دانلود فایل بررسی ماهیت و احکام دعوای اضافی در حقوق ایران

این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد

فهرست مطالب
عنوان                                                                                                                                                   صفحه
چکیده    1
1- مقدمه    2
2ـ سوالات تحقیق    3
3ـ اهداف تحقیق    4
4ـ فرضیه های تحقیق    4
5ـ پیشینه تحقیق)    5
6ـ روش تحقیق    5
فصل اول: کلیات    6
1-1- مبحث اول) مفهوم دعوی    7
1-1-1- گفتار اول) مفهوم دعوی    7
1-1-1-1- بند نخست)تعریف دعوی    7
1-1-2- گفتار دوم) تمییز دعوی از مفاهیم مشابه    9
1-1-2-1- بند اول) تمییز مفهوم دعوی از مفهوم حق طرح دعوی    10
1-1-2-2- بند دوم) تمییز مفهوم دعوی از اقامه دعوی    11
1-2- مبحث دوم) شرایط اقامه دعوا در حقوق ایران    12
1-2-1- گفتار اول) شرایط عمومی اقامه دعوا    12
1-2-1-1- بند اول) نفع    13
1-2-1-2- بند دوم)سمت    14
1-2-1-3- بند سوم) اهلیت    15
1-2-2- گفتار دوم) سایر شرایط اقامه دعوا    16
1-2-2-1- بند اول) اقامه دعوا در مدت قانونی    16
1-2-2-2- بند دوم) دعوای مختومه شمرده نباشد    17
1-2-2-3- بند سوم) سایر شرایط    18
1-3- مبحث سوم) مفهوم دعوای اضافی    18
1-3-1- گفتار اول) تاریخچه دعاوی طاری    19
1-3-2- گفتار دوم) تفکیک از سایر دعاوی    21
1-3-3- گفتارسوم)تبیین جایگاه دعوای اضافی در حقوق ایران    24
1-3-4- گفتار چهارم) تعریف دعوای اضافی    27
1-3-4-1- بند اول) در لغت    27
1-3-4-2- بند دوم) در اصطلاح حقوقی    27
فصل دوم: مبانی دعوای اضافی    29
2-1- مبحث اول)  مفهوم ادعای جدید    30
2-1-1- بند اول) به اعتبار تغییر سبب دعوا    32
2-1-2- بند دوم) به اعتبار تغییر خواسته    33
2-1-3- بند سوم) به اعتبار تغییر اصحاب دعوا    33
2-2- مبحث دوم) بررسی تقابل دعوای اضافی با اصول دادرسی    36
2-3- مبحث سوم ) مبانی دعوای اضافی    49
2-3-1- گفتار اول) مصالح اصحاب دعوا    49
2-3-2- گفتار دوم) مصالح نظام قضایی    51
فصل سوم: مصادیق دعوای اضافی و شرایط اقامه آن    53
3-1- مبحث اول) مصادیق دعوای اضافی در حقوق ایران    55
3-1-1- گفتار اول) مصادیق مربوط به خواسته دعوا    55
3-1-1-1- بند اول) افزایش خواسته    55
3-1-1-2- بند دوم) کاهش خواسته    57
3-1-1-3- بند سوم) تغییر خواسته    59
3-1-2- گفتار دوم) مصادیق مربوط به تغییر دعوا    61
3-1-2-1- بند اول) تغییر درخواست    61
3-1-2-2- بند دوم) تغییر نحوه دعوی    63
3-1-2-3- بند سوم) دعاوی موضوع ماده 103 قانون آیین دادرسی    66
3-2- مبحث دوم) شرایط اقامه و نحوه رسیدگی به دعوای اضافی    68
3-2-1- گفتار اول) شرایط اقامه دعوای اضافی    68
3-2-1-1- بند اول) وحدت منشأ و ارتباط دعوای اصلی و اضافی    68
3-2-1-2- بند دوم) مهلت اقامه دعوای اضافی    72
3-2-2- گفتار دوم) نحوه رسیدگی به دعوای اضافی    75
3-2-2-1- بند اول) تقدیم دادخواست    75
3-2-2-2- بند دوم) پرداخت هزینه دادرسی و ضمانت اجرای آن    76
3-2-2-3- بند سوم) صدور رای و طرق شکایت از آن    79
نتیجه گیری    80
فهرست منابع    82

