پیشینه و مبانی نظری افسردگی افراد بازنشسته و شاغل

پیشینه و مبانی نظری افسردگی افراد بازنشسته و شاغل در 38 صفحه در قالب ورد قابل ویرایش.

مبانی نظری وپیشینه تحقیق افسردگی افراد با زنشته وشاغل

مقدمه ای بر شناخت افسردگی

افسردگی به سه طریق عمده می تواند بصورت مستمر ظاهر گردد .

1)بیمار ممكن است بیشتر از علائم جسمانی افسردگی ، شكایت كندتا علائم روانی آن

2)افسردگی ، می تواند تحمل شخص را برای یك بیماری جسمی كاهش دهد .

3)افسردگی ، می تواند به تغییر رفتاری منجر شود كه باعث ظاهر شدن بیماری جسمی گردد . (ودرال سال 1363 )

دو مشخصه اساسی افسردگی ، نامیدی و غمگینی است . شخص ركود وحشتناكی احساس می كند و نمی تواند تصمیم بگیرد ویا فعالیتی را شروع كند یا به چیزی علاقمند شود . شخص افسرده در حالت بی كفایتی و بی ارزشی غوطه ور
می شود . گاهی نیز گریه می كند و به فكر خودكشی می افتد . افسردگی ،‌گاه بااضطراب همراه است ، كه در این صورت افسردگی تحریكاتی نامیده می شود . شخص احساس خستگی می كند . به زندگی بی علاقه می شود ، اما در عین حال تنش و بی قراری دارد و نمی تواند آرام بگیرد .

مشاهده بین المللی ، نشان می دهد كه افسردگی یك قطبی در زنها دو برابر شایعتر از مردها است . علل این تفاوت ممكن است ، استرس های متفاوت ، زایمان ، درماندگی آموخته شده و آثار هورمون نهفته شده باشد . (سعید شاملو ، س 1364 )

مرورری بر تاریخچه افسردگی

امروزه دانش روانپزشكی ، انسان را بعنوان یك واحد زیستی – روان اجتماعی كه همواره در جریان نوعی سازگاری پویاست می نگرد . بعبارتی انسان را سیستم بیولوژیك می داند و همواره بطور پویا در حال سازگاری و تحول و تكامل
است .(معنوی-عزالدین ، س1356)

افسردگی نه تنها در بسیاری از پژوهش ها شایع ترین اختلال روانی گزارش شده، بلكه شاید از قدیمی ترین نشانه های روانی است كه در متون پزشكی به‌ آن پرداخته‌اند .

حدود 450 سال قبل از میلاد ، بقراط اصطلاح مانی و ملانكولی را برای تعریف اختلالات روانی بكار برد و در حدود 100 سال قبل از میلاد ، كورنیلوس سلسوس افسردگی را ناشی از صفرای سیاه معرفی نمود .

این اصطلاح را پزشكان دیگر از جمله ارسطو (120تا180سال یعد از میلاد ) و نیز الكساندر ترا از در قرن ششم نیز بكار بردند . حدود 50 سال قبل از میلاد ، در فرهنگ اسكیباوس نظریات علمی و دقیقی را ارائه كرد و فرق میان حالات افسردگی مزمن و تحریكی را بیان نمود . (شاملو ، سعید ، س 1364)

ارستیاوس 20 تا 30 سال قبل از میلاد ، اولین كسی بود ، كه معتقد شد مانیا و ملانكولیا دو حالت یك بیماری هستند و در حقیقت اولین شناختی راجع به ماهیت آنچه را كه ، در جنون مانیك – دپرسیو و بیماری های عاطفی دو قطبی می نامند ارائه كرد . (شاملو ، سعید ، شال 1364 )‌

در قرون وسطی نیز ، طبابت در ممالك اسلامی رونق داشته و رازی و ابن سینا و پزشك یهودی مسیونیو ملانكولی را كه بیماری مشخصی تلقی می نمودند . ملانكولی را هنرمندان بزرگ زمان نیز مجسم كرده اند . در سال 1686 ، بونت ، نوعی بیماری روانی را توصیف نمود و آنرا (memiaca melencholicas) نامید .

در سال 1854 ، ژول فالره حالتی را توصیف نمود ، آنرا جنون ادواری نامید . چنین بیمارانی متناوباً با حالاتی خلقی مانی و افسردگی راتجربه می كنند . تقریباً در همان زمان یك روانپزشك فرانسوی دیگر بنام ژول یاژزه (جنون دوشكلی ) را شرح داد و آن بیمار دچار افسردگی عمیق می شود كه به حالت بهت افتاده و بالاخره از آن بهبود می یابد .

در سال 1882 ، كارل كالبام روانپزشك آلمانی ، با استفاده از اصطلاح «سیكلوتیمی» مانی و افسردگی را مراحل مختلف یك بیماری توصیف نمود . (پورافكاری ، نصرت الله ، س 1373 )

از زمان موبیوس (1893)مر تباً دو نوع سازمان عاطفی ناخوش را در مقابل هم قرار داده اند . از یك سو ، سخن از یك افسردگی روان آزرده به میان آورده اند ، كه غالباً مراد از آن یك افسردگی واكنشی نسبت به وقایعی است كه ممكن است تعارضی از نو فعال سازد و از سویی دیگر ، در مقابل این سازمان یافتگی از یك افسردگی روان گسیخته سخن می گویند ، كه آنرا غالباً در نژاد و از جوهر ژنتیك در حد وخیم برخوردار می دانند . (داستان ، منصور ، س 1368)

امیل كراپلین 1896 بر اساس معلوم روانپزشكان ،فرانسوی و آلمانی مضموم بیماری مانیك دیرسیو را شرح داد كه شامل اكثر ملاكهای تشخیص است .

