترین شواهد کواتیاپین متغیر است. با وجود استفاده گسترده از آنها، عدم اطمینان و اختلاف نظری قابل توجهی درمورد استفاده از داروهای ضدافسردگی در درمان افسردگی باقی مانده است. لیتیوم، شاهدی قوی برای پیشگیری بازگشت دراز مدت را دارد. شواهد برای داروهای ضدتشنج مانند والپروئکس، و لاموتریژین کمتری قوی است و عدم قطعیتی درباره ی مزایای طولانی مدت داروهای ضد روان پریشی وجود دارد. پیشرفت های قابل توجهی در توسعه و ارزیابی اختلالات روانی اجتماعی کمکی صورت گرفته است. نگهداری طولانی مدت و ثبات حاد محتمل افسردگی را می توان با ترکیب درمان های روانی با دارو افزایش داد. پیشرفت درمان های آینده باید هردوی مکانیزم های نورو بیلوژیکی و روانی را در زمینه ی اختلال در نظر بگیرد.  باید همچنان به درمان دوباره و تشخیص نقش خوشبختی ادامه دهیم. ما باید همچنین درباره ی ترکیب های بهینه و مطلوب درمان های دارویی و روان درمانی در مراحل مختلف بیماری بررسی کنیم. وضوح مکانیزم هایی که توسط آن ها درمان های مختلف بر خواب اثر می گذارد و ریتم شبانه روزی و رابطه آن ها با نوسانات خلق و خو احتمالا به انتخاب درمان برای هر بیمار کمک می کند. برای اینکه پروتکل های روان درمانی موجود از لحاظ اقتصادی قابل دوام باشند، لازم است که خفیف تر و کارآمدتر برای مقیاس پذیری و پایداری در اجرای گسترده شوند.