چکیده:
بر اساس قانون آیین دادرسی، خواهان می تواند در خواسته اولیه خود تغییراتی اعمال نماید؛ این اختیار در حقوق ما به دعوای اضافی مشهور می باشد، باید دانست که دعوای اضافی اگر چه در زمره دعاوی طاری قرار می گیرد، اما در میان حقوقدانان مغفول مانده و کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که در حقوق سایر کشورها مانند فرانسه و لبنان به این دعوا اهمیت قابل توجهی داده اند، مبانی این دعوا را باید اصل جلوگیری از صدور احکام معارض و جلوگیری از اطاله دادرسی دانست، از طرف دیگر به نظر می رسد دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد. زیرا بر اساس این اصل هنگامی که دعوا اقامه شد و ثبات یافت، اصحاب دعوا دیگر نمی توانند در این خصوص تغییراتی را اعمال نمایند، در حالی که مقنن در ماده 98 قانون جدید، صریحا موضعی خلاف این اصل را اتخاذ نموده است، در خصوص شرایط و احکام این دعوی نیز بین حقوقدانان اختلاف زیادی وجود دارد، به نظر می رسد آنچه را که باید به عنوان جمع دیدگاه ها بیان داشت، دعوای اضافی اصولا نیازمند تقدیم دادخواست می باشد، بر همین اساس در صورتی که دادخواست تقدیم شد هزینه دادرسی نیز باید پرداخت گردد، البته در این میان باید مواردی مثل تغییر نحوه دعوی را مجزا دانست و همه را به یک صورت رفتار نکرد، باید دانست که علیرغم نظر مخالفی که وجود دارد، برای دعوای اضافی فقط مهلت تا پایان اولین جلسه دادرسی وجود خواهد داشت.

