آفازی (آنومی) فراهم كردن منبع برای تمرینات بالینی، تحقیقات در آفازی و همچنین تحقیقات روان - زبان شناختی

1-1بیان مسأله

از آن جائیكه عمومی‌ترین و رایج‌ترین عارضه و علامت در آفازی، آنومی[1] یا نام پریش است، نیاز به یك آزمون استاندارد در این زمینه (به طور خاص) احساس می‌شود. از این رو هدف ما از تهیه تست مذكور، فراهم كردن منبعی برای تمرینات بالینی، تحقیقات در آفازی و همچنین تحقیقات روان – زبان شناختی[2] می‌باشد. بعلاوه از آنجا كه بیشتر تست‌های به كار برده شده در این زمینه بر نامیدن اسامی تأكید دارند، در تمرینات بالینی به نوعی نیاز به ارزیابی كاملتر شناخت فصل احساس می‌شود و تأكید بر طراحی در جاهایی وجود دارد كه بطور خاص، نقایص فعلی را مورد توجه قرار می‌دهند.

2-1 كاربرد‌های مجموعه

در تحقیقات روان بازشناختی كه روی افراد بزرگسال انجام می‌شود ممكن است از داده‌هایی استفاده شود كه با نظام بازنمائی ذهنی اسامی و افعال[3] در واژگان ارتباط دارند. یعنی كه به كاربردن الگوهایی از قبیل: تصاویر متحرك (انیمیشن)، نامیدن واژگان مكتوب، تكالیف، قضاوت واژگانی[4]، مطالعات اولیه و … . همچنین موارد هماهنگ شده در مجموعه برای مطالعات تصویربرداری مغزی[5] در گروه بیماران آفای و افراد غیر آسیب مغزی مفید خواهد بود.

در تحقیقات بر روی بزرگسالان مبتلا به آسیب زبانی[6]، می‌توان از تصاویر و برچسب‌های كلامی نوشته شده در نامیدن تصاویر، خواندن، نوشتن دیكته و تكرار استفاده كرده كه این موارد را می‌توان به آسانی برای استفاده به عنوان یك تست اداركی و استفاده در تكالیف تحقیقی تصویر- كلمه[7] تنظیم كرد.

از آن جائیكه یافته‌های مشابه را می‌توان در كیفیتهای مختلف به كار برد، این مجموعه قادر به فراهم ساختن نشانه‌هایی است كه ما را از وجود كمبود مدالیتة خاص در اسامی و افعال آگاه می‌سازد.

در این مجموعه می‌توان آیتم‌های اسامی را براساس طبقات معنایی گروهبندی كرد، مانند حیوانات، آیتم‌های غذایی و مشاغل و به منظور آشكار ساختن كمبودهای نامیدن طبقات ویژه مورد استفاده قرار داد. در این مجموعه شمار زیادی از آیتم‌ها در رسیدن به اهداف ارزیابی بالینی مؤثر خواهند بود.

ارزیابی درستی نامیدن تصاویر، با به كارگیری مجموعه آیتم‌ها در قبل و بعد از درمان به درمانگر اجازه خواهد داد كه دقیقاً تأثیرات مداخله‌ای را اندازه‌گیری می‌كند.

در نهایت انتظار می‌رود كه این اطلاعات برای رسیدن به اهداف درمانی، چه بسا مفید باشند. شمار زیاد تصاویر شی و عمل[8]، این امكان را به درمانگران می‌دهندكه صورتهای فراوانی از فعالیت‌های درمانی را با استفاده از تصاویر و نامهایشان طرح‌ریزی كنند. برای مثال ممكن است از بیماران خواسته شود تصاویری را انتخاب كنند كه به طریقی با یكدیگر در ارتباطند، یا تصویر یك فعل را با تصویر شی‌ء مناسب هماهنگ كنند و یا تصاویری را برگزینند، كه عنوانشان با صدای خاصی آغاز می‌شود.

3-1 تعریف مفاهیم

مسیرهای درونداد[9]: وسیله‌ای برای انتقال اطلاعات مورد توجه شامل: موضوعات شنیداری، كلامی، نوشتاری، بینایی و ژسچرها

مسیرهای برونداد[10]: شامل گفتار، نوشتار و ژسچرها می‌باشد.

آسیب‌های معنایی در مقولة خاص (ویژه): آشفتگی در درك یا تولید مقوله‌های معنایی انتخابی، همراه با عملكرد حفظ شده در دیگر مقوله‌ها.

سیستم واژگانی[11]: مجموعة پیچیده و پراكنده‌ای از مكانیسم‌های حفظ بازنمائی برای كلمات، اسامی و افعال آشنا و نیز پردازش‌های لازم جهت كدشكنی و كدسازی محركهای ناآشنا.

قضاوت واژگانی: تكلیفی كه در آن بیمار تصمیم می‌گیرد كه آیا محرك ارائه شده یك كلمه یا اسم واقعی است یا كلمه و اسم بی‌معنی است.

در ونداد واجی واژگان: مكانیسم ذخیرة‌‎ بازنمایی‌های كلمات بیانی آشنا، كه قبلاً شنیده شده‌اند.

برونداد واجی واژگان: مكانیسم دخیرة بازنمائی‌های كلمات بیانی آشنا كه قبلاً تولید شده‌اند.

آفازی بینایی [12]: آسیب مدالیتة ویژة بینایی در نامیدن اشیاء مشاهده شده در حضور پردازش معنایی پایه. این پردازش معنایی پایه از طریق شرح و تفصیل یا ژسچر مربوط به شیء‌دیده شده، كه فرد در نامیدن آن ناتوان است، مشخص می‌شود.

كری خاص كلمه [13]: آسیب مدالیتة ویژة شنیداری در پردازش در ونداد گفتاری.

سیستم معنایی: مكانیسم واژگانی مسئول در ذخیرة بازنمای معنایی برای ژسچرها، اسامی و كلمات آشنا

فهرست مطالب: