پاتولوژی استان کرمان

پیشینه

نام کرمان از نام یکی از ده شاخه اصلی پارسیان که به جنوب ایران آمدند گرفته شده‌است. شاخه‌های اصلی پارسیان اینها بودند:

پاسارگادی، مارافی، کرمانی، ماسپی، پانتیالی، دِروسی، دایی، مَردی، دروپیکی و ساگارتی.

کرمان در زمان هخامنشیان بخشی از شَهر (ساتراپی) فارس به شمار می‌رفت. از شهرهای کهن این سامان سیرجان (شیرگان باستان)، بردسیر (به اردشیر باستان)، گُواشیر (کرمان امروزی)، فهرج (پهره باستان) و ارگ بم، نرماشیر، راین و جیرفت است.

اقلیم آب و هوا

•اقلیم استان كرمان از نظر تقسیم بندیهای اقلیمی جزو اقلیم نیمه خشك بیابانی گرم محسوب گردیده است. این استان در محل تلاقی رشته كوههای مرتفع زاگرس و مركزی ایران به طول تقریبا 160 كیلومتر واقع شده است و عرض این كویر كرمان را از سیستان و بلوچستان جدا می كند. این تلاقی استثنایی بین بلندی و پستی، بین ناحیه كوهستانی و كویری، بین گرمی و سردی ویژگیهای محیطی كم نظیر و اوضاع طبیعی خاصی را به وجود آورده است كه در كمتر منطقه ای از فلات استثنایی ایران می تواند مشاهده كرد. امتداد سلسله جبال زاگرس و كوههای مركزی، استان پهناور كرمان را به دو بخش متمایز خشك كویری و معتدل كوهپایه ای تفكیك نموده كه در تلاقی با یكدیگر از لحاظ اقلیمی سه منطقه كویری و حاشیه كویری، گرمسیری و سردسیری و كوهستانی را شكل داده اند. به همین دلیل از معدود مناطقی است كه دارای چهره های گوناگون محیطی و طبیعی می باشد.  میزان متوسط بارندگی سالیانه استان كرمان 145 میلیمتر و میزان نزولات جوی وارده بر پهنه استان نزدیك به 27 میلیارد متر مكعب برآورد گردیده است .