تحقیق مسجد جامع ساوه 30 ص

تحقیق در مورد مسجد جامع ساوه

این مسجد در منطقه نیستانك قرار دارد .

پیشینه نیستانك
سابقه تاریخی نیستانك به قرنها پیش از اسلام و اولین دوره های شكل گیری تاریخ ایران می رسد ( رهاورد تحقیق نیستانكدكتر هدایت الله نوری فرهنگ اصفهان شماره 13 ) ا
در عهدی كه تاریخ آن را به یاد ندارد در جای كویرهای مركزی دریای بزرگی بوده كه بتدریج خشك شده و بقایای آن هنوز به صورت دریاچه ها و شوره زارها خودنمایی می كند. تصور می رود در عهدی كه هنوز رطوبت داخله فلات بیشتر از امروزه بوده حاشیه اطراف كویر را مراتع و جلگه‌هایی كه در دهانه دره های كوهستانی قرار گرفته و پوشانده و موجبات یك نوع زندگی فعال شبانی را فراهم كرده است و مردمی كه مربوط به دوره حجر بوده اند و زندگی قبلی آنها در دره های كوهستان از راه شكار و سكونت در غار تامین میشده از دره ها به طرف پایین سرازیر شده ، در این دشتهای خرم سكونت اختیار كرده ، پایه یك مدنیت بر سكونت در ده را ریخته. (تاریخ ایران تالیف گیرشمن.) ا
دریاچه ساوه كه در شب میلاد پیامبر اسلام خشك شده تا نواحی مركزی ایران امتداد داشته و نائین بر ساحل آن بوده است. برخی گویند نائین جایی كه در آن نی می روید ، چنانچه روستاهای نیستانك و نیستان در آن حوالی گویای این وجه تسمیه اند و در كوه مشهور به ( كلیزه ) واقع در شمال نائین آثار لنگر دست ساخته ای موجود است. ( سیمای نائین تالیف غلامرضا علی زواره ) . ا
و هنوز در دره نیزار نیستانك نی میروید. این دره و چند دره دیگر در كوه چهار گنبد واقع و نیستانك قدیم همان منطقه بوده است كه نیزاریها در آنجا سكونت داشته اند و تاریخ آن روشن نیست. ا
از آثار قبل از مهاجران آریایی ها كه مهاجرتشان ظاهراً در اواسط هزاره دوم قبل از میلاد آغاز شد و به فلات ایران و سواحل بحر خزر دست یافتند بومی های ساكن ایران را دیو خوانده اند. دیوها مردمان قهرمان و پیكار جوی بومی بوده اند. جنگ آریانها با دیوان از زمان كیومرث پیشدادی آغاز شد و تا پادشاهی تهمورث دومین پادشاه از سلسله پیشدادیان به درازا كشید. ا
از آثار توتمیزم در نیزار نمادین عقاب – اژدها و درخت كهنسال وًّن می باشد. ا
ایمان و احترام خاص به بعضی نباتات و حیوانات و موجودات از افكار باستانی و اندیشه های بدوی انسان عصر حجر است ( تاریخ ادیانتالیف علی اصغر حكمت ) كه هر قبیله و عشیره در اعصار قبل از تاریخ نسبت به یك درخت خاص و حیواناتی حرمتی قائل می شده و آن را حافظ و نگاهبان قوم و قبیله خود می دانسته است. در شاهنامه اشاره ای به پرچم های گوناگون ایرانیان قدیم آمده كه عشایر و طوایف لشكریان شاهنشاه ایران هر كدام دارای پرچمی با نقوشی مخصوص خود داشته اند. توتمیزم كه از افكار باستانی و اندیشه های بدوی انسان عصر حجر بود در نیزار نیز مرسوم بوده است. ا
در دوران مادها مردم نیزار تغییر مكان داده و در دشت عٍّز ( نام یكی از خدایان باستان ) آی ( آباد ) شده اند. بقایای عزّت آباد كهن به شكل تپه هایی است كه طی قرون متمادی از عمارات مخروبه ، آرامگاه مردگان و بقایای همه نوع وسایل زندگی اكنده شده است و استخوان مردگان بچشم می خورد. معمولاَ مردگان را به پهلو خوابانیده پاهای آنان را كمی جمع و دستهایشان را دم دهن قرار داده اند ، آذوقه مورد نیاز آنها در ظروف گلی درون قبر نزدیك دستشان دیده می شود. بدین ترتیب ساكنین عزّای به زندگی پس از مرگ معتقد بوده اند. (بنابر ادعای ژ- كونتنو قدمت این گورها به 3 هزار سال قبل از میلاد مسیح می رسد ) . ا
بنابر ادعای زردتشیان و افسانه های محلی در دوران كهن این محل یكی از مراكز مهم دینی زردتشت محسوب می شده و موبدها برای تعلیمات عالیه از سراسر نقاط به این مركز دینی مراجعه و در نزد موبد موبدان ( موبد موبدان كه قدرتش فقط از شاه كمتر بود بر یك طبقه مقتدر و حاضر در صحنه كه افراد آن مغان یا مجوسان نامیده می شوند و مقامشان ارثی بود حكومت می كرد ) نیستانكی بتدریس مشغول می شده اند از آثارهای تاریخی عزای كه نامی از آن باقی مانده برج و بارو و آتشكده و معبدی است كه در آغاز شهر عزّای بنا شده و سپس در اثر مرور زمان و جنگلها از بین رفته است