تحقیق قیام امام حسین

چکیده

در این مقاله با محیط سیاسی جهان اسلام در زمان امام حسین (ع) آشنا می شویم و اینکه چرا در آن محیط خفقان آور از حکومت یزید امام تصمیم به قیام می گیرد. آیا امام با آن مقام عصمت و علم لدنی که داشت بدون هیچگونه هدف و برنامه ریزی فقط برای کشته شدن در کربلا قیام کرده بود. مسلماً دلایلی هست که نشان می دهد امام با برنامه ریزی دقیق این سفر مقدس را آغاز نمود. وقتی اهداف امام از این قیام را می خوانیم بابی دیگر از عظمت واقعه کربلا بروی انسان باز می شود. یکبار دیگر مظلومیت علی در چهره فرزند بزرگوارش و نامردی خوارج در هیات مردم کوفه به ظهور می رسد. اما آثار ثمربخش این حرکت سیاسی اجتماعی امام آنقدر وسیع است که در تمام طول تاریخ نظیرش را نمی توان یافت.

مقدمه

نهایت خلقت انسان پرورش انسانهایی است که در برابر شدائد بر هرچه ترس و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند. انسان اثر انسان باشد و به وجدان خویش رجوع کند ندای هل من ناصر سید الشهدا را خواهد شنید که میثاق فطرتش را به او گوشزد می کند، خداوند سر و جان را نیز به انسان بخشید است تا هر دو را فدای امام حسین کند.

تن چهره ای است که جان را ظاهر می کند، اما میان این ظاهر و آن باطن چه نسبتی است آنان که روح را مرکبی می گیرند در خدمت اهداء تن، چه می دانند که چرا اهل باطن از قفس تن می نالند؟ تن چهره انسان است اما از آن اقیانوس به ------- ندارد و اگر داشت که آن دلباختگان صنم ظاهر حسین را می شناختند.

یاران ! این قافله، قافله عشق است و این راه که بر زمین طف در کرانه فرات می رسد راه تاریخ است و هر بامداد این بانگ از آسمان می رسد که الرحیل، الرحیل، از رحمت خدا ------- که این باب شیرینی را به مشتاقان لقاء ببندد. این دعوت فیضانی است که علی الدوام، زمینیان را به سوی آسمان می کشد.

یاران شتاب کنید که زمین نه جای ماندن که گذرگاه است . . . گذر از نفس به سوی رضوان حق. هیچ شنیده ای که کسی در گذرگاه رحل ----- بیفکند؟ و مرگ نیز در اینجا همان همه با تو نزدیک است که در کربلا و کدام انیسی از مرگ شایسته تر؟ که اگر دهر بخواهد با هرکسی وفا کند و او را از مرگ معاف دارد. حسین که از من و تو شایسته تر است.

هر دری بسته شود جز در پرفیض حسین (ع)                        این در خانه عشق است که باز است هنوز 

امام حسین (ع) و محیط سیاسی اسلام:

حکومت عدالت کش معاویه بن ابوسفیان با مرگ وی به پایان رسیده و یزید بن معاویه هنوز جای پای خود را محکم نکرده و بهترین فرصت پیش آمده است که مردم آزادی خواه نیروهای خود را متشکل کنند و خلافت اسلامی را به مرکز اصلی خود برگردانند و در پرتو قدرت خلافت، اجتماع ناسالم و رنجوری را که زیر ضربات شلاق حکومت ضد اسلام معاویه چون بیمار مختصری شده است از چنگال اهریمن ظلم برهانند.

بدیهی است برای برگرداندن خلافت به مرکز اصلی خود، قبل از هر چیز وجود رهبر لایقی لازم است که در پرتو لیاقت و محبوبیت خویش برای این کار اقدام کند و لایق ترین شخصیتی که مورد احترام دوست و دشمن است و حقاً او باید در این موقع حساس با در دست گرفتن قدرت خلافت، جهان اسلام را از این وضع پریشان نجات دهد، حسین بن علی (ع) است.

محیط سیاسی اسلام تشنه قیام و اقدام اوست و روح بزرگ و اصلاح طلب امام هم پیش از وقت، منتظر فرصت بود که پس از مرگ معاویه اگر شرایط مساعد باشد اصلاحات وسیعی را در زمینه تشکیل حکومت و سایر شئون حیاتی  مسلمانان شروع کند و از کشور اسیر و ضربت خورده اسلام، کشوری آزاد و آباد بسازد و چنانکه آرزوی مردم عدالتخواه استجهان اسلام را به سوس تکامل مادی و معنوی رهبری نماید.