كراپلین ، نوعی خاص از افسردگی را شرح داد كه پس از یائسگی در زنها و اواخر بزرگسالی در مرد ها شروع می شود . (پورافكاری ، نصرت الله ، س 1373)

تاریخچه افسردگی در ایران :

از دیرباز ، حدود هزار سال پیش بیماران روانی از سایر بیماران مجزا بودند و ایرانیان قدیم بیماران روانی رادر محل های مخصوصی تحت مراقبت قرار می دادند و علاوه بر آن داروهایی نیز تجویز می كردند .

در زمان ساسانیان ، این رویه دنبال شده ودر جندی شاهپور برای بیماران روحی بخش مخصوصی داشتند . در دوران اسلام پزشكان ایرانی ، از قبیل محمد زكریای رازی و بوعلی سینا رسالاتی را به چاپ رساندند . و بوعلی سینا علوم قدیم را محفوظ داشت و كتاب قانون او چندین قرن مرجع پزشكان شرق و غرب بود . این پزشك نامی جنون را نتیجه ضایعات دماغ و قسمت هایی را كه در اعضاء و احشاء دیگر پیدا نمی شود می دانست ، كه از راه خون به دماغ سرایت می نماید .

بیماران روانی در ایران به سه دسته تقسیم شده بودند :

1)بیماران تحریكاتی كه ،‌آنها را در غل و زنجیر نگهداری می كردند و بیشتر در معابر مقدسه جای داده و درمان آنها به گذشت زمان واگذار می كردند و به نظر
می رسید این امر از معابد و درمانگاه های یونانی سرچشمه گرفته باشد .

2)بیمارانی كه آرام ، بوده واذیت و آزادی نداشتند . این بیماران ، در خانه های خود توسط اطباء آن روز معالجه می شدند و معالجات آن روز عبارت بود ، از داروهای طبی – استحمام – تغییر آب و هوا – معاشرت با افراد خوش برخورد و خوش سیرت و نواختن موسیقی ( پس موسیقی درمانی روش قدیمی است كه اخیراً نیز روز به روز مورد استفاده قرار گرفته است .)

3-اشخاص ابله ، كه در كوچه و معابر آزاد بودند ومردم نسبت به آنها از نظر خصیصه خلقی كه داشتند ترحم می كردند و زمانی آنها را مورد تمسخر قرار
می دادند. (میرشاهی ، احمد نظام ، س 1342)

تعریف افسردگی :

افسردگی را شاید بتوان به حالتی توصیف كرد ، تغییر اساسی و اولیه در خلق وبا مداومت احساس غم و اندوه بدرجات مختلف مشخص می گردد . تغییر خلق از علائم ثابت خلق است ، كه برای روزها و ماهها و سالها بطول می انجامد و همراه با تغییرات خلق دگرگونیها در رفتار ، برداشتها و كارایی و عملكردهای فیزیولوژیك نیز پیش می آید . ممكن است افسردگی نشانه ای از یك بیماری و یا بخشی از سیمای بالینی آن باشد و یا در واكنش ، نسبت به فقدان از دست دادن فرد یا شیء محبوب یا موقعیتی احساس بهنجار به حساب می آید . و یا افسردگی نوعی واكنش انفعالی نسبت به شرایطی است كه ، در آن فرد دچار محرومیت و ناكامی می شود و یا فشاری از تعارضات بر او وارد گردد . (ضوابطی ، 1356)

افسردگی و مانی ، شدیدترین اختلالات خلقی هستند . افسردگی و مانی ، غالباً اختلالات عاطفی با حالت غمگینی دائم و همراه با حالت بحرانی ، بغض و اشك و ریختن محض می شود ، كه در این حالت در رابطه با محیط اجتماعی شكایت ها ، خواریها و خفت ها نیز وجود دارد .

افسردگی بیماری است كه ، بارزتریم علامت آن تغییرات ، نوسانات شهودی است كه در خلق بیمار می توان یافت . در افسردگی فرد افسرده احساس بی علاقگی شدید به امور زندگی پیدا می كند و به‌ آسانی می گرید . (شاملو . 1365)

افسردگی ، حالت روانی ناخوش كه با دلزدگی ، یاس و خستگی پذیری مشخص می گردد . و غالباً با یك اضطراب كم و بیش شدید همراه است . (دادستان ، ص 49)

در روانپزشكی ، افسردگی را تغییر خلق در جهت غمگین می دانند . با تغییر خلق و متناسب و هماهنگ با آن ، روند و محتوی اندیشه و طرز رفتار و كیفیت واكنشها نیز تغییر یافته ، اندوه باز می گردد . بین خلق افسرده بیمارگونه و خلق افسرده فرد غمگین ولی سالم مشابهت های ظاهری فراوانی وجود دارد ، افراد باطبع اصطلاحاتی كه در روانپزشكی در رابطه بابیماری افسردگی بكار می رود از لغات و گویش های معمول در محاورات عادی بعاریت گرفته شده است ، اختلال خلق یا اختلال عاطفی كه افسردگی را ناشی از آن می دانند ، از جمله لغاتی هستند كه به این سرنوشت دچار گشته اند . تعریف واقعی افسردگی ، از لحاظ پزشكی عبارتست از : كاهش یافتن نیرو و فعالیت جسمانی و روانی به نسبت آزردگی كه این قبیل افراد ، معمولاً در تست نمره بالاتر از 15 كسب می كنند و عنوان افسرده به آنها اطلاق
می گردد . (تعریف علمی )