دانلود پاورپوینت آیین نامه حفاظت ساختمان

پاورپوینت آیین نامه حفاظت ساختمان

عنوان :

آیین نامه حفاظت ساختمان

آیین‌نامه‌ حفاظت‌ و بهداشت‌ عمومی‌ در كارگاه‌ها

ماده‌ 1: كلیه‌ كارگاه‌های موجود و كارگاه‌هایی‌ كه‌ در آتیه‌ تاسیس‌ می‌شوند باید مقررات‌ عمومی‌ مربوط‌ به‌ حفاظت‌ و بهداشت‌ كار را كه‌ در این‌ آیین‌نامه‌ مقرر می‌شود طبق‌ ماده‌ 48 قانون‌ كار رعایت‌ نمایند.

فصل‌ اول‌ - ساختمان‌

ماده‌ 2: ساختمان‌ كارگاه‌ها و كارخانه‌ها باید با وضع‌ آب‌ و هوای‌ محل‌ متناسب‌ باشد.

ماده‌ 3: برای‌ هر كارگر در كارگاه‌ حداقل‌ باید 12 متر مكعب‌ فضا منظور گردد و فضای‌ اشغال‌ شده‌ به‌وسیله‌ ماشین‌ آلات‌ یا ابزار و اثاثیه‌ مربوط‌ به‌كار همچنین‌ فضای‌ بالاتر از ارتفاع‌ سه‌ متر جزء فضای‌ مزبور محسوب‌ نمی‌شود.

ماده‌ 4: سقف‌ و بدنه‌ و كف‌ عمارات‌ كارگاه‌ باید با مصالحی‌ ساخته‌ و اندود شود كه‌ از نفوذ رطوبت‌ به‎داخل‌ كارگاه‌ جلوگیری‎نماید و حتی‌‎الامكان‌ مانع‌ نفوذ‎گرما و یا سرمای‌ خارج‌ گردد.

ماده‌ 5:كف‌ عمارات‌ كارگاه‌ باید هموار و بدون‌ حفره‌ بوده‌ و به‌ نحوی‌ مناسب‌ مفروش‌ شود كه‌ قابل‌ شستشو باشد و تولید گرد و غبار نكند و موجب‌ لغزیدن‌ كارگران‌ نگردد.

در مواردی‌ كه‌ نوع‌ كار اقتضای‌ ریخته‌ شدن‌ آب‌ را به‌ كف‌ كارگاه‌ داشته‌ باشد باید كف‌ كارگاه‌ دارای‌ شیب‌ متناسب‌ و مجرای‌ مخصوص‌ برای‌ خروج‌ آب‌ و جلوگیری‌ از جمع‌ شدن‌ آب‌ در كف‌ كارگاه‌ باشد.

ماده‌ 6:در محل‌هایی‌ كه‌ مواد شیمیایی‌ و سمی‌ بكار می‌برند باید بدنه‌ دیوار كارگاه‌ تا یك‌ متر و شصت‌ سانتیمتر ارتفاع‌ از كف‌ زمین‌ قابل‌ شستشو باشد.

ماده‌ 7:در صورتی‌ كه‌ در ساختمان‌ كارگاه‌ دهانه‌ها یا سوراخ‌هایی‌ موجود باشد كه‌ احتمال‌ سقوط‌ اشخاص‌ برود باید به‌وسیله‌ نصب‌ پوشش‌های‌ فلزی‌ محكم‌ و نرده‌هایی‌ كه‌ حداقل‌ ارتفاع‌ آن‌ 60 سانتیمتر باشد موجبات‌ جلوگیری‌ از سقوط‌ اشخاص‌ و رفع‌ خطر بعمل‌ آید.

ماده‌ 8:عرض‌ پلكان‌ عمومی‌ كارگاه‌ باید حداقل‌ 120 سانتیمتر و پاگردهای‌ آن‌ متناسب‌ با عرض‌ مزبور باشد. در مورد پلكان‌هایی‌ كه‌ بیش‌ از چهار پله‌ دارد در طرف‌ باز پلكان‌ باید نرده‌ محكم‌ نصب‌ شود و در مسیر پلكان‌ نباید هیچگونه‌ مانعی‌ وجود داشته‌ باشد.