این بود محیط سیاسی اسلام و این بود موقع امام حسین و این بود آرزوی مردم.

ولی پیش از آنکه از طرف امام حسین (ع) و سایر مردم برای برگرداندن خلافت به مرکز اصلی خود، قیام و اقدامی بشود حکومت یزید پیشدستی کرده و برای جلوگیری از هرگونه جنبش اصلاحی، حسین بن علیو چند نفر از شخصیتهای دیگر را تحت فشار قرار داد که با یزید بیعت کنند و حکومت او را به رسمیت بشناسند.

حکومت یزید به اتکای قدرت سرنیزه خود از امام خواسته است که قبل از هر چیز، خلافت فرزند معاویه را به رسمیت بشناسد و تسلیم بی قید و شرط وی گردد و دربارئه این مطلب به قدری پافشاری و سختگیری کرد که حسین بن علی (ع) در معرض خطر بازداشت و شاید هم کشته شدن قرارگرفت و قیام خود را از همین جا شروع کرد.

پس از دقت کامل به نظر می رسد تهاجم و  فشاری که از اطراف یزید متوجه امام حسین (ع) شد معلول سه علت بوده است:

1- تثبیت حکومت                      2- عقده حقارت                                    3- حس انتقام جویی

چرا امام بیعت نکرد؟

قبل از هرچیز باید دانست که ایمان حسین بن علی (ع) به اسلام یک ایمان ریشه داری بود که نا اعماق قلب و روح آن حضرت نفوذ کرده و سررشته آن به ریشه جانش بسته شده بود و عشق و علاقه امام به اسلام با شیر ---- شده بود با جان هم ممکن نبود ----

زیرا او در دامن اسلام زاده و در مهد اسلام پرورش یافته و در بیت نبوت از چشمه حقایق اسلام سیراب گشته و قوانین دین با جان وی به هم در آمیخته بود. به عقیده حسین بن علی جهان انسانیت از مواهب اسلام بی نیاز نیست و باید مکتب اسلام جهانگیر شود و بشریت را به سوی یک زندگی کامل و انسانی رهبری نماید. بنابراین هر کاری که بطور مستقیم یا غیر مستقیم به اسلام ضربه نزنداز پیشروی آن جلوگیری نماید یک گناه بزرگ و نا بخشودنی محسوب می شود. حکومت ------------ زیر فشار سرنیزه از امام می خواست که با یزید بیعت کند و خلافت تحمیلی وی را قانونی و اسلامی اعلام نماید تا مردم دیگر از او پیروی کنند.

امام حسین به چند علت نمی توانست خلافت یزید را قانونی و اسلامی اعلام نماید:

1-   این یک دروغ صحیح بود و امام دروغ نمی گوید.

2-   این کار برخلاف وجدان امام بود و امام کاری برخلاف وجدان خود نمی کند.

3-   این کار کمک به گناه و تجاوز بود، زیرا تحمیل خلافت یزید تجاوزی بود که به حقوق مردم شده بود و قرآن کریم صریحاً از کمک به گناه و تجاوز نهی کرده است.

4-   تصویب خلافت یزید از طرف امام در حالیکه قدرت بر امتناع داشت مردم را گمراه کرد زیرا در این صورت مردم می گفتند: امام حسین که می توانست خلافت یزید را تصویب نکند و تصویب کرد پس به این دلیل است که خلا فت وی قانونی و اسلامی است.

5-   تصویب خلافت یزید ضربه ای بود که بطور غیرمستقیم به اسلام می خورد، زیرا حکومت یزید چنانکه یزید چنانکه عملاً نشان داد اسلام را فدای شهوات خود می کرد و امام نمی توانست با پذیرفتن خلافت تحمیلی یزید به طور غیر مستقیم به اسلام ضربت بزند.

6-   با پذیرفتن خلافت یزید، امکان هرگونه جنبش اصلاحی از آن حضرت صلب می شد زیرا امام ناچار باید به عهد بیعت وفادار باشد و در این صورت باید بنشیند و ناظر پایمال شدن اسلام باشد آن هم در زمانی که برای وی امکان انقلابی اصلاحی وجود داشت.

به عللی که ذکر شد امام حسین (ع) نمی توانست خلافت ضد اسلام یزید را بپذیرد و آن را قانونی اعلام کند.