دانلود تحقیق روشهای جراحی جلوگیری از بارداری

بستن لوله ها یا عقیم سازی توسط جراحی پر طرفدارترین شكل پیشگیری از بارداری در میان زوجهای واقع در سنین باروری می باشد.در سال 1987 مطابق با اظهار انجمن داوطلبان بستن لوله به طریق جراحی نزدیك به 976000 عمل بستن لوله در ایالات متحده انجام شده كه 66 درصد آنها روی زنان صورت گرفته است.

تا چندین سال اخیر ,بستن لوله در زنان به عنوان یك روش تنظیم خانواده توسط گروههای مختلف اجتماعی محكوم شده بود. برای مثال تا سال 1969 ,كالج آمریكائی متخصص زنان و زایمان توصیه می كرد كه هر خانم 30 ساله پیش از بستن لوله ها,باید چهار بچه سالم داشته باشد. حتی امروزه محدودیتهای اعمال شده توسط دولت مركزی باعث گردیده كه نانی كه تمكن مالی لازم ندارند از بستن لوله ها بی نصیب بمانند چرا كه ممكن است بودجه سازمان ارائه دهنده این خدمات قطع شود. این محدودیتها علاوه بر نسلهای آینده در نظر نردانی كه آنها را اعمال كرده و ترویج داده اند هم مسخره بنظر خواهند رسید.

بستن لوله ها در زنان

بیش از 5 میلیون زن در ایالات متحده و در خلال سالهای دهه 1970 تحت عمل جراحی بستن لوله ها قرار گرفتند . از لحاظ پزشكی , این عمل را در حین سزارین انجام می دهند.در زنانی كه به صورت واژینال زایمان می كنند, اوایل دوره نفاس زمان دلخواهی برای بستن لوله هاست. لوله های فالوپ به طور مستقیم در زیر دیواره شكم قرار داشته و در دسترس هستند كه البته این حالت به مدت چند روز پس از زایمان وجود دارد.

بنابراین انجام عمل جراحی ساده بوده و نیاز به بستری شدن دراز مدت ندارد .وجود تمامی این عوامل باعث می شود كه انجام عمل را در این زمان كم خطر تر از هر زمان دیگر بدانیم.

بستن لوله ها بلافاصله پس از زایمان واژینال ,معایبی به دنبال دارد. از آنجا كه مادر معمولاً چند زاست ,احتمالاً بدون دریافت بی حسی مناسب برای وارد شدن به حفره صفاق زایمان نموده است.به این دلایل بعضی تمایل دارند كه 12 تا 24 ساعت صبر كنند. برای مثال در بیمارستان پاركلند به منظور كاهش دوره اقامت در بیمارستان ,بستن لوله ها در اوایل دوره نفاس در بخش جراحی مامائی و در صبح روز پس از زایمان صوت می گیرد. احتمال ایجاد خونریزی پس از زایمان در زنان چند زا بعد از 12 ساعت نخست پس از زایمان , به مقدار قابل توجهی كاهش می یابد.مسئله دیگر آنكه وضعیت نوزاد را می توان در چند ساعت پس از تولد بصورت دقیق تری تعیین نمود.

بستن لوله ها در دوره نفاس

نخستین مورد بستن لوله ها در ایالات متحده در بیش از صد سال پیش صورت گرفت كه شامل بستن لوله های فالوپ بوسیله نخ سیلیك در حد یك اینچی از محل اتصال لوله ها به رحم بود و پس از دومین عمل سزارین مادر صورت می گرفت . پس از آن میزان عدم موفقیت بالا به خاطر بستن لوله بدون رزكسیون لوله گزارش شد.امروزه روشهای متعددی جهت قطع لوله وجود دارند.

روش Irving : احتمال عدم موفقیت در این روش به كمترین حد می رسد. همانطور كه در شكل مشخص شده است لوله فالوپ را قطع نموده و از مزوسالپنكس جدا می كنند تا یك قطعه داخلی از لوله حاصل شود.انتهای دیستال بخش داخلی لوله را در داخل مجرایی در میومتر و در قسمت خلفی قرار داده  و انتهای پروگزیمال بخش دیستال لوله را در درون مزوسالپنكس جا می دهند.برای انجام این روش نیاز به میدان عمل بیشتری است.

روش Pomeroy : از میان تمامی روشهایی كه جهت قطع لوله بكار   می روند,ساده ترین روش Pomeroy می باشد.تاكید اصلی در این روش بر استفاده از نخ كاتگوت ساده برای بستن لوله تا شده می باشد زیرا كه اساس این روش بر پایه جذب فوری نخ و جدا شدن انتهاهای بریده لوله  است.

روش Parkland : این روش در سالهای دهه 1960 در بیمارستان پاركلند ابداع شد.در این روش بر خلاف روش pomeroy ,از نزدیك شدن دو انتهای بریده شده لوله فالوپ جلو گیری می شود.(شكلc 1-62 ).یك برش شكمی كوچك در زیر ناف ایجاد می گردد.بوسیله كلامپ Babcock بخش میانی لوله را مشخص می نمایند تا بتوانند فیمبریا را در بخش دیستال بطور مستقیم مشاهده كرد.این عمل سبب تشخیص میان لیگامان گرد وبخش میانی لوله فالوپ می شود .هر گاه لوله فالوپ بطور سهوی پائین بافتد ,می بایست عملیات شناسایی اوله را مجددا وبطور كامل اجرا نمود.