ماده‌ 9:عمارات‌ كارگاه‌ باید به‌ تناسب‌ وسعت‌ محل‌ كار به‌ اندازه‌ كافی‌ در و پنجره‌ برای‌ ورود نور و هوا داشته‌ باشد.

ماده‌ 10:كارگاه‌هایی‌ كه‌ وسایل‌ كار و نوع‌ محصول‌ آن‌ طوری‌ است‌ كه‌ بیشتر در معرض‌ حریق‌ واقع‌ می‌شود حتی‌ الامكان‌ باید با مصالح‌ نسوز ساخته‌ شوند.

فصل‌ دوم‌ - روشنایی‌

ماده‌ 11:در هر كارگاه‌ بایستی‌ روشنایی‌ كافی‌ (طبیعی‌ یا مصنوعی‌) متناسب‌ با نوع‌ كار و محل‌ تامین‌ شود. در صورتی‌ كه‌ برای‌ روشنایی‌ از نور مصنوعی‌ قوی‌ استفاده‌ شود باید برای‌ ممانعت‌ از ناراحتی‌چشم‌ حبابهای‌ مخصوصی‌ نصب‌ گردد.

ماده‌ 12:كلیه‌ پنجره‌های‌ بدنه‌ و سقف‌ كه‌ جهت‌ روشنایی‌ اطاق‌ها تعبیه‌ شده‌ و كلیه‌ چراغها و حبابها باید نظیف‌ نگاه‌ داشته‌ شود.

فصل‌ سوم‌ - تهویه‌ و حرارت‌

ماده‌ 13:محل‌ كار در هر كارگاه‌ باید بطوری‌ تهویه‌ شود كه‌ كارگران‌ همیشه‌ هوای‌ سالم‌ تنفس‌ نمایند. در مورد محل‌های‌ كار پوشیده‌ مقدار حداقل‌ هوای‌ لازم‌ برای‌ هر كارگر بر حسب‌ نوع‌ كار در هر ساعت‌ 30 الی‌ 50 متر مكعب‌ می‌باشد.

ماده‌ 14:در كارگاه‌هایی‌ كه‌ دود و یا گاز و یا گرد و غبار و یا بخارهای‌ مضر ایجاد می‌شود باید مواد مزبور با وسایل‌ فنی‌ موثر طوری‌ از محل‌ تولید به‌ خارج‌ كارگاه‌ هدایت‌ شود كه‌ مزاحمت‌ و خطری‌ برای‌ كارگران‌ ایجاد ننماید.

ماده‌ 15:دركارگاه‌هایی‌ كه‌ تهویه‌ طبیعی‌ كافی‌ نباشد باید از وسایل‌ تهویه‌ مصنوعی‌ استفاده‌ شود.

ماده‌ 16:هر كارگاه‌ باید دارای‌ وسائلی‌ باشد كه‌ در زمستان‌ و تابستان‌ درجه‌ حرارت‌ داخلی‌ آن‌ به‌ وضع‌ قابل‌ تحملی‌ نگاهداری‌ شود.

فصل‌ چهارم‌ - جلوگیری‌ از آتش‌ سوزی‌ و مبارزه‌ با حریق‌

ماده‌ 17: در هر سالن‌ كار به‌ تناسب‌ تعداد كارگران‌ باید درهای‌ یك‌ طرفه‌ای‌ كه‌ به‌ خارج‌ باز شوند بنام‌ درهای‌ نجات‌ وجود داشته‌ باشد و درهای‌ مزبور به‌ راهروها و یا معابر خروجی‌ ساختمان‌ منتهی‌ شوند.

ماده‌ 18: درهای‌ خروجی‌ نجات‌ هیچوقت‌ نباید قفل‌ باشد و باید به‌وسیله‌ علایم‌ و یا چراغهای‌ مخصوصی‌ از داخل‌ مشخص‌ باشد.

