مقاله نسبتهای مالی ارزش زمانی پول

مقاله نسبتهای مالی ارزش زمانی پول

چکیده:

حسابداران و نسبتهای مالی

تجزیه و تحلیل مالی فرایندی است كه طی آن مشخصات و ویژگیهای بارز مالی و عملیاتی واحد اقتصادی با  استفاده از صورتهای مالی و سایر اطلاعات مالی مشخص می شود و در امر تصمیم گیری ، استفاده كنندگان از صورتهای مالی را یاری می كند .
یكی از روشهای متداول تجزیه و تحلیل صورتهای مالی ، تجزیه و تحلیل صورتهای مالی با استفاده از نسبتهای مالی می باشد . نسبتهای مالی در یك دسته بندی كلی به پنج دسته تقسیم می شوند :                         
۱- نسبتهای نقدینگی : نسبتهایی هستند كه كفایت و قدرت نقدینگی موسسه را در قبال بازپرداخت بدهیهای كوتاه مدت مشخص می كند . این نسبت بیشتر مورد توجه بستانكاران كوتاه مدت موسسه و افرادی است كه تصمیم دارند به موسسه وام بدهند .
۲- نسبتهای اهرمی : نسبتهایی هستندكه میزان تأمین مالی از منابع مالی خارجی را مشخص می كند . یعنی وجوهی كه توسط صاحبان شركت ( سهامداران ) تأمین شده با وجوهی كه از طریق وام بدست آمده مقایسه می شود .

....

 حسابداری را جدا از تقسیمات معمول كه قبلا درباره آن صحبت كردیم می توان به دو دسته تقسیم نمود :

1- حسابداری متعارف                                      
2- حسابداری غیر متعارف                        
در این تعریف منظور اصلی نوع برخورد با یك رویداد مالی می باشد . حال این دو تقسیم بندی كلی را با هم بررسی می كنیم .
حسابداری متعارف              
این نوع از حسابداری همان حسابداری می باشد كه یك حسابدار بارها و بارها ممكن است با آن برخورد داشته باشد . منظور همان رویدادی است كه شكل مشخص و عادی داشته و دارای پیچیدگی و شرایط خاصی نیست . بطور مثال یك حسابدار ممكن است در طول یك دوره مالی یك ساله بیشتر از شش بار هزینه آب و برق مصرفی را ثبت كند . البته منظور تعدد ثبت در طول یك دوره مالی نیست بلكه منظور از متعارف بودن همان سادگی ثبت می باشد . مثلا یك موسسه ممكن است كه در طول دوره دوازده ساله فعالیت خود تنها سه یا چهار بار سرمایه خود را افزایش دهد ( منظور افزایش نقدی است ) .