مقاله برنامه‌ریزی

مقاله برنامه‌ریزی

مقدمه

هنگامی كه آدمی در مسیر رشد عقلانی خود به ضرورت برنامه‌ریزی در زندگی خویش پی برد، آن را در نظامهای اجتماعی به عنوان ابزاری در خدمت مدیریت و رهبری، مورد توجه قرارداد و امروز می‌بینیم كه ساختار وجودی سازمانها آن سان پیچیده گشته‌اند، كه بدون برنامه‌ریزیهای دقیق نمی‌توانند به حیات خود تداوم بخشند. اساس برنامه‌ریزی، بر آگاهی از فرصتها و تهدیدهای آتی و چگونگی استفاده از فرصتها و مبارزه با تهدیدها قرار دارد.

فلسفه برنامه‌ریزی

فلسفه برنامه‌ریزی به عنوان یك نگرش و یك راه زندگی كه متضمن تعهد به عمل برمبنای اندیشه، تفكر آینده‌نگر و عزم راسخ به برنامه‌ریزی منظم و مداوم می‌باشد، بخش انفكاك ناپذیر مدیریت است.

ضرورت برنامه‌ریزی

فرد و سازمان برای رسیدن به اهداف خویش نیاز به برنامه‌ریزی دارند، بنابراین ضرورت برنامه‌ریزی، برای رسیدن به جزئیترین اهداف یك واقعیت انكارناپذیر است (خواه برای میهمانی باشد، یا سپری كردن یك روز تعطیل، یا به منظور فروش یك محصول).

بنابراین نیاز به برنامه‌ریزی از این واقعیت نشأت می‌گیرد كه:

عدم اطمینان ناشی از تغییرات محیطی، برنامه ریزی را به صورت یك ضرورت انكارناپذیر در تمام نهادها درآورده است.

پیتر در اكر معتقد است كه میان مؤثر بودن (انجام كارهای درست) و كارایی (درست انجام دادن كارها) تفاوت هست و این دو در مراحل انتخاب هدفها و آنگاه در چگونگی كسب آنها توأم می‌باشند.