مقاله سلاح های شیمیایی و میکروبی

مقاله سلاح های شیمیایی و میکروبی

قسمتهایی از متن مقاله:

 هدیه های مرگ آور قرن بیستم 
 سلاحهای بیو شیمیایی از جمله خطرناكترین و نابخردانه ترین مصنوعات بشر قرن بیستم هستند كه بیم استفاده از آنها هر آن زندگی انسان امروزی را تهدید می كند. سلاحهایی كه اثرات مرگبار آنها گاه تا سالها باقی مانده و در بسیاری از مواقع قربانیان خود را اندك اندك به كام مرگ می كشانند. در حال حاضر كشورهای متعددی در جهان وجود دارند كه مظنون به تولید و تكثیر این نوع جنگ افزارها هستند؛ اما چنانچه از شواهد و قراین برمی آید، دانش این فناوری مرگبار بیشتر در نزد قدرتهای بزرگ و كشورهای پیشرفته صنعتی یافت می شود. همین قدرتهایی كه اكنون آتش جنگ را در همسایگی ما افروخته اند و بدون هیچ آینده نگری هر روز یك سلاح جدید را به خط مقدم جنگ می كشانند.
 
 جنگ افرارهای بیوشیمیایی به 2 بخش سلاحهای میكربی و شیمیایی تقسیم می شوند. در زیر به بررسی اجمالی این دو نوع، نشانه ها و آثار كشنده آنها خواهیم پرداخت. ...

...

كاربرد جنگ افزارهای شیمیایی در جنگ جهانی اول موجب صدمه دیدن بیش از 000/300/1 نفر گردید، كه در حدود یكصد هزار نفر از آنان در تكان دهنده ترین وضعی جان باختند. پس از پایان جنگ، با توجه به نفرت و انزجاری كه جامعه جهانی از اینگونه سلاح ها داشت و با توجه به اثرات مرگبار آنها، دنیا بر ممنوعیت این سلاح ها به توافق رسید و این توافق به صورت پروتكل منع استفاده از گازهای خفه كننده و سمی و دیگر گازها و روش های جنگی میكروبی نمایان گردید و در 17 ژوئن 1925 در ژنو به امضا رسید كه در سال 1928 لازم الاجرا شد.
هر چند كه در همان زمان نیز نواقص و ایرادات زیادی در متن پروتكل مشهود بود، از جمله این كه متن پروتكل بسیار كلی بوده و شامل بسیاری از انواع سلاح های شیمیایی نگردید و فقط ممنوعیت خود را شامل گازهای خفه كننده و سمی نمود، درثانی پروتكل هیچ گونه ممنوعیتی را برای تولید و ذخیره سازی این سلاح پیش بینی نكرده بود و به مفهوم دیگر، در تولید و انبار سلاح های شیمیایی هیچ گونه ممنوعیتی وجود نداشت و ثالثاً این كه پروتكل فاقد ابتدایی ترین اصول یك كنوانسیون بین المللی بود، چه آنكه در پروتكل هیچ گونه مقرراتی برای حل و فصل اختلافات راجع به تخلف از اجرای مقررات آن و چگونگی تصمیم گیری درباره آن نبود، مضافاً این كه اساساً پروتكل فاقد مكانیزم لازم برای بازرسی و نظارت بر رعایت مفاد آن و احراز تخلف اعضاء بود، لیكن از آنجائی كه علت و فلسفه تنظیم و انعقاد این پروتكل از یك احساس جهانی و در تنفر و انزجار از كاربرد اینگونه سلاح ها ناشی شده بود، لذا جنبه معنوی آنچنان قوی بود كه این ایرادات و نواقص زیاد مورد توجه قرار نگیرد، به علاوه اینكه با پذیرش و امضای پروتكل از سوی اكثریت قریب به اتفاق كشورهای عالم، مفاد آن عملاً به صورت قاعده ای در حقوق بین الملل درآمد. ...

....