بررسی پیدایش منظومه شمسی

 مسئله پیدایش زمین اهمیت زیادی دارد. بدون داشتن تصور درستی درباره پیدایش زمین نمی‌توان ساختمان درونی كنونی زمین و رویدادهایی را كه در اعماق آن رخ می‌دهد، درك كرد. در اعصار باستان تصورات مربوطه به پیدایش زمین و سایر سیارات منظومه خورشیدی دارای جنبه مذهبی بود. از جمله در عصر یونان قدیم هومر (Homere) زمین را به صورت قرص فرض می‌كرد. كه اطراف آن را دریایی بزرگ احاطه كرده است و یونان را مركز آن می‌دانست و چنین بیان می‌داشت كه این قرص روی ستون‌های محكمی كه بر دوش رب‌النوع اطلس استوار است. شرقی‌ها از جمله معتقدین دین برهما تصور می‌كردند كه ستونهای مزبور بر روی چهار فیل عظیم‌الجثه قرار گرفته است.
دراین‌جا نظریات مختلف پیدایش زمین را به دو دسته كلی 1- نظریه‌های تصادفی یا دوتایی 2- نظریه‌های تكاملی یا انفرادی تقسیم می‌كنیم.

1- نظریات تصادفی :

 در این دسته نظریات تصور می‌‌شود كه زمین و سیارات در نتیجه تأثیر متقابل خورشید و یك جرم سماوی دیگر تشكیل شده‌اند و بدین جهت آنها را نظریه‌های دوتایی نیز می‌‌خوانند. در اینجا فقط از نظر سابقه تاریخی و به اختصار به آنها اشاره می‌كنیم.
1-1 نظریه بوفون :

در سال 1745 بوفون فرانسوی نظر داد كه تشكیل زمین و سیارات ممكن است نتیجه جدا شدن قطعاتی از خورشید در اثر برخورد با یك ستاره دنباله‌دار باشد. با شناخت امروزی از ستاره‌های دنباله‌دار این نظریه را مردود می‌دانند. ولی در آن زمان كلیسا بوفون را متهم به انكار اسطوره كتاب مقدس درباره آفرینش كرد. و او بناچار از نظریات خویش چشم پوشید.

 این دو دانشمند آمریكایی در فاصله 1901 تا 1905 نظریه‌ای را عرضه كردند كه براساس این

2-1 : نظریات چمبرلین و مولتن

 نظریه در اثر عبور ستاره‌ای از نزدیك خورشید، در اثر نیروی جاذبه زایده‌ای از خورشید به سمت ستاره خارج شده و دمای زیاد گازهای تحت فشار آن سبب ایجاد انفجارات متعدد شده و قسمت‌های سنگین‌تر این قطعات جدا شده هسته اولیه سیارات را تشكیل داده است.