پیشینه تحقیق بررسی تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبولهای سفید خون

پیشینه تحقیق بررسی تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبولهای سفید خون

پیشینه تحقیق :

در سال 1992 ، Reynold و همكاران برای 60 بیمار مبتلا به پریودونتیت، درمان subgingival irrigation با كلرهگزیدین 12/0% كه از طریق سرقلم ultrasonic scaler به اطراف دندان می‌رسید را انجام دادند. برای گروه كنترل نیز شستشو با آب از طریق دستگاه اولتراسونیك انجام می‌شد. برای هر بیمار سه ناحیه پریودنتال با عمق پروب 1-3mm ، 4-6mm و 7-9mm انتخاب شد. قبل و 14 و 28 روز بعد از درمان ارزیابی‌های كلینیكی شامل (PI) Plaque Index ، (GI) Gingival Index و (CPD) Clinical Probing Depth انجام گرفت. هم‌چنین شمارش پلاك اسپیروكتی و ارگانیسم‌های Motile توسط میكروسكوپ Darkfield انجام شد.

هر دو گروه كاهش معنی‌داری در PI ، GI و CPD در محل‌های مورد مطالعه بعد از درمان را نشان دادند و مشخص شد كه پاكت‌هایی با عمق متوسط اولیه 4-6mm به دنبال شستشو با كلرهگزیدین نسبت به آب كاهش بیشتری پیدا می‌كنند. اما تفاوت معنی‌داری در تعداد اسپیروكت‌ها در هیچ‌یك از دو گروه نسبت به قبل از درمان دیده نشد.

این نتایج بیان می‌كنند كه شستشو زیر لثه‌ای همراه با كلرهگزیدین در طول جرم‌گیری اولتراسونیك اثرات كلینیكی مثبت ولی وابسته به مكان (Site-Specific) را ایجاد می‌نمایند.(39)

در سال 1997 ، Ebersole و همكاران به بررسی سطح سرمی Heptoglobin و CRP در مبتلایان به پریودونتیت بزرگسالان (AP) و مقایسة آن با افراد سالم و گروه كنترل پرداختند. این دو فاكتور افزایش معنی‌داری را در گروه آزمایش نسبت به گروه كنترل نشان داده و متعاقب درمان‌های فاز یك و مصرف Flurbiprofen به مدت 2 سال، سطح سرمی این فاكتورها به طور فاحشی كاهش یافت. (16)

در سال 1998 ، آقای Bollen و همكاران وی به مطالعه اثرات كلینیكی و میكروبیولوژیكی استفاده از مواد ضد میكروبی موضعی در كل دهان به همراه جرم‌گیری و صاف كردن سطوح ریشه‌ها در بیماران با پریودونتیت شدید پرداختند. 16 بیمار به عنوان گروه كنترل و آزمایش به طور تصادفی انتخاب شدند. برای بیماران گروه كنترل SRP به فاصله دو هفته انجام شد و دستورالعمل‌های بهداشت دهان داده شد. برای بیماران گروه آزمایش SRP همة پاكت‌ها در 2 جلسه در طی 24 ساعت همراه با شستشوی زبان با ژل 1% كلرهگزیدین به مدت 1 دقیقه، دهانشویه 2/0% كلرهگزیدین به مدت 2 دقیقه و شستشوی زیرلثه‌ای همة پاكت‌ها با ژل 1% ، 3 بار ظرف 10 دقیقه انجام شد.

نمونه‌های پلاك بیماران در ابتدا و بعد از 2 و 4 ماه از زبان، مخاط دهان، بزاق و كلیة دندان‌ها، هم‌چنین تغییرات در عمق پاكت‌ها، حد چسبندگی كلینیكی و خونریزی در پروب كردن اندازه‌گیری و ثبت گردید.

این نتایج كاهش زیاد معنی‌داری در Periodontopathogens به خصوص در پاكت‌های ساب‌جینجیوال نشان داد. بدین‌ترتیب مشخص شد كه استفاده كوتاه‌مدت از مواد ضد میكروبی داخل دهانی منجر به بهبود كلینیكی و میكروبیولوژیكی معنی‌داری تا سقف 4 ماه خواهد شد.

نتایج این بررسی نشان داد كه درمان در هر دو گروه آزمایش و كنترل سبب بهبود در پارامترهای كلینیكی و میكروبیولوژیكی گردیده ولی در گروه آزمایش كاهش بیشتری در عمق پاكت‌ها و بهبودی معنی‌دارتری در حد چسبندگی كلینیكی، پارامترهای میكروبیولوژیكی و كاهش بیشتری در میكروارگانیسم‌های پریودنتوپاتوژن رخ می‌دهد. (8)

در سال 1999، آقای Mongardini و همكاران وی به بررسی تأثیر استفاده از مواد ضد میكروبی در كل دهان به شكل یك مرحله‌ای همراه با فاز I در مبتلایان به پریودونتیت مزمن بزرگسالان یا پریودونتیت مهاجم ژنرالیزه پرداختند. 16 بیمار با پریودونتیت مهاجم (early-onset) و 24 بیمار با پریودونتیت پیشرفته بزرگسالان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و كنترل قرار داده شدند. 

.

.

.