رابطه بین سازمان یادگیرنده با اثربخشی سازمانی در دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سازمان یادگیرنده با اثربخشی سازمانی در دانشگاه علامه طباطبائی در سال 93-94 با روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان اداری دانشکده‌های ادبیات، اقتصاد، مدیریت، روان شناسی و علوم تربیتی، حقوق و علوم سیاسی و علوم اجتماعی است که جمعاً 303 نفر است. نمونه آماری پژوهش حاضر بر اساس جدول مورگان 170 نفر بدست آمد. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی استفاده شد. اطلاعات پژوهش با استفاده از دو پرسشنامه سازمان یادگیرنده ویک و لئون و اثربخشی سازمانی ساخته هوی و همکارانش بدست آمد. پایایی هر دو پرسشنامه بر اساس فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 94/0 و 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و آزمون تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سازمان یادگیرنده و اثربخشی سازمانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس آزمون رگرسیون چندگانه گام به گام مشخص گردید که از بین پنج مؤلفه سازمان یادگیرنده سه مؤلفه نوآوری، اجرا و برنامه قادر به پیش‌بینی متغیر اثربخشی سازمانی هستند و نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد تفاوت معناداری بین دانشکده‌های مختلف از نظر بعد سازمان یادگیرنده وجود ندارد اما از نظر نگرش کارکنان نسبت به اثربخشی سازمانی بین دانشکده‌های مختلف تفاوت وجود دارد.

کلید واژه‌ها: سازمان یادگیرنده، اثربخشی سازمانی، نوآوری، دانشگاه.