ماده‌ 19: كلیه‌ پلكان‌ها و پاگردها در ساختمان‌های‌ بلندتر از دو طبقه‌ (طبقه‌ اول‌ 5 متر و سایر طبقات‌ هر كدام‌ 4 متر محاسبه‌ می‌شود) باید با مصالح‌ ساختمانی‌ نسوز ساخته‌ شوند.

ماده‌ 20: درهایی‌ كه‌ به‌ طرف‌ پلكان‌ باز می‌شود باید لااقل‌ فاصله‌ای‌ به‌ اندازه‌ عرض‌ در تا نخستین‌ پله‌ برای‌ توقف‌ داشته‌ باشد.

ماده‌ 21: در كارگاه‌هایی‌ كه‌ بیشتر احتمال‌ بروز حریق‌ می‌رود باید وسایل‌ مخصوص‌ اعلام‌ خطر (آژیر) بكار رود به‌طوری‌كه‌ در تمام‌ محوطه‌ كار اعلام‌ خطر شنیده‌ شود.

ماده‌ 22: كارفرما موظف‌ است‌ مواد محترقه‌ مورد نیاز كارخانه‌ را در تانك‌ها و مخازنی‌ كه‌ مقاوم‌ در مقابل‌ آتش‌ باشند نگهداری‌ نماید و این‌ مخازن‌ و تانك‌ها باید از محل‌ كار مجزا و فاصله‌ كافی‌ داشته‌ باشند.

ماده‌ 23: در نقاطی‌ كه‌ مواد منفجره‌ و یا مواد سریع‌ الاحتراق‌ یا سریع‌ الاشتعال‌ وجود دارد استعمال‌ دخانیات‌ و روشن‌ كردن‌ و حمل‌ كبریت‌ - فندك‌ و امثال‌ آنها باید ممنوع‌ گردد.

ماده‌ 24: در موارد زیر تعبیه‌ و نصب‌ برق‌گیر الزامی‌ است‌:

الف- ساختمان‌هایی‌ كه‌ در آن‌ مواد قابل‌ احتراق‌ و یا انفجار تولید و یا ذخیره‌ و انبار می‌شود.

ب- تانك‌ها و مخازنی‌ كه‌ بنزین‌ونفت‎وروغن‌ و یا موادقابل‎اشتعال‎دیگر درآنها نگهداری‌ می‌شود.

ج‌ - كوره‌های‌ مرتفع‌ و دوكش‌های‌ بلند.

فصل‌ پنجم‌ - ماشین‌ آلات‌، پوشش‌ و حفاظ‌ ماشین‌ آلات‌

ماده‌ 25: كلیه‌ قسمت‌های‌ انتقال‌ دهنده‌ نیرو (ترانسمیسیون‌) از قبیل‌ تسمه،‌ فلكه،‌ زنجیر و چرخ‌ دنده‌ و امثال‌ آن‌ و همچنین‌ قسمت‌هایی‌ از ماشین‌ها كه‌ امكان‌ ایجاد سانحه‌ برای‌ كارگر داشته‌ باشد باید دارای‌ پوشش‌ و یا حفاظ‌ با استقامت‌ كافی‌ باشد.

ماده‌ 26: قبل‌ از شروع‌ به‌ تعمیر و نظافت‌ و روغنكاری‌ ماشین‌ها باید بطور اطمینان‌ بخشی‌ آنها را متوقف‌ ساخت‌.

تبصره‌ - هنگام‌ راه‎ انداختن‌ ماشین‌ها به ‎منظور آزمایش‌ یا پس‌ ازتعمیر لازمست‌‎ این‎كار با‎ ابزار مطمئن‌ به‌وسیله‌ متخصصین‌فنی‌ تحت‎نظر مدیر فنی‌ و یا نماینده‌ فنی‌ ذی‎صلاحیت‌ او انجام‌ گیرد.