پروژه نظریه های رشد و توسعه اقتصادی

نوگرایی، که از آن به نام های تجدد یا مدرنیسم (modernism) نیز یاد می شود، به معنی گرایش فکری و رفتاری به پدیده های فرهنگی نو و پیشرفته تر و کنار گذاردن برخی از سنت های قدیمی است. نوگرایی فرایند گسترش خردگرایی در جامعه و تحقق آن در بستر مدرنیته است. نوگرایی یا مدرنیسم، گستره ای از جنبش های فرهنگی که ریشه در تغییرات جامعه غربی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم دارد، را توصیف می کند. این واژه مجموعه ای از جنبش های هنری، معماری، موسیقی، ادبیات و هنرهای کاربردی را که در این دوره زمانی رخ داده اند، در بر دارد.

تاریخچه نوگرایی

نوگرایی، جریانی فکری به معنای استفاده انسان از دانش، فناوری و توان تجربی خود برای تولید، بهبود و تغییر محیط خود است. پیدایش مدرنیسم در غرب را می توان واکنشی بر ضد سنت و دین مسیحیت دانست.

مولفه های نوگرایی

تجدد یا مدرنیته به یک شیوه زندگی و نهادهای اجتماعی و سیاسی مرتبط با این شیوه زندگی اشاره دارد. تجددهای نقاط گوناگون جهان جانمایه ای یکسان دارند و تلاش می کنند صغارت را از انسان بگیرد: صغارت انسان در برابر جامعه، انسان در برابر تاریخ، انسان در برابر قانون. و می خواهد تمام این حقوق فردی را به انسان بدهد.

اندیشه های تاثیر گذار بر نوگرایی عبارتند از

انسان محوری: انسان محوری به معنای باور به قدرت اندیشه انسان.

ماده گرایی: جهان بینی مدرن نیازهای روحانی انسان را به نیازهای عاطفی او تحویل می کند.

خردگرایی: نگرش به جهان به صورت عقلانی و بر اساس خرد و استدلال.

نظریه توسعه اقتصادی والت ویتمین روستو

روستو نظریه خود را در پنج مرحله تاریخی ارائه کرده است. این پنج مرحله عبارتند از:

جامعه سنتی (ابتدایی)

شرایط مقدماتی (ماقبل خیز)

خیزش اقتصادی (جهش اقتصادی)

بلوغ اقتصادی

عصر مصرف انبوه

مرحله خیزش اقتصادی

نقطه عطف اقتصاد در نظریه روستو مرحله خیزش اقتصادی است. تفاوت این مرحله با مرحله ماقبل خیزش در این است که میزان سرمایه گذاری جامعه که در دوران ماقبل خیز کمتز از 5 درصد تولید ناخالص ملی بود به 10 تا 15 درصد تولید ناخالص ملی می رسد.

مرحله بلوغ اقتصادی

مرحله بلوغ اقتصادی نسبتا طولانی است و گاهی به چهار دهه می رسد.

ویژگیهای مهم مرحله بلوغ اقتصادی

سطح بالای درآمد سرانه

کاربرد تکنولوژیها و پیشرفتهای فنی جدید در اکثر فعالیتهای اقتصادی است.