دانلود ارزیابی آبریزش دهان

چه كسی؟ كودك و یا بزرگسال دچار فلج مغزی

چه مواردی؟ مولفه های ارزیابی آبریزش دهان

چرا؟ برای دستیابی به اطلاعات مناسب برای ارزیابی آبریزش دهان افراد

چگونه ؟ از طریق مصاحبه، مشاهده و تستهای ویدیو فلوروسكوپیك [1] (در صورت لزوم) در برخی مراكز، یك تیم كودك یا بزرگسال دارای مشكل آبریزش دهان را ارزیابی می‌كنند وبعد با توافق كلی دستور العمل ها وتوصیه هایی را به فرد یا مراقبین او ارائه می كنند. اعضاء تیم اصلی معمولاً شامل فرد مورد بررسی و خانواده یا مراقبین او، متخصص گوش و حلق و بینی [2]، آسیب شناسی گفتار و زبان، كار درمانگر، متخصص كودكان یا متخصص داخلی و داندانپزشك است.

مشورت با سایر متخصصان مثل نورولوژیست، ارتودنتیست، فیزیولوژیست، فیزیوتراپیست، و یا متخصصین بررسی رشد كودك [3] بسته به فرد مورد بررسی ممكن است لازم باشد.

ارزیابی تیمی امكان در نظر گرفتن همه جانبه شرایط برای تدوین و هماهنگی مناسب یك برنامه مراقبتی را فراهم می كند. برای اجرای توصیه ها، می توان منابع را شناسایی و تعیین كرد.

نقش دندانپزشكان بررسی اكلوژن و سلامت دهان و دندان فرد و ارائه توصیه هایی جهت رسیدگی به مشكلات قابل درمان می باشد. متخصص گوش و حلق و بینی بسندگی مسیر عبور هوا را بررسی و هر گونه انسداد ناشی از انحراف تیغه بینی، وجود لوزه سوم، سینوزیت یا آلرژی را درمان می كند. متخصص كودكان یا داخلی سلامت عمومی فرد و هر گونه تاثیری را كه آبریزش دهان روی سلامت عمومی فرد می گذارد مورد ارزیابی قرار می دهد. كار درمانگر یا فیزیوتراپیست بررسی وضعیت بدن (پوسچر) و نشستن را انجام می دهد.

نقش آسیب شناس گفتار زبان گرفتن تاریخچه ای از مشكل فرد، ارزیابی ساختار و عملكرد مكانیزم دهانی- صورتی در كنترل دهان و بلع بزاق و نیز تعیین شرت آبریزش دهان است. علاوه بر این، آسیب شناس گفتار و زبان میزان كاركرد زبانی بیمار و توانایی او را در درك و انجام دستور العملهایی كه می تواند برای برخی از انواع درمانها مهم باشد، تخمین می زند.

آسیب شناس گفتار و زبانی كه در مدرسه یا مركزی كار می كند كه هیچ تیمی برای انجام یك ارزیابی جامع وجود ندارد، باید با اولین پزشك بیمار جهت تبادل اطلاعات حاصل از ارزیابی ، مشورت كند. رویكردهای درمانی كمكی [4]نیز باید با این پزشك مورد بحث قرار گیرد.

تاریخچه

جریان ارزیابی باید با یك مصاحبه از بیمار و یا مراقبین او شروع شود. نظر آنها در مور میزان و شدت آبریزش دهان باید به عنوان هدف ارزیابی اخیر و همچنین به عنوان قیاسی برای ارزشیابی تاثیر درمان ثبت شود. اطلاعات مربوط به تاثیر اجتماعی آبریزش  دهان بر فرد باید مورد توجه قرار گیرد. آگاهی فرد از این مشكل و همچنین انگیزه او برای تغییر این رفتار باید ارزیابی شود.

توصیف آبریزش دهان

آلایر، بلاسكو، هابرفلنر (2002) و كریسدال و وایت (1989) روشهایی را برای توصیف آبریزش دهان پیشنهاد كردند. آنها اظهار كردند كه آبریزش دهان خفیف زمانی است كه بزاق روی لبها بماند. آبریزش دهان متوسط موقعی است كه بزاق روی لبها و چانه دیده شود. وقتی بزاق از لبها و چانه روی لباس بریزد، آبریزش دهان ، شدید است و آبریزش  دهان عمیق زمانی است كه بزاق روی كتاب، میز یا سایر چیزهایی كه جلوی فرد است بریزد.

ارزیابی ساختارهای دهانی- صوتی [5]

ارزیابی شامل مشاهده لبها، زبان و كام به منظور بررسی نواقص ساختاری و تعیین دامنه حركت این ساختارهاست.

هر گونه الگوی حركتی غیر طبیعی مثل بلع معكوس [6]یا پیش آمدگی فك [7]بایدمورد توجه قرار گیرد. فرد باید بیش از یك دوره زمانی مورد مشاهده قرار گیرد تا بتوان شدت آبریزش دهان او را به طور قطعی و ثابت تعیین نمود. در صورت امكان لازم است در موقعیتهای مختلف مشاهده شود. این موقعیتها شامل مشاهده فرد در وضعیت نشسته با قرار گیری سر رو به جلو مثل زمانی كه فرد در حال صحبت كردن یا تماشا كردن تلویزیون است؛

مشاهده او در حین انجام فعالیتهایی كه نیازمند تغییر وضعیت سر است و نیز مشاهده فرد در هنگام خوردن می باشد. در صورتی كه شخص در سایر موقعیتها نیز آبریزش دهان داشته باشد، مثلاً هنگامی كه مشغول انجام فعالیتی روی زمین است، باید در آن موقعیتها نیز مورد مشاهده قرار گیرد. تعیین میزان آبریزش دهان در هر موقعیت باید صورت گیرد. این مورد می تواند با گزارشهایی كه توسط فرد یا مراقبین او داده می شود مقایسه شود و این اطلاعات باید برای مقایسه با میزان آن پس از درمان ثبت گردد.