اموزش و پرورش معلم و مسائل اخلاقی جامعه

 دانلود مقاله با فرمت ورد و قابل ویرایش در قالب 15 صفحه

چکیده

 نظام آموزشی به كارخانه‌یی می‌ماند كه اگر چه ظاهرا هدف آن «آدم‌سازی» عنوان شده است اما معدودند افرادی كه از زیر دندانه چرخ‌های آن، ذهن و زبان سالم به در ببرند. این نظام به واسطه كاركردی كه دارد، نه عزت‌نفس لازم را برای دانش‌آموز به ارمغان می‌آورد ونه احترام دیگران را در نظر او برجسته می‌سازد. دانش‌آموزان به مثابه اشیایی به‌طور چند نفری در جعبه‌هایی به نام كلاس كنار هم چیده می‌شوند. همكلاسی‌ها نه همدیگر را و نه معلم‌شان را انتخاب نمی‌كنند. همنشینی‌ها به‌طور تصادفی و انتصابی است. در نتیجه فضای ارتباطی با همدیگر در یك مقطع زمانی چندماهه، اعتماد و اطمینان لازم را ندارد. در طول زمان یكسری اطلاعات به آنها آموزش داده شده و آنها ناچارند پس از مدتی همان مطالب را پردازش كنند. ارتباط و دیالوگ میان بچه‌ها قدغن و معلم متكلم‌ وحده است. مهم‌تر ازهمه، آنها به عنوان یك نیروی انسانی ذخیره تلقی می‌شوند كه در آینده به درد جامعه خواهند خورد، پس ضمن اینكه پا روی دل و احساس‌شان می‌گذارند، باید دروسی را فرا گیرند كه آموزش و پرورش فكر می‌كند، به درد خواهد خورد. با این وجود این فضا نمی‌تواند و نباید بدون قاعده و مقررات باشد و همین نقطه امیدی برای حضور به موقع اخلاق است. تا پیش از این جامعه در سایه سار اخلاق نشسته بود و كوچه‌ها كم و بیش به دست یكی، دو سلام فتح می‌شدند. ارتباط بین خانه، مدرسه، مسجد و بازار چنان قوی بود كه هرچه دیده می‌شد، جز خیر، تعاون و همدلی نبود. شاید چون ضعف و خلأ اخلاقی محسوس نبود، نظام آموزشی نیز مسوولیتی در این باره نداشت. امروزه اما آدمی كودكی خودش را گم كرده است و درقحطی آب، هوا، اخلاق و خوبی به سختی نفس می‌كشد. خانواده‌ها دیگر كاركرد پیشین خویش را از دست داده‌اند. وجود طلاق روانی میان والدین، بروز پدیده تك فرزندی،تجمل‌گرایی، كارمضاعف بیرون از خانه، مشكلات ترافیك، دوری از پدرو مادربزرگ و سایر بستگان، تنها برخی از عوامل مخل عملكرد خانواده محسوب می‌شوند. برای مثال، در گذشته همه افراد خانواده برای صرف غذا دور یك سفره جمع می‌شدند و این باعث ایجاد و تقویت روابط میان افراد می‌شد ولی حالا با وجود فست‌فودها، این ارتباط‌ها كم شده است. در نتیجه تنها گزینه موجود، روی آوردن به مدرسه است.