ادبیات نظری تحقیق خلاقیت و معلولیت جسمی

ادبیات نظری تحقیق خلاقیت ومعلولیت جسمی در 53 صفحه در قالب ورد قابل ویرایش.

فهرست مطالب و بخشی از متن :

بررسی تاریخی 21

تعریف خلاقیت 21

عوامل موثر بر خلاقیت 27

رابطه خلاقیت و ویژگی‌های شخصیتی 27

دیدگاه روانكاوی از خلاقیت 29

دیدگاه گیلفورد درباره خلاقیت 30

دیدگاه تورنس درباره خلاقیت 31

خلاصه‌ای از تاریخچه نظریه‌های خود 32

مازلو و نظریه خود 33

چگونگی شكل‌گیری خود 34

خودپنداری 35

رشد خودپنداری در نوجوانی 36

عنوان صفحه

خودواقعی و خود آرمانی 37

خودشكوفایی و خلاقیت 38

نقش تصویر ذهنی بدن در خودپنداری نوجوان 40

مروری بر دنیای معلولین 41

معلول چیست؟ 43

علل معلولیت‌ها 45

انواع معلولیت 45

جنبه‌های روانی معلولیت جسمی- حركتی 46

معلولیت جسمی- حركتی و خودپنداری 47

مشكلات ناشی از معلولیت و نقایص بدنی 48

تأثیر والدین بر شخصیت افراد معلول جسمی- حركتی 49

توان بخشی معلولین جسمی- حركتی 50

پیشینه تحقیق:

فرانك بارون[1] اولین كسی بود كه تحقیق تطبیقی چندجانبه‌ای را در مورد سلیقه‌ها و ترجیحات افراد خلاق و غیرخلاق انجام داد. او بر مبنای یك آزمون خلاقیت دو گروه را تشكیل داد. یك گروه مركب از 25 نفر خلاق‌ترین افراد و گروه دیگر باز هم مركب از 25 نفر كه از نظر خلاقیت در پایین‌ترین سطح قرار داشتند.

تجزیه و تحلیل خصوصیات آزمودنیها به وسیله اعضای مؤسسه شخصیت انجام گرفت این امكان را فراهم كرد كه بارون در گروه فوق را چنین توصیف كرد: میزان آگاهی افراد خلاق از مسائل امور زیاد است، نسبت به مسائل بینایی بی‌علاقه هستند و بالاخره مبتكر، با همت، پرانرژی و صبور هستند. این توصیفها با عقایدی كه معمولاً درباره اصالت جویی و تخیل سازنده ابراز شده است كاملاً تطبیق دارد. بارون مشخص‌ترین كیفیات افراد خلاق را روانی عقیده، بدیهه‌گویی، روانی كلام و نیز آنچه كه او آن را «سهولت انجام محركهای مختلف خواند، می‌داند، این مفهوم آخری در واقع همان گروه‌بندی وسیع است كه توسط بروند تشریح شده است.

معروفترین تحقیق تطبیقی كه درباره ارتباط ویژگی‌های فردی و خلاقیت انجام گرفته است به ترمن[2] و همكارانش تعلق دارد كه حدوداً به مدت چهل سال 528 آزمودنی سرآمد را مورد بررسی قرار دادند.

تحقیقات پیشین اضطراب را نیز مشخصه‌ای یافته‌اند كه مانع خلاقیت می‌شود. البته داده‌های موجود این مورد بحث‌انگیز است. برای مثال وایت[3] ثابت كرد اشخاصی كه میزان اضطراب آنها زیاد است به طور معنی‌داری بهتر عمل می‌كنند. (مایلی، میترا، 80- 1379).

در همین‌جا باید اضافه كنیم كه آزمایشهای معینی نیز نبودن همبستگی بین صفات خاص شخصیت و خلاقیت را آشكار ساخته است. مثلاً «جان كازی»[4] هیچ تفاوت قابل ملاحظه‌ای از نظر مسائل اجتماعی بین آزمودنی‌های «خلاق‌تر» و با «خلاقیت كمتر» كشف نكرد و نتایج آزمایشهای آیزن اشتات[5] نتوانست این فرضیه را كه افراد خلاق در موقعیت‌های اضطراری پاسخ تكلیف یافته‌تر ارائه می‌دهند مورد تأیید قرار دهد. رمی شوون[6] با مطالعه شرح حال دانشمندان و افراد مشهور طرح ترمن وارد می‌كند و اظهار می‌دارد كه توفیق در روابط اجتماعی، معینی منش كاملاً متعادلی كه به نظر ترمن كودك خلاق را متمایز می‌كند به ندرت در كودكی رجال بزرگ دیده می‌شود. ولی او هم نتیجه می‌گیرد كه برای نابغه بودن به منش و نیرویی نیاز است كه در معمول برتر باشد تا بتوان فكر خارق‌العاده‌ای را به دیگران بقبولاند (میناكاری، محمود، 1365).

بررسی تاریخ:

تعریف خلاقیت:

بیش از پرداختن به تعاریف خلاقیت اشاراتی كوتاه به تاریخچه آن می‌شود. امروزه دیگر بر كسی پوشیده نیست كه تفكر خلاق و تبلور بیرونی آن یعنی تولیدات خلاقه یكی از عالی‌ترین جلوه‌های بشری است ولی باید گفت عمر این مفهوم ورود آن به ادبیات روان‌شناسی بیش از چند دهه نمی‌گذرد. همان طور كه گیلفورد اظهار نمود شاید یكی از موضوعاتی كه در روان‌شناسی بسیار مورد بی‌توجهی قرار گرفته خلاقیت است و این در حالی است كه هر چه زمان پیش می‌رود نیاز انسان به ابعاد گوناگون آن طیف وسیعتری به خود می‌گیرد. سال‌های 1941 را با به سال‌های گمنامی خلاقیت برشمرد، و شاید سال‌های 1950 به بعد را سالهای ترقی خلاقیت دانست. به این دلیل كه این بی‌هیچ شرح و بسطی به فرآیندهای عالی ذهن اضافه گردید.

شاید یكی از دلایلی كه سبب گردید نظریه‌پردازان و معتقدان از خلاقیت دوری جویند به تعریف وتوصیه آن مربوط می‌شود. خلاقیت از دیربازمفهومی اغفال كننده، مبهم و حتی افسانه‌ای تلقی شده است. و این سردرگمی حتی امروزه نیز وجود دارد. علیرغم تحقیقات فراوان و نسبتاً‌جامع عقیده بر آن است كه خلاقیت اشاره به چندین مفهوم گوناگون دارد. بنابراین با وجود چنین دیدگاه‌هایی ارائه یك تعریف جامعه مورد قبول همگان باشد مشكل است. معهذا این ادعا به معنای آن نیست كه نمی‌توان تعریفی را در مورد خلاقیت ارایه كرد (فلاول و ماركمن، 1985، جوادیان 1369).

[1] - F.Baron

[2] - Terman

[3] - white

[4] - Jhon cazy

[5] - Eiesentat

[6] - Remy chawin