تحقیق درباره بررسي عوامل درون آموزشگاهي موثر در گرايش دانش‌آموزان به امور تربيتي

↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات ↓↓

فرمت فایل: word 

 (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:11

قسمتی از متن فایل دانلودی:

مقدمه

آموزش و پرورش يكي از مهمترين نهادهاي اجتماعي است كه در مقايسه با ديگر فعاليتها از اولويت خاصي برخوردار است. امروزه انديشمندان و جامعه‌شناسان به اهميت بيشتر پرورش نسبت به آموزش معترف بوده و عقيده دارند كه آموزش بدون پرورش نه تنها سازنده نيست، بلكه مي‌تواند مخرب نيز باشد. در اين رابطه بايد گفت كه آموزش و پرورش به صورت بالقوه هم استعداد سازندگي و نوسازي در تمام سطوح را دارد و هم استعداد ويرانگري وتخريب را. لذا عدم برنامه‌ريزي صحيح در آموزش و پرورش، مي‌تواند نيرو و استعداد نسل آينده را در معرض تهديد و نابودي قرار دهد (علاقه‌بند، 1368: 75).

پس از پيروزي انقلاب، خلأ عميقي از نظر مسائل پرورشي احساس مي‌شد. لذا ضرورت حفظ ارزشها و آرمانهاي انقلاب و مبارزه با توطئه‌هاي دشمنان در داخل و خارج باعث شد كه در هشتم اسفندماه 1357 با همت شهيدان بزرگوار، رجايي و باهنر، نهاد امور تربيتي در آموزش و پرورش و شكل رسمي پيدا كند.

به گفته شهيد رجايي «انقلاب بايد از‌آموزش و پرورش به جامعه راه پيدا كند و بخش فرهنگي انقلاب يعني محتواي فكري انقلاب بايد از طريق انتقال به نسل نو، نسلي كه به علت آلوده نبودن فطرتش آمادگي كامل براي پذيرفتن معيارها و ضوابط انقلاب را دارد، تداوم يابد تا اين نسل در آينده، بتواند بار اين انقلاب را به دوش بگيرد» (حسن‌زاده و اسماعيلي، 1368: 19). لذا نهاد امور تربيتي، متولي اصلي فعاليتهاي پرورشي در مدارس شد و سعي داشت با اجراي برنامه‌هاي مختلف فعاليتهايي را به منظور رسيدن به مقاصد تربيتي انجام دهد.

بازنگري پيشينه تاريخي

بررسيهاي انجام شده در زمينه سابقه تحقيقي اين موضوع نشان مي‌دهد كه تحقيقي توسط سبحاني‌نژاد (1372) تحت عنوان «عوامل مؤثر در افزايش رغبت دانش‌آموزان پسر دبيرستهاي شهر اصفهان نسبت به برنامه‌هاي امور تربيتي از ديدگاه دانش‌آموزان» انجام گرفته به طور مستقيم با اين تحقيق مرتبط است. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه در اولويت‌بندي عوامل مؤثر، دانش‌آموزان به ترتيب به خصوصيات عاملان اجرايي، نوع و محتواي برنامه‌هاي تربيتي، روشها يا شيوه‌هاي تربيتي، توجه به نيازهاي فردي و موقعيتهاي محيطي اشاره كرده، همچنين نتايج نشان داده كه استفاده از نظر دانش‌آموزان، مطلع ساختن آنها از اهداف برنامه‌ها، توسعه كتابخانه‌هاي مدارس، همراه بودن خانواده با اهداف تربيتي مدرسه و كمك به رشد روح اعتماد به نفس در دانش‌آموزان، در گرايش مثبت آنها به برنامه‌هاي تربيتي مؤثر است. لازم به تذكراست كه هر 5 دسته عوامل مؤثر در افزايش رغبت فراگيران به برنامه‌هاي تربيتي را مي‌توان جزء عوامل درون آموزشگاهي در نظر گرفت.

تحقيقات ديگري نيز توسط محققين انجام گرفته است كه به‌طور غيرمستقيم با اين تحقيق مربوط مي‌شود. دراين زمينه مي‌توان به تحقيقات ‌برترند (1992)، هربرت (1996)، راعي     (1372) حسيني (1374) حياتي (1375) و نوابي‌نژاد و سعيدي مقدم، (1376) اشاره كرد. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه روشن نبودن اهداف پرورشي براي دانش آموزان و اوليا در اجراي برنامه، مشكلاتي به وجود آورده و مانع تحقق اهداف شده است. از سوي ديگر تغييرات سريع اجتماعي و اقتصادي و نيازهاي در حال ظاهر شدن كار نظامهاي آموزشي را بسيار پيچيده‌تر كرده و اين نظامها را با مسائل مختلفي رو به رو ساخته است (اسكات،2001: 1). لذا توجه به مسائل آموزشي و تربيتي اهميت بيشتري يافته و برنامه‌ريزي دقيق و نشأت گرفته از بررسي همه جانبه مسائل مرتبط با تعليم و تربيت جايگاه خود را باز يافته است. تحقيقاتي نظير پژوهشهاي ادموندز، (1979)، آيرواين (1979) و مك لافين و مارش (1978) نياز به برنامه‌ريزي دقيق مديران براي امور مربوط به تعليم و تربيت را مورد تأكيد قرار داده‌اند. اين در حالي است كه ايگرتون(1977) و ويلايي و گرينبلت(1980) به نقش كليدي مديران در ايجاد و حفظ جو تربيتي مؤثر و سالم و هدايت و بهسازي اين جو براي دستيابي به اهداف موردنظر نظام آموزشي تأكيد كرده‌اند. البته در كشور ما بين ساخت مذهبي خانواده و گرايش به برنامه‌هاي اخلاقي مانند نماز رابطه وجود دارد و فعاليتهاي پرورشي تا حدي مي‌تواند ارضاكننده باشد.

و....