مبانی نظری و پیشینه درمان شناختی- رفتاری

پیشینه و مبانی نظری درمان شناختی- رفتاری

توضیحات: فصل دوم پژوهش کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

• منبع :                          دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

    اصطلاح رفتار درمانی شناختی، نخستین بار در ادبیات علمی میانه‌ی دهه 1970 به ‌كار

رفت و مبانی تجربی رویكردهای شناختی-رفتاری به مسایل روانی به ابتدای قرن حاضر بر می‌گردد. در زمان نسبتاً كوتاهی پس از آن، رفتار درمانی شناختی به یك روان‌درمانی پیشرو در اكثر كشورهای غربی تبدیل شد. درمان­های شناختی– رفتاری شامل راهبردهایی هستند كه به منظور تغییر تفكر، نگرش، ادراك و رفتار افراد مسئله دار طراحی شده اند. درمان شناختی- رفتاری، اساساً رویكردی است كه استفاده از آن برای درمان گروه وسیعی از اختلال های روانی مورد توجه و حمایت نظری و تجربی فراوانی قرار گرفته است. در این رویكرد که روش های شناختی و رفتاری در كنار هم به كار می­روند، بر شناسایی باورهای نادرست، منفی و غیرمنطقی تأثیرگذار بر عواطف و رفتارهای بیماران و اصلاح این باورهای زیربنایی با استفاده از فنون شناختی و رفتاری تأكید می شود. درمان شناختی– رفتاری را  می توان هم در موقعیت های درمان فردی و هم در موقعیت های درمان گروهی بكار گرفت و به نتایج خوبی دست یافت(به نقل از خدایاری فرد، 1389).  

    اساساً درمان شناختی- رفتاری از تلفیق دو رویكرد رفتار درمانی و رویكرد شناختی پدید آمده است. امروزه این رویكرد نظریه و نگرش های نسبتاً متفاوتی را در خود جای داده است كه تنها وجه مشترك آنها، توجه به نقش واسطه ی فرایندهای شناختی در پردازش اطلاعات و بروز واكنش فرد به محرك هاست. این رویكرد از اصطلاحات و مفاهیمی استفاده می كند كه به نحوی در چارچوب رفتاری معنا پیدا می­كنند و قابل ارزیابی و سنجش تلقی می­شوند(اصلانی و همکاران، 1386). همچنین، درمان شناختی- رفتاری به عنوان یكی از انواع روان درمانگری از نظر تجربی بسیار معتبر است، به طوری كه نتایج350 مطالعه ی انجام شده در این زمینه، نشان دهنده ی كارایی این شیوه ی درمانی در درمان اختلال های روان پزشكی مانند اختلال­های اضطرابی، افسردگی و غیره است(بک و ویشار، 2000). این رویكرد درمانی با وجود اینكه نسبتاً جدید است و قدمت زیادی  ندارد، هم به عنوان یك نظریه و هم به عنوان یك روش درمانگری زمینه را برای انجام مطالعات و تحقیقات بی سابقه فراهم كرده است. همچنین، شیوه ی درمانی شناحتی- رفتاری و بسیاری از تبیین های نظری آن مورد حمایت های فراوانی قرار گرفته است(بایلینگ و كویكن، 2003).

     به لحاظ تاریخی، مبانی تجربی رویكردهای شناختی– رفتاری به مسایل روانی به ابتدای قرن حاضر بر می‌گردد. در شروع این قرن پاولف به بررسی و پژوهش درباره پدیده‌ای كه آن را شرطی‌سازی كلاسیك نامید، پرداخت. شرطی‌سازی كنشگر از مشاهدات ثرندایك، تولمن و گاتری شناخته شد؛ و اسكینر تقویت كننده‌ها را تعریف كرد. این اصول رفتاری تدریجاً در زمینه‌های بالینی كاربرد پیدا كرد كه برای مثال می‌توان به كارهای واتسون و در زمینه‌ی اضطراب و ماورر درباره ی شب‌ادراری اشاره كرد. سهم اصلی در رشد اولیه رفتار درمانی را ولپی، كه تحقیقات‌ آزمایشگاهی او بر القای آزمایشی رفتار روان‌نژند در حیوانات پایه‌ای برای ابداع فنون كاهش ترس شد و آیزنك كه ساختار نظری محكم و بنیادی منطقی برای این درمان جدید فراهم آورد بر عهده داشتند.