مبانی نظری انگیزش و مدیریت و مدیران

توضیحات :

مبانی نظری انگیزش و مدیریت و مدیران در 67 صفحه در قالب Word قابل ویرایش.

بخشی از متن :

مبانی نظری انگیزش و مدیریت و مدیران

فصل دوم

بررسی مبانی نظری و تئوری

بررسی تحقیقات گذشته

اجزای موثر در مهارت انسانی

انگیزش

تکریم ارباب رجوع

مدیریت از دیدگاه امام علی (ع)

موقعیت جغرافیایی و تاریخی شهر مقدس مشهد

- جایگاه مدیریت:

اهداف هر سازمان فلسفه وجودی آن سازمان محسوب می‌شوند. به منظور تحقق هدفها نیاز به یك تلاش گروهی است. پیچیدگی كار جمعی است كه مدیریت نظام‌گونه را بوجود آورده است. اثربخشی و كارایی به عنوان دو هدف مهم در همه سازمانها نیازمند تدابیری است كه مدیران آنها را اتخاذ می‌نمایند. از طرفی محدودیت منابع و تغییرات محیطی در عرصه‌های مختلف داخلی و خارجی اهمیت مدیریت را بیش از پیش مشخص می‌نماید. مدیریت در بسیاری از كشورهای در حال توسعه حائز اهمیت شایانی است. بررسی كارشناسان توسعه اقتصادی نشان داده است كه فراهم نمودن تكنولوژی و پول، به تنهایی توسعه و رشد را پدید نمی‌آورد. تا زمانی كه نیاموزیم چگونه می‌توان از منابع انسانی به درستی استفاده كرد و آنها را مدیریت نمود، تكنولوژی و تبعات آن بیهوده و گاه دست و پاگیر است.عده‌ای معتقدند مدیریت با فرد متولد می‌شود، رفتار مدیران ذاتی است و قابل آموزش نیست. در مقابل عده‌ای معتقدند، مدیریت اصول دارد و برپایة این اصول می‌توان علم و دانش مدیریت را نیز، تشریح كرد. این اصول و فنون در موقعیتی مشابه، كاربردهای مشابه دارند، لذا اكتسابی و قابل آموزش‌دهی و آموزش‌گیری هستند. بطور كلی می‌توان گفت مدیریت حرفه است، چون مدیران موفق مهارتهای مورد نیاز كه قابلیت آموزش را دارند، در كار خود بنحو مطلوبی مورد استفاده قرار می‌دهند.

2- ویژگی‌های شغلی و نقشهای مدیران:

مد یران افرادی هستند كه رویداد آفرینند، با فشار كاری روبرو هستند، استفاده از وسایل شفاهی ارتباط را ترجیح می‌دهند، بنحوی كه بر اساس بررسی صاحبنظران مشخص شده است كه 78درصد وقت مدیران عالی به تعامل گفتاری اختصاص دارد، و نهایتاً اینكه اكثر مدیران در تصمیم گیری تمایل به استفاده از قضاوتهای شخصی و ذهنی دارند.

برای درك اینكه مدیران در تعامل با سیستم‌های مدیریتی بایستی از چه شایستگی‌هایی برخوردار باشند لازم است سطوح مختلف مدیریت در یك سازمان ابتدا مطرح و سپس به مهارتهای مورد نیاز آنان پرداخته شود. ه هر سازمانی ،‌در سه سطح مجزا لیكن متداخل عمل می‌كند،‌كه هركدام از این سطوح نیازمند تركیب مهارتهای مدیریتی متفاوتی هستند. این سطوح مدیریت شامل سطح عملیاتی (Operational Level) ، ‌سطح مدیریتی (Managrial Level)، و سطح استراتژیك (Strategic Level) می‌باشند. فهم سطوح سه گانه مدیریت می‌تواند در فهم تمركز فعالیت‌ها در سطوح مختلف در یك سازمان كمك نماید. گاهی بجای سه اصطلاح فوق از سه مفهوم مدیران بالا (TOP Managers)،‌ مدیران میانی (Middle Manager) و مدیران پایین (Lower Level manager) نیز استفاده می‌گردد. سطح مدیریت عملیاتی مسئولیت فعالیت عملیات در سازمانها را بعهده دارد. مانند مدیریت جریان مواد اولیه به خطوط تولید در یك سازمان تولیدی ،‌و یا مدیریت ثبت‌نام و انحام خدمات دانشجویی دریك دانشكده ،‌و یا ثبت و نگهداری عملیات چك دریك سیتسم بانكی،‌همگی مثالهایی از این سطح مدیریت در سازمانها می‌باشند. از طرفی به موازات افزایش حجم فعالیت‌های شركت و اندازه سازمانها، نیاز به هماهنگی بین فعالیت‌های مدیران عملیاتی و همچنین به تصمیم‌گیری در این مورد كه چه كالا و خدماتی باید تولید شود،‌ضرورت سطح دوم یعنی سطح مدیریت میانی به وجود می‌آید. دراین سطح،‌وظیفه مدیریت عبارتست از مدیریت وظایف عملیاتی،‌ و ایفای نقش رابط یا كاتالیزور بین بخش تولید و مصرف. به عبارتی برای آنكه سطح عملیاتی بتواند خوب عمل كند،‌ مدیران بایستی مطمئن شوند كه واحدهای عملیاتی، ‌مواد اولیه خود را به موقع و مناسب تحویل می‌گیرند و كالا و خدمات تولید شده بخوبی فروش رفته و مصرف می‌گردند.

