هنرهای سنتی

هنر یكی از نیازهای اساسی زندگی انسان است. متمایزترین شكل فعالیت اجتماعی كه بطور قطع در پیدایی و تكامل شخصیت و بهبود و پالایش روان وی، سهم به سزایی داشته است. زایشی مطلقا" شاق، طاقت فرسا و رنج آور كه مولودی شادی آور، الهام بخش، اقناع كننده و سرشار از زیبایی پدید می آورد.
اشتیاق انسان به هنر، عمیق و ریشه دار است و از ما قبل تاریخ تا كنون نمایان و مشهود. آنچه از بشر اولیه می دانیم، مطالعه هرن دوستی اوست. انسان محصور در اندیشه بقا، معیشت، هراس ها، شكسته ها و.... از زیبایی و گویایی هنر به وجد می آمده و از طریق آن، اندیشه ها و عواطفی را كه در ذهن داشته، متجلی می ساخته است. او با افزودن خطوط و پیچ و خم های اضافی بر ابزار كار و زندگی اش، علاوه بر سودمندی، به زیبایی، در جهت خط دست و چشم و روانش می اندیشیده.
هنر جلوه انسانیت انسان است. یك حقیقت متعالی و پاسخ گوی نیازها و گاریش های انسانی هم چون كمال جویی، معنویت طلبی، احراز و اعلام هویت و در مراتب پائین تر، تبعیت، تقلید، تحصیل رفاه مادی و پر كردن اوقات فراغت آثار هنری جلوه گاه ذات شاعرانه و تفكر و كار انسانی هستند و از این رو نفوذ تعالی بخش فوق العاده نیرومندی بر انسان و جامعه اعمال می كنند.  

هنر های سنتی

در تمدن های سنتی كه دارای تجربیات عمیق مذهبی هستند تمامی افعال و اعمال معمول حیات بشری دارای ریشه سنتی است و نوعی قداست بر كهانی بر آنها مترتب در این تمدن ها، هنر حقیقی و اصیل، تجلی روحانیت و معنویت است بر ماده.
این نوع هنر نه تنها به ماده شرافت و كمال می بخشد، بلكه عاملی است در جهت سیر انسان به سمت كمال و آگاهی مراد از هنر گذشته، معنی عام این لفظ بوده، یك معنای اخلاقی و معنوی كه با فضیلت همراه بوده و در حقیقت به معنی آن درجه از كمال آدمی كه هوشیاری و فراست و فضل و تقوا و دانش را در بردارد. بنابر این به هر كس كه به مرتبه ای از حد كمال رسیده بود، در هر مقامی لفظ هنرمند اطلاق می شد. در این هنرها، اعتقاد، بینش و به كار بستن سنتهای ویژه هنری، از تعلیم و تعلم بین استاد و شاگرد گرفته تا آماده سازی ابزار و وسایل و مصالح كار و ساخت اثر هنری جایگاه ویژه ای داشته كه لازمه این هنرها است.

از ویژگی هنر سنتی، جنبه رمز و تمثیلی آن است. یك اثر هنری سنتی زیباست جمیل است و نمودار جمال و زیبایی در آن یك عنصر ذاتی است. تابع اصول و قوانین ازلی و ابدی است، پس كهنه نمی شود. و گذر زمان در آن بی تاثیر است. از پشتوانه اعتقادی و بینشی و اندیشه متعالی برخوردار است، لذا، كمك رسان به رشد و تعالی انسان است. چون ریشه در تاریخ دارد محمل میراث فرهنگی است و چون یك محصول فرهنگی است، حامل پیام و محتوای ارزشمند است.

مقدمه:

زمانی كه بشر به استفاده از ظروف سفالین پرداخت، دست ساخته هایش بسیار ابتدائی و عاری از هر گونه تزئین یا پوشش لعاب بود، ولی بتدریج كه ذوق و سلیقه و حسن زیبائی شناسی قوت گرفت ظروف سفالین به نقوش گوناگون و سپس به پوشش لعاب آرایش داده شد.

كاوشهای باستانشناسی در محوطه های باستانی ایران موید آن است كه تسلسل و تكامل ساخت ظروف بی لعاب در قرون متمادی حفظ گردیده و هنرمندان سفالگر با پیشرفت هنر سفلگری همزمان و در كنار ظروف سفالین لعابدار در ظروف بی لعابدار در ظروف بی لعاب نیز مبتكر بوده و این شیوه و سنت را تا به امروز حفظكرده اند. وفور ظروف بی لعاب به نسبت انواع دیگر سفالینه بعلت كاربرد این نوع سفالینه در زندگی توده مردم بوده است.