مداخله نظامی آمریكا در گرانادا

مداخله نظامی آمریكا در گرانادا

ملاحظات لجستیكی
برای دستیابی به اهداف این عملیات، حوزه های بسیار متفاوتی از لجستیك باید شناسایی و طرح ریزی می دشند. یكی از نیازمندی ها نحوه محافظات از فرودگاه و شناسایی موارد مورد نیاز برای این كار بود. سوالاتی چون تعداد افراد موردنیاز و نوع تجهیزات، مهمات و پشتیبانی مطرح شدند.
نیازمندی اصلی دیگر تقسیم گیری بر سر نحوه استقرار محافظت و جستجوی كارآمد دانشجویان آمریكایی در بند دولت گرانادا بود. (توجه علمیات Urgent funy) به واسطه دستگیری چند دانشجوی پزشكی آمریكایی در گانا به اتهام جاسیوسی برای CIA بود. ملاحظات این اقلام شامل نوع ترابری هوایی، غذایی مورد نیاز دانشجویان و سایر اسرای جنگی بود. پاسخ به سوالات فوق نوع امكانات و آمكانات و آمادهایی كه به جزیره گراندا برده می شدند ر تعیین می كرد. چالش دیگر لجستیكی هماهنگ كردن نقش هر یك از سرویس های نظامی بود. نیروهای هوایی، دریایی، زمینی و تفنگداران دریایی ماموریت داشتند كه این عملیات را انجام دهند اما هر یك مشكلات لجستیكی خاص خود را داشتند. ویژگی مشترك این عملیات هماهنگی وسیع لجستیكی را طلب می كرد.
در طول ساعات اولیه صبح رنجرهای نیروی زمینی فرودگاهی را در Point Salines اشغال كردند. این فرودگاه تنها باند پروازی داشت كه می توانست یك هواپیمای C-141 را در خود جای دهد و از سوی دیگر این باند رد حال ساخت بود. لازم بود تا تعداد زیادی نیرو و آمادهای مربوط به آنها را از طریق یك فرودگاه حمل شوند. این امر به گردش كاری سریع نیاز داشت تا تخلیه نیروها و آمادها انجام شود و هواپیمای بعدی فرود آید. در طول بخش اولیه علمیات، پشتیبانی زمینی ظرف 20 دقیقه اطراف فرودگاه را پوشش داد. اولین نیروهای حاضر در صحنه تجهیزات مورد نیاز را برای تخلیه هواپیما های در حال پرواز به فرودگاه را به همراه داشتند. این افراد باید تصمیم می گرفتند كه بارهای تخلیه شده را در جایی قرار دهند كه در زمان مورد نیاز بدون اشغال كردن باند فرود به آنها دسترسی داشته باشند.
محدودیت ها
محدودیت های لجستیكی زیادی در این عملیات تجربه شد. برخی از این محدودیت های عبارت بودند از: ظرفیت محدوده فرودگاه، منابع سوخت و آب قابل شرب انتقال آمادهای ضروری به منطقه بسیار مشكل بود. هر سرویس ترابری هوای استراتژیك را مستقیماً از فرماندهی ترابری هوایی نظامی (Military Airlift Command) درخواست می كرد كه هیچ یك از فرماندهی های منفرد جریان هوایی را براساس نیازهای عملیاتی هماهنگ و الویت بندی نكرده بودند. به دلیل ظرفیت محدود باند فرود، فرود هواپیماها براساس اصل «انجام اولین كار وارده» انجام می شد و میزان ذخیره سوخت هر هواپیما وضعیت ان را در صف تعیین می كرد. برخی از هواپیماهایی كه حامل آمادهای مهم و اساسی بودند برای سوختگیری به فرودگاه های دیگر انتقال داده شدند و این به معنی آن بود كه رقابت مداومی برای دست یابی به فرودگاه در جریان بود.