دانلود تحقیق گیاه دارچین

مقدمه:

گیاهان اولین موجودات خلقت و این جاندارن خاموش و نمودارهای زیبایی در طبیعت پس از گذشت میلیون ها سال كه از پیدایش آنها برروی زمین می گذرد، در طی چند قرن اخیر، آثار  و خواص اعجاز انگیز خود را توسط  دست بشر به منصه ظهور رسانده‌اند.

طب و طبابت و به طور اعم معالجات از اولین مسائلی است كه بشر برای حفظ اعتدال و توازن مزاج  در بروز امراض جهت اعاده سلامتی به آن روی آورده نسبت به وضع قوانین، امكانات، تحقیقات و گردآوی لازم ومسائل مربوطه نهایت باریك بینی و دقت را معمول داشته، زیرا به هر صورت جان آدمی گنجیه ودیعه ای است كه حفظ آن ذاتی و غریزی است .

در طی قرون و اعصار متمادی مردم به خواص درمانی گیاهان پی برده اند و دانشمندان بزرگی  در اقصی نقاط جهان، دراین زمینه تحقیق و كار كرده اند و كتا بها نوشته اندو همزمان با سایر نقاط دنیا در ایران نیز استاتید و دانشمندان بلند پایه ای چون اوبو‌علی سینا، محمد زكریای رازی، سید اسماعیل جرجانی و ابونصر موفق هروی قرن های متمادی علم پزشكی ئ درمانی جهان را تحت تاثیر قرار داده و به حدی ارتقاء علمی یافته اند كه آثار آنها به اروپا رفته وتا قرون شانزده و هفده، تعلیمات منحصر به فرد دانشگاهی را تشیكل داده وهنوز مضامین آن مورد تتبع و ترجمه و استفاده است.

فارماكوكنوزی كه معنی تحت الفظی آن داروشناسی (علم الادویه) است، جزئی از هنر و علم پزشكی به شمار می آید و آغاز آن از زمانی است كه بشر ب درمان بیماری‌ها پرداخته است. فارماكوگنوزی از تمدن های كهن، كه در آنها از اجزای حیوانات و گیاهان، محلول های شفا بخش وتهیه می كردند و آنها را برای از  بردن آلام و كاستن رنج ومقابله با بیماری ها به كار می بردند و ریشه گرفته است. منشا اولیه فارماكوگنوزی را می توان در اسرار جادوگری قبایل بشری دانست كه توانسته است دوره ثبت نشده اسرار طب انسانی را پشت سر بگذارد وسیر تكاملی خود را از مرحله بدوی تا به امروز كه عصر استفاده  از عوامل اختصاصی است به خوبی طی نماید.

با آنكه امروزه درمان بیماری ها بیشتر از طریق مصرف داروهای صورت می گیرد كه منشاء صنعتی دارد واختصاصا در‌آزمایشگاه تهیه می شوند و اثرات قاطع آنها نیز در درمان  بیماری ها موجب توسعه مصر ف آنها گردیده است، معهذا چون با مصرف  بعضی از داروها  زیانهایی به بدن می رسد، روز به روز به اهمیت گیاهان دارویی و فرآورده های آنها بیشتر توجه می‌شود و اعتقاد عمومی درباره آنها پیوسته تقویت می‌گردد.

دارچین معمولاً به عنوان پوست درخت  Cinnamomum zeylanicum شناخته می‌شود. در پرتغال و اسپانیا به عنوان  Canela ، در فرانسه Cannelle  و در آلمانی به عنوان Zimt  شناخته می‌شود. در هند و ایران دارچین خوانده می شود كه بمعنی چوب درخت چینی است كه درقیق ترین توضیح برای دارچین است . اسم آن از « kayumanisk» به معنای چوب شیرین زبان  مالاكا گرفته شده كه معادل عبری آن «qinnkmn» است كه منشا كلمة cinnamon  است. كلمة Canolla توسط ایتالیایی ها استفاده می شده  تا دارچین را توضیح بدهند به عنوان «little cannan tubes» (لوله های توپی كوچك) كه شبیه پوست ساقة لوله شده دارچین است. تجارت دارچین در قرن ها سیرزدهم و چهاردهم در كنترل ونیس بود  كه به همین علت این شهر بسیار ثروتمند شده بود (67)