دانلود تحقیق در رابطه با قطران تبريزي

بخشی از متن اصلی :

      شرف الزمان حكيم ابومنصور قطران عضدي تبريزي از مشاهير شاعران ايران در قرن پنجم هجري است . او شاعري توانا و نيكو سخن است تمايل وي به صنايع از قصايد وي آشكار است و با وجود آن لطافت و رواني كلام را همواره در شعر رعايت كرده است. يكي از وجوه اهميت او آن است كه نخستين كسي است كه در آذربايجان به پارسي دري آغاز سخنوري كرده  و مقتداي شاعران آن ديار گرديده است . وي مرثيه اي دارد كه معلوم نيست براي چه كسي سروده است . به مطلع زير:

            اي مير بستان مصطفي بودي               چون او زهمه بدي جدا بودي

            . . .

          15- مسعود سعد سلمان :

      وي از شاعران بزرگ ايران در نيمه دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم از اركان استوار شعر فارسي است . ولادت او بنابر محاسبه علامه مرحوم محمد قزويني در ميان سالهاي 438 و440 اتفاق افتاده است و ظهور او در شاعري مصادف بود با عهد سلطنت سلطان ابراهيم و گو در عهد همين پادشاه مسعود به توصيه پدر خود در دربارراه يافت محل تولد وي لاهور پاكستان بوده استو نياكان وي در همدان مي زيسته اند . او در سال 480 هجري به همراه سيف الدوله محمود محبوس گرديد كه هفت سال در قلعه هاي سوودهك و سه سال در قلعه ناي زنداني بود وي در مرگ فرزندش صالح رباعي مؤثري سروده است.

             در حبس مرنج  با چنين  آهنها                صالح بي تو چگونه باشم تنها

             گه خون گريم به مرگ تو دامن ها               گه پاره كنم ز درد  پيراهن ها

      و قطعه زير از مسعود سعد است در رثاء شاعر ناكام سيد حسن غزنوي به مطلع :

             بر تو سيد حسن  دلم  سوزد                كه چو تو هيچ غمگسار نداشت

             تن  من زار  بر تو  مي نالد                كه تنم هيچ  چون تو يار نداشت

             اي عزيزي كه درهمه احوال               جان من دوستيت  خوار نداشت

             . . .

             سي نشد سال عمر تو  ويحك                سال زان  تو را  شمار نداشت    

            هيج روزي به شب نشدكه مرا               نامه  در تو    انتظار   نداشت

            گوشم اول كه اين خبر بشنود                  بر وانت   كه   انتظار  نداشت

            زان اجل اختيار جان تو كرد                  كه به  از جانت  اختيار نداشت

            اينقدر داد چون توئي را عمر                 شرم بادش كه شرم  و عار نداشت

   مسعود سعد در حق عطاء بن يعقوب متوفي 491 هجري مرثيه زير را سروده است :

            عطايعقوب ازمرگ توهراسيدم             شدي وپيش نبودم زمرگ هيچ هراس

             از وفات  عطاء  بن  يعقوب               تازه  تر   شد      وقاحت   عالم

   . . .

این فایل به همراه چکیده ، فهرست مطالب ، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمتword  در اختیار شما قرار می‌گیرد

تعداد صفحات : 11