مقاله اصول سرپرستی منابع انسانی و اشتباهات مدیران منابع انسانی

مقاله اصول سرپرستی منابع انسانی و اشتباهات مدیران منابع انسانی

فهرست :

چکیده ی بخشهایی از متن مقاله:

مقدمه

به طور دقیق برای مدیریت نمی توان مبدأ مشخصی را تعیین کرد و بشر در طول تاریخ جهت ادامه ی زندگی خود به نحوی از مدیریت استمداد جسته است. جهش علمی و شکل پذیری اماکن صنعتی در اواخر قرن 19 زمینه را برای تشکیل نطفه ی مدیریت علمی مساعد ساخت. در اوایل قرن 20 فردریک تایلور که از او به نام پدر مدیریت علمی یاد می کنند با تجزیه و تحلیل مسائل و مشکلات مدیریت تولید، روش علمی تجزیه وتحلیل مطالب را به عرصه ی مدیریت عرضه داشت.

در حال حاضر کشور ما که از هر نظر جزو کشورهای در حال توسعه می باشد و با برنامه ریزیهای دقیق قدم در راه توسعه ی پایدار گذاشته و با توجه به ایدئولوژی خاص حاکم بر کشور ما که نشأت گرفته از اسلام می باشد لازم دیده شد که ضمن استفاده ی بهینه از نظریات مدیریت علمی دانشمندان و نظریه پردازان بیگانه، مدیریت و عوامل آن از دیدگاه ایدئولوگ های بزرگ این مکتب نیز بررسی شود. چرا که خواه یا ناخواه این ایدئولوژی بر مدیریت حاکم در کشور ما تأثیرگذار می باشد لذا به بررسی مدیریت از دیدگاه بزرگ مرد تاریخ اسلام و بشریت امام علی ( ع ) پرداخته می شود.

اصول مدیریت و وظایف مدیران

مدیریت از دیدگاه اسلام امانتی است كه به مدیران سپرده می‌شود و آنها باید به شدت از آن مراقبت كرده و آن را طبق معیارهای صحیح نگاه داشته و در نهایت به اهلش بسپارند.

از دیدگاه امام علی (ع)، مدیریت مسئولیتی سنگین و همراه با خدمت است و مدیر اسلامی هرگز منصب مدیریت را برای شخص خود نمی‌خواهد؛ زیرا نباید در پی تحقق آرزوهای خویش باشد.

اگر چنین اندیشه‌ای در ذهن مدیر پدید آید كه او “حاكم” است و نه “خادم”، جامعه و مدیران به آسیب‌های جبران‌ناپذیری دچار خواهند شد. مدیریت اسلامی پیش از آنكه ریاست‌مداری باشد، خدمتگزاری است. مدیر در این منصب، با توجه به اصول مدیریت، در جهت خدمتگزاری، اقامه عدل و حق و رفع ستم و باطل عمل خواهد نمود.در این تحقیق که به بیان اصول مدیریت و ویژگی‌های مدیران از نگاه حضرت (ع) می‌پردازیم، به ویژگی هایی از قبیل:برنامه‌ریزی،سازمان‌دهی،دقت در گزینش كارگزاران،مشورت،هماهنگی،كسب اطلاع از رفتار كارگزاران،امور مالی و نظارت اشاره شده است.

...

اصول برنامه ریزی توسعه برای یک واحد کاری

اصولاً در یک کشور مسؤولان و برنامه ریزان ابتدا با توجه به منابع و امکانات، اهداف درازمدت قابل حصولی را در ابعاد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برای کشور در نظر می گیرند. سپس برای هر مورد روند تغییرات را در وضع موجود کشور « آنچنان که هست» با بررسیها و تحقیقات متعدد مشخص می نمایند. پس از آنکه با توجه به اطلاعات وضع موجود اهداف درازمدت مجدداً تعدیل و اصلاح گردید آنگاه راههای مختلفی که کشور را به طرف اهداف یعنی « آنچه که باید باشد» سمت و سو می دهند. پس از بررسیهای کارشناسی یک یا چند راه بهتر را برای هر موضوع انتخاب نموده، برای وصول به هر هدف برنامه های اجرایی مدونی را تهیه می نمایند. برای اجرای بهتر و دوری از هرگونه اشتباه در حین اجرا و بعد از اجرای هر برنامه نتایج حاصله را ارزیابی نموده، چنانچه ایراد و مشکلی وجود داشته باشد برنامه ها را مجدداً اصلاح می نمایند، در هر برنامه ریزی هر چه بیشتر جهات مختلف مورد نظر قرار گیرند برنامه توسعه،پایدارتر خواهد بود.

در یک واحد کاری هر چند کوچک هم مانند یک جامعه بزرگ اصول کار یکسان است و آن را می توان به شرح زیر خلاصه نمود:

1- ابتدا وضع موجود با توجه به واقعیتها ( اعم از وضعیت داخلی واحد کاری و شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و اقلیمی که واحد تولیدی و یا خدماتی باید در آن شرایط فعالیت داشته باشد) بخوبی مشخص گردد.

2- با توجه به امکانات مالی و تخصصی و شرایط محیطی اهداف کلی توسعه واحد کاری برای حداقل پنج سال آینده معین شود.

3- راهها و شیوه های متعددی که می توان به اهداف مورد نظر رسید در قالب برنامه های درازمدت، میان مدت و کوتاه مدت مورد بررسی قرار گرفته، بهترین شیوه انتخاب شود.

4- پس از انتخاب برنامه اجرایی برای وصول به هر هدف باید روشهای ارزشیابی و اصلاح برنامه ها هم مورد بررسی قرار گرفته، روش مناسبی انتخاب گردد.

به طور کلی می توان گفت از هستها ( وضع موجود ) فقط از راه برنامه های عملی و حساب شده با تلاش، مطالعه و بررسی می توان به بایدها ( وضع مطلوب ) رسید. بدیهی است که « بایدها » لزوماً باید اهداف قابل حصول و قابل دسترسی باشند.