دانلود تحقیق هفته دفاع مقدس

چکیده:
به خود می بالیم در كشوری زندگی میكنیم كه جای جای آن عطرآگین از حضور شهیدانی است كه تاریخ مارا با نثار خون خویش ، برای سربلندی ایران عزیز رقم زدند.به روح پاكشان درود می فرستیم و خاضعانه در برابر آرمان های بزرگ امام سر فرود می آوریم.

کلید واژه: دفاع مقدس، ایران، عراق

مقدمه:

تهاجم سراسری عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ و اشغال بخشی از خاك مقدس میهن اسلامی، با مقاومت ملت بزرگ ایران مواجه شد و سرانجام پس از مدت كوتاهی، در سراسر جبهه‌ها متوقف گردیده و در لاك دفاعی فرو رفت.رویای شیرین فتح خوزستان، رسیدن هفت روزه به تهران و سرانجام سقوط جمهوری اسلامی، به تلخكامی حاكمان بغداد و ابر قدرت‌های پشتیبانی تبدیل گردید. مدتی نگذشت كه ملت ایران نیروهای مسلح خود را بازسازی و برای آزادسازی مناطق اشغالی آماده نموده و یك صدا و یكپارچه فریاد زدندهمه سر به سرتن به كشتن دهیاز آن به كه كشور به دشمن دهیم برای آزاد سازی كشور، نیروهای مسلح دست در دست نیروهای مردمی و پشتیبانی آحاد ملت و به رهبری امام امت، با یك دست قرآن و با دستی دیگر اسلحه، به دشمن یورش برده و طی چند عملیات بزرگ و پی در پی همانند ثامن الائمه(ع) طریق فتح‌المبین و بیت المقدس و… بیشتر مناطق و شهرهای اشغالی را یكی حاكم عراق به بهانه واهی “لزوم به كارگیری نیروهای اسلام در جنگ با كشور اسراییل ناگهان صلح طلب شده و با آتش بس خود فرموده ، نیروهای خود را به مرزهای بین‌المللی عقب كشید.
عراق با این اقدام فریبكارانه، ضمن آن كه در نظر داشت از تحمل تلفات وضایعات بیشتر، ارتش خود را نجات دهد، دستور آزادسازی قدس را جمهوری اسلامی ایران می‌داد تا بلكه بتواند از فشارهای آتی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بكاهد. ولی رهبر انقلاب اسلامی ایران، هوشیارتر از آن بود كه این‌گونه ترفندها بتواند او را فریب دهد. امام امت در پاسخ به این دعا ، اعلام نمودند: “اگر امروز تمام نظرها متوجه لبنان نشود و تمام گویندگان از لبنان بگویند، تمام نویسندگان از لبنان بگویند، این توفیقی است برای امریكا كه ایران جنگ خودش را فراموش كرده و هم عراق مان این است كه باید از راه شكست عراق، دنبال بنان برویم، نه مستقلا ، ان شاء الله ” با این هشدار امام(س) كه “راه قدس از كربلا می‌گذرد” ، تدبیر استراتژی كشور در رابطه با تداوم جنگ با عراق و همچنین اعزام نیرو برای آزاد سازی قدس، مشخص و حجت بر همگان تمام شد.
با اعلام این تدبیر، استراتژی كشور برای آینده مشخص شده بود و از طرفی، مگر نیروهای مسلح می‌توانستند اعمال وحشیانه عراق در آغاز تجاوز، یعنی ویران كردن شهرها، آواره نمودن زنان، كودكان و سالخوردگان را فراموش كنند؟ آیا تجاوز به نوامیس اهالی شهر بستان قابل فراموش شدن بود؟! آیا زنان خرمشهر را كه تا آخرین لحظه در شهر مانده بودند و در نهایت، با هدایت نیروهای رزمنده، در حالی كه مردان خود را تشویق و تهییج به مقاومت وپایداری می‌كردند، كودك شیر خوار را به پشت افكنده ، كودكی دیگر را در آغوش گرفته و بسته‌ای كوچك از وسایل ابتدایی مورد نیاز را بر سر گرداشته و با حسرت به خانه‌های تخریب شده شهر نگاه می‌كردند، و با پای پیاده شهر را ترك و روانه شهرهای مختلف كشور شده و سپس آوارگی را تحمل می‌كردند قابل فراموش شده بود؟! آیا موشكباران شهرها و حمله هوایی به بیمارستان‌ها و منازل مسكونی در اقصی نقاط كشور را ، كه موجب شهید و مجروح‌شدن افراد بی‌گناه شده بود، قابل فراموش شدن بود؟! آیا با این اقدامات مگر می‌شد ادعای صلح طلبی عراق را باور كرد؟ در چنین شرایطی سه سوال برای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران مطرح بود.آیا عراق برای رسیدن به اهداف خود پس از احراز آمادگی مجدد و توفیق در فریب ایران، دوباره به ایران حمله خواهد كرد؟

فایل ورد 7 ص