همچنین همانگونه كه اشاره رفت هر سازمانی دریك اجتماع وسیع عمل می‌كند. سازمان به عنوان بخشی از محیط نسبت بدان مسئولیت دارد. سطح مدیریت استراتژیك بایستی مطمئن شود كه مدیران در محدوده‌های اجتماعی عمل می‌نمایند. از آنجا كه منبع غایی اختیارات درهر سازمان ناشی از جامعه است،‌لذا سازمان بایستی كالا و خدمات مورد پذیرش جامعه را فراهم سازد. بنابراین سطح مدیریت استراتژیك اهداف درازمدت و جهت كلی حركت سازمان و كلامی دیگر تعیین چگونگی عمل سازمان نسبت به محیط را تعیین می‌كند. ضمناً ،سازمانها ممكن است به دنبال اثربخشی بر محیط از طریق برقراری كوششهای ارتباطی مانند تبلیغات و یا اجرای برنامه‌های آموزشی اعضاء جامعه باشند. از سویی دیگر سازمانها بنا به تفاوتشان دارای عناوین مدیریتی مختلفی هستند كه كاربرد اصطلاحات واقعی برای تشخیص سطوح مختلف مدیرتی در این سازمانها با هم متفاوت است. برای مثال در سه سازمان بازرگانی، آموزشی و یا دولتی از اصطلاحات متفاوتی در سطوح مختلف مدیریت این سازمانها استفاده می‌گردد. لیكن تمام سرپرستان در این سه سطح و در همه انواع مؤسسات،‌با هر نام و عنوانی همگی مدیرند. كه مركز ثقل وظایفشان متفاوت است. نمودار زیر، نمونه‌ای از سطوح مختلف مدیریت در سه سازمان فوق‌الذكر با عناوین مختلف را نشان می‌دهد.

مؤسسه دولتی

مؤسسه آموزشی

مؤسسه بازرگانی

نوع سازمان

سطوح مدیریت

وزیر عضو كابینه و معاونین وزیر

رییس و معاونین دانشگاه

هیأت مدیره و مدیرعامل

سطح مدیران استراتژیك(‌عالی)

مدیران كل

مدیران دانشگاه و رؤسای دانشكده‌ها

مدیران قسمت‌ها

سطح مدیران میانی

رؤسای ادارات

رؤسای بخش‌ها

سرپرستان بخش‌ها

سطح مدیران عملیاتی

بطور کلی فعالیت‌های سرپرستان بخش،‌مدیران قسمت‌ها و همچنین مدیرعامل، وزیر،‌معاونین وزراء و غیره،‌علیرغم اصطلاحات متفاوتی كه در مورد سمت آنها بكار می‌رود، شبیه یكدیگرند. اگر چه سعی می‌گردد كه تشابهات میان این سطوح مختلف مدیریت جستجو گردد، لیكن باید توجه نمود كه مغایرتها نیز بین فعالیت‌های آنان وجود دارد. این مغایرتها بیشتر ناشی از منحصر به فرد بودن سازمانها و محیطی است كه در آن فعالیت

می‌نمایند.

آنچه مهم است و باید بدان تأكید گردد، این است كه این مغایرتها ناشی از سطوح مختلف مدیریت در یك سازمان،‌و هم در سطوح متشابه مدیریت در سازمانهای مختلف مدیریت در یك سازمان و هم درسطوح متشابه مدیـــریت درسازمانهای مختلف و محیط یكسان، وهم در سطوح متشابه مدیریت در سازمانهای مختلف یا یكسان و در محیط متفاوت می‌باشد. بنابراین نوع سطوح سازمان و شرایط محیطی منشاء این مغایرتها هستند.

و......