واژگان کلیدی: دعوا، دعوای اضافی، اطاله دادرسی، دعاوی طاری

1- مقدمه
بیان مسأله
یکی از دعاوی طاری که در حقوق ما کمتر مورد توجه قانون‌گذار و نویسندگان حقوقی قرار گرفته، دعوای اضافی است.برخلاف سایر دعاوی طاری(دعوای تقابل، جلب و ورد ثالث)، در قانون آیین دادرسی مدنی تنها یک ماده(ماده 98)بدان اختصاص پیدا کرده و در پاره‌ای از مهم‌ترین کتاب‌های آیین دادرسی به ذکر مثال‌هایی جهت توضیح مصادیق آن اکتفا شده است.بدین جهت، ابهامات و پرسش‌های بیشتری، در مقایسه با سایر دعاوی طاری، در مورد این دعوی وجود دارد. (حسن زاده، مهدی، 1390، ص 2).
دعوای اضافی را باید یکی از استثنائات اصل تغییر ناپذیری دعوا در حقوق ایران به شمار  آورد. در حقیقت بر پایه اصل تغییر ناپذیری دعوا که به اصل دور از دسترس بودن دعوا  نیز شناخته می شود: ضرورت عدالت در دادرسی، حل و فصل سریع اختلافات و احترام به حق دفاع ایجاب می کند هر لحظه بر محتوا و قلمروء دعوا افزوده نشود و موضوع دعوا آزادنه از ثبات برخوردار باشد؛ بر همین اساس  اصولا  طرفین و دادرسان نمی توانند خودسرانه موضوع دعوا را تغییر داده و یا چارچوب آن را کاهش یا افزایش دهند.
 در واقع، این قاعده که با اصل تسلط طرفین بر قلمروء موضوعی دعوا ارتباط دارد و در رویارویی با این اصل بهتر شناخته می شود. طرفین بر دعوا  و موضوعات آن تسلط دارند ولی هنگامی  که دعوا ساختار خود را یافت و تثبیت شد این ساختار تا انتهای دادرسی باید حفظ شود. ( غمامی و محسنی، مجید و حسن،1386،ص 154). بنابراین ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی که به خواهان تحت شرایطی امکان انجام تغییراتی در دعوی خود را داده است را باید استثنائی بر این اصل دانست. در حقوق بسیاری از کشورها به خواهان دعوی اجازه داده شده که بعد از تقدیم دادخواست و اقامه دعوی، در صورت نیاز مبادرت به تصحیح یا تغییر و تکمیل ادعاهای قبلی و اصلی خود بنماید. در حقوق فرانسه، از این اختیار تحت عنوان دعوای اضافی یاد شده که ماده 65 قانون آیین دادرسی مدنی جدید این کشور آن را به صراحت یکی از دعاوی طاری شناخته است .مواد 124 قانون مرافعات مدنی و تجاری مصر و 115 قانون اصول محاکمات مدنی اردن و ماده 31 قانون اصول محاکمات مدنی لبنان هم با عنوان دعاوی اضافی«الطلبات الاضافیه»چنین اختیاراتی را برای خواهان پیش بینی نموده اند. ( مولودی، محمد، 1381، ص2).
 اما باید گفت که دعوای اضافی در حقوق ایران ابهامات و ضعف های فراوانی دارد. که نیازمند تحلیل و بررسی است. در این خصوص باید گفت که دعوای اضافی در قانون دادرسی تنها در  یک ماده ذیل فصل چهارم این قانون که به جلسات دادرسی اختصاص دارد پرداخته است و  از عنوان دعوای اضافی نیز نامی نبرده است.  بر همین اساس معلوم نیست دعوای اضافی باید ذیل جلسات دادرسی بیان شود یا در فصل دعاوی طاری؟ اگر ماده 98 را دعوای اضافی و جزء دعاوی طاری محسوب داریم تحت چه شرایطی این دعوا می تواند اقامه شود؟ برای مثال آیای دعوای اضافی نیازمند تقدیم دادخواست است؟ آیا دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد یا خیر؟
2ـ سوالات تحقیق
الف) سوال اصلی
آیا دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد یا خیر؟
ب) سوالات فرعی
1ـ آیا ماده 98 قانون آیین دادرسی در خصوص دعوای اضافی حصری بوده یا خیر هر گونه تغییر احتمالی دیگری را تحت شرایطی می توان به عنوان دعوای اضافی اقامه کرد؟
2ـ آیا اقامه دعوای اضافی مانند سایر دعاوی نیازمند شرایط اقامه دعوا و تقدیم دادخواست است یا خیر؟
3ـ آیا در قانون آیین دادرسی 1379 برای اقامه دعوای اضافی مهلتی تعیین گردیده است ؟
3ـ اهداف تحقیق
الف)هدف اصلی
تبیین جایگاه دعوای اضافی در قانون آیین دادرسی مدنی ایران و بیان شرایط و احکام آن
ب) اهداف فرعی
1ـ تبیین محدوده ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی.
2ـ تبیین دلایل و مصالحی که موجب شده قانونگذار اصل تغییر ناپذیری دعوا را نادیده انگارد.
3ـ تببین و تشریح  نقایص و ناکارآمدی های مقررات قانون آیین دادرسی در خصوص دعوای اضافی.
4. تبیین راهکارها و تدابیر جدید در خصوص برطرف کردن نقایص و ضعف های موجود قانون آیین دادرسی 1379 در خصوص دعوای اضافی.
4ـ فرضیه های تحقیق
1ـ  به نظر می رسد ماده 98 را باید از لحاظ موقعیت جزو دعاوی طاری و در کنار سایر امور اتفاقی مطرح کرد و از حیث ماهیت نیز آن را دعوای اضافی که از سوی خواهان اقامه می شود به شمار آورد
2ـ به نظر می رسد  اختلافات مطرح شده در خصوص ماد ه 98 قانون آیین دادرسی ناشی از عدم چیدمان مناسب و رابطه منطقی بین فصول و مطالب قانون آیین دادرسی 1379 می باشد.
3ـ به نظر می رسد امکان دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد.