پروژه مدیریت زنجیره تامین

پروژه مدیریت زنجیره تامین

بخشهایی از متن:

مقدمه
 
مدیریت زنجیره تامین رویكرد جدیدی است كه در سالهای اخیر بر مدیریت عملیات حاكم شده است . زنجیره تامین شبكه از مراكز توزیع است كه یكی از وظایف آن تبدیل مواد خام به محصولات نهایی و توزیع آنها در میان مشتریان است . مدیریت زنجیره تامین فعالیتها را طوری هماهنگ می‌كند كه مشتریان بتوانند محصولات را با كیفیت بالا و با حداقل هزینه به دست آورند . مدیریت زنجیره تامین می تواند برای شركت مزیت رقابتی فراهم سازد .

مدیریت زنجیره تامین اشتیاق شركت را برای همكاری و رقابت افزایش می‌دهد .

رویكرد جدیدی كه در سالهای اخیر بر مدیریت عملیات حاكم شده ، رویكرد مدیریت زنجیره تامین(SCM)   است. زنجیره تامین شبكه‌ای از تسهیلات و مراكز توزیع است كه وظایف تهیه و تدارك مواد خام ،‌تبدیل آن به محصولات نهایی و واسطه‌ای و توزیع این محصولات نهایی یه مشتریان را انجام می‌دهد .

در طول دو دهه اخیر ،‌مدیران شاهد یك دوره تغییرات شگرف جهانی به واسطه پیشرفت در تكنولوژی ،‌جهانی شدن بازارها و شرایط جدید اقتصاد سیاسی بوده‌اند . با افزایش تعداد رقبا در كلاس جهانی ، سازمانها مجبور شدند كه سریعاً فرآیندهای درون سازمانی را برای باقی ماندن در صحنه رقابت جهانی بهبود بخشند . در دهه ‌های 70-1960 سازمانها به توسعه جزئیات استراتژی‌های بازار همت گماردند كه بر برآورده كردن ›› رضایت ‹‹ مشتریان متمركز بود .

آنها بدین درك نایل آمدند كه مهندسی و طراحی قوی و عملیات تولید منسجم و هماهنگ ،‌ پیش نیاز دستیابی به نیازمندیهای بازار و در نتیجه سهم بازار بیشتر است . بنابراین ، طراحان مجبور شدند كه ایده‌آل‌ها و نیازمندیهای مورد نظر مشتریان را در طراحی محصولات خود بگنجاند و در حقیقت محصولی را با حداكثر سطح كیفی ممكن ، در حداقل هزینه ، توام با ایده آل‌های  مورد نظر مشتری روانه بازار سازند . در دهه 1980 با افزایش تنوع در الگوهای مورد نظر مشتریان  ، سازمانهای تولیدی به طور فزاینده ای به افزایش انعطاف پذیری در خطوط تولید ، بهبود محصولات و فرآیندهای موجود و توسعه محصولات جدید برای ارضای مشتریان علاقه‌مند شدند كه این موضوع – به نوبه خود – چالشهای جدیدی را برای آنها رقم زد . در دهه 1990 به موازات بهبود در توانمندیهای تولید ،‌مدیران صنایع درك كردند كه مواد و خدمات دریافتی از تامین كنندگان مختلف تاثیر بسزایی در افزایش توانمندیهای سازمان به منظور برخورد با نیازمندیهای مشتریان دارد كه این امر به نوبه خود ، تاثیر مضاعفی در تمركز سازمان و پایگاههای تامین و استراتژی‌های منبع ‌یابی بر جا نهاد . همچنین مدیران دریافتند كه صرفاً تولید یك محصول كیفی ، كافی نسبت ، در واقع تامبن محصولات با معیارهای مورد نظر مشتری ( چه موقع ،‌ كجا ، چگونه ) و با كیفیت و هزینه مورد نظر آنها ، چالشهای جدیدی را به وجود آورد .

در چنین شرایطی به عنوان یك نتیجه‌گیری از تغییرات مذكور دریافتند كه این تغیییرات در طولانی مدت برای مدیریت سازمانشان كافی نیست . آنها باید در مدیریت شبكه همه كارخانجات و شركتهایی كه ورودیهای سازمان آنها را – به طور مستقیم و غیر مستقیم – تامین می‌كردند ، همچنین شبكه شركتهایی مرتبط با تحویل و خدمات بعد از فروش محصول به مشتری درگیر می‌شدند . با چنین نگرشی رویكردهایی ›› زنجیره تامین ‹‹ و ›› مدیریت زنجیره تامین ‹‹ پای به عرصه وجود نهادند .

...

 زنجیره ارزش ، عرضه و تقاضا

به زنجیره‌های تأمین گاهی اوقات به عنوان زنجیره های ارزش اشاره می‌شود ، واژه‌ای كه چنین مفهومی را منعكس می‌كند : همان طور كه كالاها و خدمات به وسیله زنجیره پیشرفت كرده و به جلو می‌روند ارزش آنها بیشتر می‌شود . زنجیره‌های عرضه یا ارزش معمولاً سازمانهای تجارتی جداگانه‌ای را دربر گرفته به جای اینكه تنها یك سازمان را شامل شوند . به علاوه زنجیره عرضه با ارزش برای هر سازمانی دارای دو بخش است : یك بخش عرضه ویك بخش تقاضا . بخش عرضه از شروع زنجیره ( ابتدای زنجیره ) آغاز شده و با عملیات داخلی سازمان خاتمه می یابد .

بخش تقاضا در زنجیره از نقطه‌ای كه ستاده سازمان به مشتری بلافصل آن تحویل داده می‌شود شروع شده و به مشتری نهایی در زنجیره پایان می‌یابد . زنجیره تقاضا عبارتست از بخش فروش و توزیع در زنجیره ارزش . طول و اندازه هر بخش وابسته به مكانی است كه یك سازمان خاص در زنجیره قرار دارد ؛ سازمانی كه به مشتری نهایی نزدیكتر است ،بخش تقاضای آن كوتاهتر ، و بخش عرضه آن طولانی‌تر است .
همه سازمانها ،‌ تدون توجه به مكانی كه در زنجیره قرار دارند ، باید با مباحث و موضوعهای عرضه و تقاضا سروكار داشته باشند . هدف مدیریت زنجیره تامین عبارتست از مرتبط كردن همه بخشهای زنجیره تامین ( عرضه ) به طوری كه تقاضای بازار تا اندازه ممكن به طور كارا و  موثری در سرتاسر كل زنجیره برآورده شود . این مستلزم تطابق عرضه و تقاضا در هر مرحله از زنجیره است . توجه كنید كه به استثنا تامین كننده یا تامین كنندگان اولیه و مشتریان نهایی ،‌ سازمانها در یك زنجیره تامین هم مشتری و هم تامین كننده هستند .

...

اجزای سازنده

خانه SCM ،‌ بسیاری از اجزای SCM را نمایش‌می‌دهد.سقف این خانه ، هدف نهایی SCM ـ رقابت‌پذیری ـ را نمایش می‌دهد كه به معنای خدمت به مشتری است . رقابت‌پذیری را می‌توان با راه‌های بسیاری بهبود داد ؛‌ به عنوان مثال ،‌ كاهش هزینه‌ها ،‌ افزایش انعطاف‌پذیری با توجه به تغییرات تقاضای مشتری یا فراهم كردن كیفیت برتر برای محصولات یا خدمات ، نمونه‌هایی از این راه‌ها هستند . سقف این خانه بر دو ستون استوار است كه دو جزء اصلی سازنده SCM هستند ؛‌ یكپارچه‌سازی شبكه سازمان‌ها و هماهنگ‌سازی جریان‌های مواد، اطلاعات و مالی ،‌ این دو جزء هستند. این شكل همچنین نشان می‌دهد كه قواعد بسیاری در تشكیل بنیاد SCM دخیل هستند .دو جزء‌ اصلی فوق كه تا حدی هم تازگی دارند ،‌به اجزای سازنده خود تقسیم می‌شود . اول ،‌ تشكیل یك زنجیره تامین به انتخاب شركا مناسب برای همكاری میان مدت نیاز دارد . دوم ،‌ برای تبدیل شدن  به یك سازمان شبكه‌ای مؤثر و موفق متشكل ازسازمان‌های قانوناً مجزا ،‌ به همكاری بین سازمانی به صورت عملی نیاز است .