اجاره،سرقفلی وحق كسب وپیشه وتجارت در حقوق موضوعه ایران وفقه اسلامی

اجاره،سرقفلی وحق كسب وپیشه وتجارت در حقوق موضوعه ایران وفقه اسلامی

چكیده

اجاره در لغت به معنای رها نیدن و پریدن است ودراصطلاح فقهی به معنای تملیك منفعت عین به عوض معلوم در مدت معلوم این عقد كه از عقود لازم است. دارای طرق مشروعیت متفاوتی مثل قرآن و سنت و همچنین دارای اركانی است كه به نظر تمام فقیهان مذاهب پنج گانه اینها هستند صیغه ،متعاقدین ، عین مستاجره ، منفعت و اجرت كه همه اینها دارای شرایط خاص خودهستند. همچنین اجاره به انواع مختلف مثل اجاره اعیان اجاره ذمه تقسیم می‌شود. یكی از این متعاقیدن اجیر است كه در اجاره اعمال مورد استفاده قرار می‌گیرد و در جای موجر قرار دارد و ایشان دارای شرایط خاصی است و ضمان ایشان در مذاهب مختلف متفاوت است این اجیر در برخی موارد مثل اجیر شدن برای نمازمیت استخدامش جایز است و در برخی موارد مثل گرفتن روزه برای زنده استخدامش اشكال دارد .

عقد اجاره بربرخی چیزها جایز نمی‌باشد مثل اجاره خانه برای میخانه یا برخی موارد اجاره صحیح می‌باشد، مثل اجاره خانه برای سکونت.

همچنین عقد اجاره به شرط تملیك یكی از شقوق بحث اجاره هست. كه مورد بررسی قرار می‌گیرد. البته این عقد شاكله‌اش از خارج كشور وارد نظام حقوقی ما شد، ولی فقهای امامیه برصحت تأییداتی داشته‌اند.

عقد اجاره دارای خیاراتی مثل خیار عیب ،تبعض صفقه، شرط ، تدلیس ، غبن و عیب است كه همانند بیع نافذ در این عقد می‌باشد همچنین یكی دیگر از دنباله‌های عقد اجاره بحث سرقفلی و حق كسب و پیشه و تجارت است كه با ایجاب عقد اجاره همراه است هر چند كه خارج از عقد هم این حق متصور است ولی تشكیل دهنده اولیه آن، بحث اجاره است كه عرف بر آن صحه می‌گذارد.