گزارش کاروزی عمران

توضیحات فایل:

در روسازی های انعطاف پذیر برای لایه رویه از آسفالت یا همان  مخلوط قیری استفاده  می شود.قیر علاوه بر ایجاد چسبندگی بین مصالح ،لایه را نیز آب بندی میکند.

قیر یک ماده ی شیمیایی است که تا کنون فرمول شیمیایی خاصّی برایش تعریف نشده است. می توان گفت قیر یک ماده ی هیدرو کربن است.

قیر ها  را به چند گروه تقسیم کرده اند:

قیر خالص:

این قیر از معادن قیر استخراج شده بدون این که هیچ گونه عملی بر روی آن انجام شود.ACئعرف قیر خالص است.اساس طبقه بندی قیر بر نفوذ پذیری آن است.

AC 40-50 یعنی درجه ی نفوذ قیر بین 40 تا 50 است.

قیر دمیده:

به این روش به دست می آید که هوای داغ را با فشار زیاد بر روی قیر حرکت داده.این قیر نسبت کربن به هیدروژن بالاتری دارد.ویژگی این قیر حساسیت کم نسبت به گرمای هوا است.این قیر را با R نمایش می دهند.R 80-25 یعنی قیر دمیده ای با درجه ی نرمی 80 و درجه ی نفوذ 25.

قیر محلول:

از ترکیب قیر خالص با یک حلال به دست می آید.اگر حلال بنزین باشد با RCاگر نفت باشد باMC و اگر نفت گاز باشد با   SC نمایش میدهند.RC قیر تند گیر،  MC  قیر کند گیرو SC قیر دیر گیر است.

امولسیون های قیر:

در اینجا حلال آب است.در واقع حدود 30تا 50  درصد از امولسیون را آب تشکیل میدهد. برای اینکه قیر در آب محلول شود و ایجاد لخته نکند از ماد امولسیون ساز به میزان 3/0 تا 5/0 کل امولسیون استفاده می شود.

 

میدانیم که آسفالت علاوه بر قیر از مصالح سنگی نیز تشکیل می شود.مصالح سنگی شامل شن و ماسه یا به صورت رودخانه ای(گرد گوشه)اند ویا مصالح شکسته (تیز گوشه)اند.

دانه بندی:

مهم ترین ویژگی که برای این مصالح مطرح میشود،دانه بندی است.دانه بندی مناسب برای آستر یا بیندر دانه بندی نوع ج و دانه بندی مناسب برای لایه رویه یا توپکا دانه بندی نوع ب از آنچه در آئین نامه آمده می باشد.

مصالح مصرفی در لایه آسفالتی به سه گروه تو پر، تو خالی و یکنواخت تقسیم می شود.

دانه بندی بیندر و توپکا از نوع تو پر است.از مصالح تو خالی برای لایه بیندر و توپکا استفاده نمی شود و معمولا در اساس قیری از این نوع دانه بندی استفاده می شود.این لایه ها دارای مصالح سنگی درشت با سایز یکسان است.در نتیجه خلل و فرج زیادی دارد و مصرف قیر کم.

مصالح  یکنواخت برای آسفالت های سطحی به منظور لکّه گیری استفاده می شود.

سختی مصالح:

درصد سائیدگی مجاز برای لایه توپکا 30 در صد و برای آستر 40 درصد است.

دوام مصالح:

آزمایش دوام یا سلامت این شاخص را در آسفالت تعیین می کند.برای این آزمایش مصالح را به مدّت 16 تا 18 ساعت در محلول  سولفات روی می گذاریم.حداکثر افت وزنی برای مصالح مجاز 8 در صد بیان شده است.

 

تمیزی مصالح:

همانند مصالح مصرفی در لایه ی اساس و زیر اساس از آزمایشSE برای تعیین تمیزی مصالح استفاده می شود.