اثربخشی آموزش تاب آوری روانی بر کیفیت زندگی و امید به زندگی مادران کودکان ناشنوای

فرایند تولد کودك براي والدین لذت­آور است. اگرچه این فرایند با مشقات و ناراحتی­هاي فراوانی همراه است، امید به سالم بودن و طبیعی بود ن کودك معمولاً احساس اعتماد در آنان ایجاد می­کند و کودك خود را می­پذیرند، ولی به محض آگاهی والدین از معلولیت فرزند خود، تمام آرزوها و امیدها به یاس مبدل می­گردد و مشکلات شروع می­شود.

والدین کودکان دچار ناتوانی­هاي جسمی، به دلیل مشکل فرزند خود، معمولاً با عوامل استرس­زا و فشارهاي روانی و اجتماعی متفاوتی مواجه می­شوند. به عنوان مثال والدین کودکان دچار ناتوانی، استرس و افسردگی بیشتري را نسبت به دیگر والدین، تجربه می­کنند .(بحری و دیگران،1393 : 5)

کودك استثنایی و والدین نه تنها بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند، بلکه سایر اعضاي نظام خانواده یعنی دیگر فرزندان را تحت تأثیر قرار می دهند. وجود کودك استثنایی(عقب مانده ذهنی، نابینا، ناشنوا، داراي اختلالات یادگیری) گاهی برهم زننده سلامت روانی خانواده است و می تواند اعضاي خانواده و به خصوص والدین را دچار آسیب جدي نماید.(خاکپور،1391: 572)

از آنجا که بررسی­هاي مختلف نشان نمی­دهند که کودکان یا نوجوانان ناشنوا و نابینا ناسازگار هستند، می­توان نتیجه گرفت که نابینایی و ناشنوایی الزاما همراه با