دانلود تحقیق مقایسه ای بین وظایف انجمن شهر و شورای اسلامی 10 ص

فرمت فایل : ورد  

قسمتی از محتوی فایل

تعداد صفحات : 10 صفحه

موضوع : مقایسه ای بین وظایف انجمن شهر و شورای اسلامی گرد آورندگان : مهرداد جهانگیری سید مهرداد هوشیار حسینی سازمانهای محلی در ایران سازمان محلی، سازمانی عمومی است كه در قسمتی از خاك یك كشور كه دارای قدرت عالیه سیاسی و یا شبیه آن است به موجب قوانین عمومی یا خصوصی تشكیل می‌شود تا خدمات مشخص و لازم را در محدوده‌ای خاص برای مردم آن محدوده تامین نماید.
سازمانهای محلی می‌تواند شامل تمام سازمانها و موسسات در هر محل از جمله سازمانهای تابعه حكومت مركزی باشد.
سازمانهای محلی، از حق حاكمیت كشورها منشاء می‌گیرد و دارای حاكمیت سیاسی نیستند.
در قرن گذشته سازمانهای محلی با انگیزه كاهش حدود اختیارات فرمانداران محلی و جایگزین ماموران حقوق بگیر و گسترش سازمانهای عمومی برای از بین بردن حكومتهای فئودالی در سطح ملی عملی گردیده است.
امروزه تشكیل گونه‌های جدیدی از سازمانهای محلی مطرح شده است، بطوریكه بتواند وظایف معینی را در فلمرو مشخصی انجام دهد و اعضای آن می‌توانند بوسیله مردم انتخاب شده و یا حتی بوسیله حكومت مركزی منصوب شوند.
(اتوبوسرانی تهران) در زمان مشروطیت در متمم قانون اساسی كشور انجمنهای ایالتی و ولایتی و بلدی گنجانیده شد كه اعضای آن از سوی اهالی هر ولایت انتخاب شده و اختیار نظارت تامه در اصلاحات، راجع به منافع عامه، را داشتند و همچنین صورت دخل و خرج ایالات و ولایات از هر قبیل، به وسیله انجمن طبع و منتشر می‌شود.
براساس قانون اساسی مشروطه و تصویب مجلس شورای ملی، كشور ایران به ایالات، ولایات، بلوكات و نواحی تقسیم می‌شده است و ایالت قسمتی از كشور می‌باشند كه دارای حكومت مركزی بوده و ولایات دارای حاكم نشین جزء است.
ایران به 4 ایالت تقسیم می‌شد : آذربایجان، خراسان، فارس، كرمان و بلوچستان.
ولایت قسمتی از خاك كشور بود كه دارای یك شهر حاكم نشین و توابع بوده كه تابع حكومت مركزی یا حكومت ایالتی مربوطه خود، بودند و هر ولایت دارای چند بلوك و هر بلوك از چند ناحیه تشكیل می‌شده است.
طبق قانون مذكور، در مركز هر ایالت «انجمن ایالتی» و در مركز هر ولایت «انجمن ولایتی» با ترتیبی كه قانون تعیین می‌كرد تشكیل می‌گردید ولی این قانون تا سال 1316 هجری شمسی به دلیل شرایط خاص كشور، اجرا نشد و به دنبال آن نیز تقسیمات كشوری تغییر كرده و «انجمنهای شهرستان و استان» جایگزین آنها شد.
قانون بلدیه و اداره امور شهرداریها در سال 1325 هجری قمری، قانون برای اداره شهرها، دو سازمان «انجمن بلدیه» و «اداره بلدیه» را پیش‌بینی كرد.
اعضای انجمن بلدیه را اهالی شهر انتخاب می‌كردند و رئیس انجمن، از سوی اعضای انجمن با اكثریت آراء انتخاب می‌شد و انجمن كلیه امور مربوط به اصلاحات، توسعه، بهداشت، روشنایی و زیبایی شهر را رسیدگی و تصمیم لازم را اتخاذ می‌كرد.
اداره بلدیه زیر نظر انجمن، موظف به اجرای وظایف مذكور بود.
كه اعضای آن از طرف انجمن انتخاب می‌شدند و ریاست بلدیه با رئیس انجمن بود كه او را كلانتر می‌نامیدند و حاكم یا والی شهر حق نظارت و بازرسی بر فعالیت اداره بلدیه را داشت و مصوبات انجمن می‌بایست به تصویب وزارت كشور می‌رسید.
قانون شهرداری مصوب 1334 شمسی مقرر می‌دارد كه در هر محل با بیش از پنج هزار نفر جمعیت