سقف های کمپوزیت

سقف های کمپوزیت

سقف های کمپوزیت سقفهایی هستند که ترکیبی از فولاد و بتن برای اینکه یکپارچگی این سقف رعایت شوند شود از برشگیر (نبشی)استفاده می شود که این نبشی با بتن درگیری ایجاد کرده و یکپارچگی درست می کند و چون تیرهای فرعی کمپوزیت به علت گیردار بودن تیرهای اصلی و با توجه به لنگر پوش (لنگر زلزله) بتن روی تیرهای اصلی نمی تواند به مقاومتش کمک کند .
میلگردهایی که روی سقف کامپوزیت قرار دارند میلگردهایی حرارتی هستند که در جهت مخالف با تیرهایی فرعی باعث یکپارچه شدن بتن و درگیری با سقف کامپوزیت می شود وبا جوش دادن به تیرهای فرعی مانع ترک خوردن بتن می شود   .
قالب بندی این سقفها معمولا از تخته کوبی استفاده می شود و بعد از اتمام بتن ریزی نایلون باعث راحت جدا شدن تخته ها می شود و در برخی موارد از یونولیت استفاده می شود که به علت محکم نبودن باید شمع کوبی کنند و مشکلات اجرایی بیشتری دارد و دلیل دیگر اینکه یونولیت زیر سقف می ماند و ما نمی توانیم از فضای زیر سقف کامپوزیت که تیر های فرعی آنها معمولا زنبوری هستند برای عبور لوله تاسیساتی استفاده کنیم در ضمن عایق خوبی برای حرارت بالا نیست     .
در قالب بندی تخته کوبی مهمترین مزیت آنها این است که در زیر سقف کامپوزیت خلائی وجود دارد و از این خلا برای لوله های تاسیساتی استفاده می شود.
یکی از مزیت های سقف کامپوزیت قدرتمندی آن نسبت به سقفهای تیرچه بلوک است چون یکی از راههای یکپارچه کردن رفتار ستون ها در هنگام زلزله از طریق سقف می باشد و سقف کامپوزیت به دلیل برش گیر های نصب شده روی تیرهای فرعی یکپارچگی بین فولاد و بتن ایجاد شده و در اطراف ستونها هم همین طور در نتیجه ستون ها در هنگام زلزله رفتار یکپارچه دارند ولی در سقف تیرچه بلوک این گونه نیست      .
کلا در باره سیستم های خمشی باید گفت در این سیستم تمام تیرهای اصلی گیردار عمل می کنند و معمولا از پروفیل های سالم استفاده می کنند (لوله زنبوری نباشد)چون اصلا دارای لنگر می باشند و در نتیجه باید آنجا ورق بزنیم و ثانیا لنگرماکزیمم برش در یک سوم تکیه گاهها وجود دارد. ما باید در صورت استفاده از زنبوری آنجا را پر کنیم و ما هم وسط را پر کرده و هم گوشه را پر می کنیم و این تنها وقتی است که ما پروفیل نداریم مگرنه بهتر است از پروفیل استفاده شود.

بادبندی خارج از محور نوع جدیدی از بادبندها كه به تازگی استفاده از آن رو به افزایش می باشد سیستم بادبندی خارج از محور1(EBF) میباشد. اما متاسفانه اكثر طراحان آشنایی اندكی با نحوه طراحی این سیستم بادبندی دارند.و اكثرا” به این سیستم به چشم یك بادبند پرده ای و در جهت تطبیق با نقشه معماری (به طور مثال در محل در و پنجره )نگاه می‌شود ؛ به همین جهت به نظر می رسد لازم باشد كه در این زمینه بحث بیشتری انجام گیرد.
در طرح و محاسبه شكلهای مشبك و خرپاها تاكید بر این نكته هست كه تلاشهای به وجود آمده همه به صورت نیروهای محوری باشند و امتداد محور اعضای جمع شده در یك گره تا حد امكان در یك نقطه تلاقی نماید تا از به وجود آمدن لنگرهای خمشی جلوگیری شود. تحقیقات سالهای اخیر در طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله نشان داده كه با طرح مهاربندی خارج از مركز، در سازه های فولادی می توان مزایایی در تامین شكلپذیری سازه و اطمینان بر رفتار آن در زلزله به دست آورد. چنانچه در شكل (1) دیده می شود مهاربندی خارج از محور به این ترتیب به عمل می آید كه طراح به میل خود مقداری خروج از مركز (e) را در مهاربندیهای نوع 7 و8 (و یا انوا ع دیگر) تعبیه می كند ، به طوری كه لنگر خمشی و نیروی برشی در طول كوتاهی از تیر (یعنیe) كه به نام تیرچه ارتباطی (Link beam) نامیده می شود به وجود آید. تیرچه ارتباطی ممكن است در اثر لنگر خمشی به جاری شدن برسد؛ در این صورت ارتباط را خمشی(Moment link) میگویند ویا اینكه اگر طول (e) خیلی كوتاه باشد جاری شدن در برش اتفاق افتد كه در این صورت ارتباط را برشی(Shear link) می نامند. به این ترتیب می توان با كنترل شكلپذیریی تیرچه ارتباطی، شكلپذیری قابل اطمینانی برای كل سازه ، درزلزله به دست آورد. مطابق آیین نامه 2800 ضریب شكلپذیری برای این سیستم سازه ای R=7 میباشد، كه در مقایسه با سیستم هم محور R=6)) حدود 15 درصد شكلپذیرتر میباشد ، كه همین مساله باعث كاهش برش پایه زلزله به همین میزان می شود